- سلام وادب و خدا قوت...(آیه ۱۰ سوره انسان را علت آیات قبل دانسته‌اند؛ به این صورت که اطعام، در آیات قبل، تنها برای خداوند انجام شده است؛ زیرا اطعام‌کنندگان از روز قیامت که سخت و دشوار است، می‌ترسیدند)به نظر می‌رسد اشاره‌ای به این اطعام و یا توضیحی داده بشود که مخاطب عام هم راحت‌تر بفهمد. با توجه به این فراز از المیزان:(والآية في مقام التعليل لقولهم المحكي : « إِنَّما نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللهِ » إلخ ينبهون بقولهم هذا أن قصرهم العمل في ابتغاء وجه الله تعالى إخلاصا للعبودية لمخافتهم ذاك اليوم الشديد ، ولم يكتفوا بنسبة المخافة إلى اليوم حتى نسبوه نحوا من النسبة إلى ربهم فقالوا : « نَخافُ مِنْ رَبِّنا يَوْماً » إلخ لأنهم لما لم يريدوا إلا وجه ربهم فهم لا يخافون غيره كما لا يرجون غيره و إنما يخافون ويرجون ربهم فلا يخافون يوم القيامة إلا لأنه من ربهم يحاسب فيه عباده على أعمالهم فيجزيهم بها.) شاید اشاره‌ای اجمالی به اطعام کنندگان با توجه به این که مدخل آیه اطعام را هم داریم و نیز اشاره به اخلاص ونیز این نکته که خوف را چرا به ربنا نسبت داده‌اند؟این اشارات شاید خالی از لطف وغنی سازی مدخل نباشد . الامر الیکم.--Mahdi1382 (بحث) ۹ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۹:۵۱ (+0330)
- (و کنیز آنها فضه نازل شده است.) تعبیر کنیز شاید قابل تغییر باشد. الامر الیکم. Mahdi1382 (بحث) ۹ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۹:۵۳ (+0330)
