ابوعبید ثقفی
کتابشناسی یا ارجاعات این مقاله ناقص است. میتوانید با اصلاح نحوهٔ ارجاع به منابع بر طبق شیوهنامهٔ ارجاع به منابع، به ویکیشیعه کمک کنید. |
این مقاله نیازمند گسترش است. لطفاً اگر تخصص و توانایی گسترش این مقاله را دارید، آن را بهبود بخشید. |
اطلاعات شناسنامهای | |
---|---|
نام کامل | اَبو عبید بن مسعود بن عمرو بن عُمَیر بن عوف |
لقب | اَبو عُبِیدِ ثَقَفی |
خویشاوندان سرشناس | مختار ثقفی |
نحوه درگذشت/شهادت | در جنگ یوم الجسر |
اطلاعات دینی | |
حضور در جنگها | فرماندهی جنگ با سپاه ساسانی |
فعالیتها |
اَبو عُبِیدِ ثَقَفی فرزند مسعود بن عمرو بن عُمَیر بن عوف(د ۱۳ق/۶۳۴ م)، پدر مختار ثقفی، یکی از صحابه[۱] و از سرداران مشهور عرب در جنگ با سپاه ساسانی در صدر اسلام. او در جنگ یوم الجسر کشته شد.
کنیه
ابوعبید از جمله کسانی است که کنیهاش بر اسمش غلبه کرده و همه جا وی را با کنیه میشناسند، البته کنیه ابوجبر نیز در بعضی از منابع برای وی ذکر شده است.[۲]
فرماندهی ابوعبید
زمانی که عمر بن خطاب به خلافت نشست و از گزارش مثنی بن حارثه مبنی بر پیشروی پارسیان آگاه شد، مسلمانان را به جنگ با آن برانگیخت؛ اما به سبب شهرت پارسیان به پایداری و جنگجویی و دشمن شکنی، کسی داوطلب جنگ نمیشد، [۳] تا آنکه ابوعبید به پاخاست و سعد بن عبید انصاری و سلیط بن قیس انصاری نیز با او همراه شدند و مردم نیز به پا خاستند. عمر نیز ابوعبید را به فرماندهی برگزید و روانه جنگ کرد.[۴] همچنین به مثنی بن حارثه نیز دستور داد که به ابوعبید بپیوندد و در اطاعت او باشد. [۵]
از این سو، رستم فرخزاد، سردار پارس، از خراسان راه عراق درپیش گرفت و نرسی (از خویشاوندان خسرو پرویز) را به کسْکر و جابان را به بِهقُباد پایین فرستاد.[۶] ابوعبید سه بار در نقاط مختلف با سپاهیان ایران جنگ کرد: نخست در محلی به نام نَمارق، بین حیره و قادسیه، سپاه ساسانی را درهم شکست. در این نبرد جابان اسیر شد و خود را به فدیه آزاد ساخت.[۷]
رستم فرخزاد سپاهی دیگر به فرماندهی جالینوس روانه جنگ کرد. ابوعبید از نمارق به سوی کسکر رفت و نرسی را درهم شکست و غنایم بسیار به چنگ آورد.[۸] سپس به جالینوس در باروسما تاخت، ولی کار به صلح انجامید و قرار شد افراد مناطق تسلیم شده، هر نفر ۴ درهم فدیه دهند.[۹]
کشته شدن ابو عبید
رستم فرخزاد، برای نبردی دیگر، مردانشاه، مشهور به بهمن جادویه، ملقب به ذوالحاجب را که مردی جنگ آزموده بود، به یاری جالینوس فرستاد.[۱۰] در سپاه بهمن، یک، یا به قولی چند فیل بود. درفش کاویانی نیز که ایرانیان به آن تیمُّن میجستند، با این سپاه بود.[۱۱] بهمن در محلی به نام قُسّ الناظف بر کرانه فرات و ابوعبید در محلی دیگر به نام مَروَحه در سوی دیگر فرات مستقر شدند. میان دو سپاه پلی بود؛
ابوعبید پس از آنکه فرمانهایی خطاب به سران سپاه صادر کرد و جانشینان بعدی را، در صورت کشته شدن خود یا یکی از سرداران، معین نمود، [۱۲] از پل گذشت و دست به حمله زد و با شمشیر بر خرطوم فیلی که به فیل سفید مشهور بود و مایه وحشت لشکریان عرب شده بود، زخم زد و فیل نیز ابوعبید را لگدکوب کرد و کشت.[۱۳] این جنگ به نامهای متعددی چون: یوم الجسر، یوم قسّ الناظف، یوم المَروَحه و یوم الفیل معروف است.[۱۴] این اتفاق در سال ۱۴ق به وقوع پیوست. [۱۵]
چون ابوعبید کشته شد، ابومحجن ثقفی شعری در رثای او سرود.[۱۶] دراین جنگ پس از کشته شدن ابوعبید، طبق وصیت وی به ترتیب فرزندانش وهب بن ابی عبید، مالک بن ابی عبید [۱۷] و جبر بن ابی عبید[۱۸] به سمت فرماندهی منصوب شدند و هر سه به قتل رسیدند [۱۹][۲۰]
پانویس
- ↑ أسدالغابة، ج۴، ص۳۴۷
- ↑ الإصابة، ج۷، ص:۶۴
- ↑ طبری، ج۳، ص۴۴۴؛ ابن اعثم، ج۱، ص۱۶۳، ۱۶۴
- ↑ طبری، ج۳، ص۴۴۴؛ ابن اعثم، ج۱، ص۱۶۳، ۱۶۴؛ بلاذری، ۳۵۰
- ↑ بلاذری، ۳۵۰؛ دینوری، ۱۱۳
- ↑ طبری، ج۳، ص۴۴۸
- ↑ طبری، ج۳، ص۴۴۸ ـ ۴۴۹؛ خلیفه، ج۱، ص۱۰۸؛ ذهبی، ج۲، ص۵
- ↑ طبری، ج۳، ص۴۵۱
- ↑ خلیفه، ج۱، ص۱۰۸؛؛ بلاذری، ۳۵۰، ۳۵۱
- ↑ بلاذری، ۳۵۱؛ طبری، ج۳، ص۴۵۴؛ ابن اثیر، ج۲، ص۴۳۸
- ↑ خلیفه، ج۱، ص۱۰۹؛ بلاذری، ۳۵۱
- ↑ خلیفه، ج۱، ص۱۰۹ ـ ۱۱۰
- ↑ خلیفه، ج۱، ص۱۰۹ ـ ۱۱۰؛ ابن قتیبه، ۴۰۱؛ بلاذری، ۳۵۲
- ↑ بلاذری، ۳۵۱؛ ابن قتیبه، ۴۰۱؛ ابن اثیر، ج۲، ص۴۳۸
- ↑ الطبقاتالکبری، ج۳، ص:۳۴۰
- ↑ ابن عبدالبر، ج۴، ص۱۷۱۰؛ قس: بلاذری، ۳۵۲
- ↑ الفتوح، ج۱، ص:۱۳۴
- ↑ الفتوح، ج۱، ص:۱۳۴
- ↑ الفتوح، ج۱، ص:۱۳۴
- ↑ الإصابة، ج۱، ص:۵۶۱
منابع
- ابن اثیر، الکامل.
- ابن اعثم، احمد، کتاب الفتوح، حیدرآباد دکن، ۱۳۸۸ق/۱۹۶۸ م.
- ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، الإصابة فی تمییز الصحابة، تحقیق عادل احمد عبد الموجود و علی محمد معوض، بیروت، دارالکتب العلمیة، ط الأولی، ۱۴۱۵/۱۹۹۵.
- ابن عبدالبر، یوسف بن عبدالله، الاستیعاب، به کوشش علی محمد بجاوی، قاهره، ۱۳۸۰ ق.
- ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم، المعارف، به کوشش ثروت عکاشه، قاهره، ۱۹۶۰ م.
- بلاذری، احمد بن یحیی، فتوح البلدان، به کوشش عبدالله و عمر انیس الطباع، بیروت، مؤسسـه المعارف.
- خلیفـه بن خیاط، تاریخ، به کوشش سهیل زکار، دمشق، ۱۹۶۸ م.
- دینوری احمد بن داوود، الاخبار الطوال، به کوشش عبدالمنعم عامر و جمال الدین شیال، بغداد، ۱۳۷۹ق/۱۹۵۹ م.
- ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، قاهره، ۱۳۶۸ ق.
- طبری، تاریخ.
پیوند به بیرون
- منبع مقاله :دایرة المعارف بزرگ اسلامی