بحث:اخبات
- سلام و ادب و خدا قوت...(گفته شده در زبان فارسی واژه واحدی نمی‌تواند تمام مفهوم اخبات را در خود جمع کند)اگر گفته می شد...در فارسی یک واژه به تنهایی نمی‌تواند... شاید روانتر بود. الامر الیکم.--Mahdi1382 (بحث) ۱۵ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۳۶ (+0330)
چند نکته
@Ma.rezapour: با سلام
- معنای این کلمه، هم در بخش «معرفی و جایگاه» ، هم در «مخبتین چه کسانی هستند؟» و هم در بخش «مقام اخبات در عرفان» تکرار شده است. آنچه در ویکی شیعه اهمیت دارد، معنای اصطلاحی واژه است. از این رو بحث لغوی آن و بحث و بررسی روایی و قرآنی آن بی‌معناست. اگر مفسران و عارفان هم همان معنای اصطلاحی را با بیانات مختلف گفته‌اند، وجهی برای تکرار آن ندارد و همه اینها را می‌توان در نیم سطرِ «در روایت‌ها، کتاب‌های تفسیری و عرفانی نیز با عبارت‌های مختلفی به همین معنای اصطلاحی اشاره شده است.» بیان کرد. بعد از اصلاح متن، شناسه هم می‌تواند با همین رویکرد اصلاح شود. برای واضح شدن مطلب، به نظر می‌رسد شایسته است تمامی جملات زیر حذف و تنها یک یا دو سطر آورده شود:
- اِخبات از ریشه «خَبت» (بر وزن ثبت) گرفته شده که به معنی زمین صاف و وسیع است که انسان به راحتی و با اطمینان می‌تواند در آن گام بردارد.[۱] واژه اخبات به صورت مصدر در قرآن نیامده ولی مشتقات آن در سه جای قرآن (آیه ۳۴ و ۵۴ سوره حج، آیه ۲۳ سوره هود) آمده است.[۲] معانی متعددی برای اخبات گفته شده است.[۳] بیشتر مفسران اخبات را خشوع در برابر خداوند، به همراه تسلیم فرمان خدا بودن و اطمینان داشتن به او معنا کرده‌اند.[۴] از دیگر معانی برای اخبات به آرامش یافتن با ذکر و یاد خدا،[۵] اِنابه (توبه)،[۶] آرام‌گرفتن و پناه‌گرفتن به پروردگار[۷] اشاره شده است...
- اخبات را حشوع و ذلتی در برابر خداوند دانسته‌اند که زمینه‌ساز عنایت خدا و ایجاد فضل در انسان می‌شود.[۱۲] حقیقت اخبات را ذلتی باطنی و شکسته‌دلی و تواضع در برابر خدا نیز توصیف کرده‌اند.[۱۳] گفته شده اخبات اطمینان و آرامشی است که از خشوع در برابر خدا حاصل می‌شود...
- اخبات در روایات به معنای تسلیم آمده است و در کنار کلماتی نظیر تضرع و اِنابه و ایمان و تقوا ذکر گردیده است.[۱۷] امام صادق(ع) در روایتی تسلیم را همان اخبات دانسته است....
- با توجه به آیه ۲۳ سوره هود اهل اخبات کسانی دانسته شده‌اند که در برابر خدا خضوع دارند و تسلیم فرمان پروردگار هستند و به وعده‌های خدا اطمینان دارند...
- بر اساس آیات قرآن مخبت به کسی گفته شده است که با تمام وجود در برابر خداوند خاضع و خاشع بوده و به مرحله اطمینان و تسلیم گام نهاده است....
- مخبتین در روایات به معنای مختلف از جمله صالحین و عابدین آمده است...
- در آثار عارفان اخبات به معنای فروتنی و خشوع در برابر پروردگار ....
- محمد استعلامی، عرفان‌پژوه، معتقد است حدود تعریف‌های خشوع و تذلل و اخبات چندان از هم متمایز نیست. وی معتقد است منازل خشوع و تذلل و اخبات و اخلاص در آثار صوفیان تعریف‌های مشابه یا نزدیک بهم دارد و در همه آنها سخن در افتادگی بنده در برابر عظمت پروردگار است.
Salar (بحث) ۲۹ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۱۰ (+0330) @Salar: سلام. نکات مطرح شده اصلاح شد. تشکر.--Ma.rezapour (بحث) ۲۹ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۴۲ (+0330)
@Ma.rezapour: با سلام
- معنای اخبات چندین بار در مدخل بیان شده است: معنای لغوی، اصطلاحی، اختلاف اقوال مفسران، عارفان، و در آخر هم معنای آن در روایات. علاوه بر اینکه بیشتر معانی ذکر شده، نزدیک به هم هستند، و پیدا کردن تفاوت میان آنها، یا میسر نیست و یا به دشواری ممکن است؛ مثلا هم مفسران هم عارفان هم روایات درباره اخباط از تعابیر «خشوع ، تضرع ، اِنابه و ایمان و تقوا» استفاده کرده‌اند.
- برخی کلمات نیازمند حرکت‌گذاری است. کلماتی مانند «مخبتین، مخبت، خشوع، استعلامی، تذلل، میبدی و ...» حرکت‌گذاری نشده است.
- هم اخبات و هم مخبت (هر دو) به صورت جداگانه معنا شده است! این درحالی است که هر دو یک معنا دارند. این عمل مانند این است که هم توبه، و هم توبه‌کننده به صورت جداگانه معنا شوند. آن هم در شناسه!!
- در شناسه آمده است: «در روایاتی از اهل‌بیت(ع) و به خصوص امام علی(ع) از مصادیق مخبتین نام برده شده است.» این جمله مبهم است، و باید به جای آن مصادیق مخبتین نام برده شوند. در ادامه مقاله با خواندن بخش مربوط متوجه شدم جمله مذکور ایهام دارد و مراد نویسنده چنین بوده است: «در روایاتی آمده است، اهل‌بیت و به خصوص امام علی(ع) از مصادیق مخبتین هستند.»
- با توجه به بند سوم از شناسه روشن می‌شود که اخبات فقط اصطلاح قرآنی نیست، بلکه اصطلاحی عرفانی و اخلاقی هم هست. با توجه به این نکته، کاستی‌های مقاله در موارد ذیل مشخص می‌شود: سرشناسه و بخش معرفی و جایگاه ناقص است؛ از جعبه اطلاعات عمودی اخلاق استفاده نشده است؛ از رده‌های مناسب (فضایل اخلاقی ، منازل سیر و سلوک و عرفان اسلامی) و نیز از ناوبری فضایل اخلاقی هم استفاده نشده است.
- لینک‌دهی در مواردی با خلل مواجه است: در مدخل آمده است: «انابه (توبه)» یعنی انابه به معنای توبه دانسته شده است؛ از طرفی مدخل توبه نوشته شده، اما از طرف دیگر انابه به رنگ قرمز لینک شده است. کلمه سیر و سلوک لینک نشده (در حالی که مدخلش را داریم) و به‌جای آن سالک با رنگ قرمز لینک شده است.
- در ویکی معمولا ریشه‌یابی واژه‌ها انجام نمی‌شود (اِخبات از ریشه «خَبت» بر وزن ثبت).
- در بخش معرفی و جایگاه آمده است: «معانی متعددی برای اخبات گفته شده از جمله خشوع در برابر خداوند، به همراه تسلیم فرمان خدا و... » این در حالی است که در صدر بخش گفته شده: «به معنی زمین صاف و وسیع است» و این دو معنا بسیار متفاوت از هم شده است. البته وجه جمعش این است که یکی معنای لغوی و دیگری معنای اصطلاحی است که به آن تصریح نشده است. البته در ویکی معنای لغوی هم بررسی نمی‌شود.
- اصطلاحات طلبگی: «واژه واحدی»، «ذلتی باطنی»، «نقصان نپذیرد»، «حدود تعریف‌ها»، «از هم متمایز نیست» «نظیر».
- جمله نامفهوم یا سخت برای مخاطب عام: «گفته شده انسان در مقام اخبات در سیر و سلوک خود از غرور دور است»، «در این مقام سالک از بازگشت به نفس به جایگاه امن وارد شده...»
- برای نوشتن شناسه، سعی کنید از جمله‌بندی‌های جدیدی استفاده کنید. جملۀ «از مراحل نخستین مقام طمأنینه به شمار می‌رود» جمله‌ای دشوارفهم است. خواننده به امید فهمیدن آن در متن مقاله، دوباره با همان جمله در متن مقاله مواجه می‌شود.
- در بخشِ «تک‌نگاری‌ها» پیش از فهرست گلوله‌ای، در یک سطر توضیحی از فهرست ارائه دهید.
- به‌جای «بحار الانوار، ص۲۰۶ و ۲۰۷» چنین بیاورید: «بحار الانوار، ص۲۰۶-۲۰۷»
- به جای « راد، علی؛ نساج، مریم» چنین بیاورید: «راد، علی، و مریم نساج»
- در بخش منابع، برای معرفی کتاب روض الجنان و روح الجنان فی تفسیر القرآن» به چه دلیل از تعبیر «آستان قدس رضوی» استفاده شده است؟ چرا که مشهد محل نشر و بنیاد پژوهش‌های اسلامی نام ناشر است.
- در بخش منابع نام کتاب «بحار الانوار» را به صورت کامل ذکر کنید.
- تنها یک واژه برای تغییر مسیر، در نظر گرفته شده است.