اخبار من بلغ: تفاوت میان نسخه‌ها

[[محمدحسین غروی نائینی]] مؤلف کتاب [[فوائدالاصول (کتاب)|فوائد الاصول]] معتقد است مشهور فقیهان مفاد حدیث من بلغ را [[اصول فقه|قاعده اصولی]] دانسته‌اند؛ به این معنا که مطابق این حدیث، شرایط خاصی که برای حجیت روایت وجود دارد (مانند [[ثقه|وثاقت راوی]]) در [[مستحب]]ات در نظر گرفته نمی‌شود.<ref>نائینی، فوائد الاصول، ۱۳۷۶ش، ج۳، ص۴۱۵.</ref> با این حال دلالت این حدیث بر قاعده اصولی، مورد اتفاق علما نیست و دیدگاه‌های دیگری نیز در مسئله وجود دارد؛<ref>آخوند خراسانی، کفایة الاصول، تحقیق عباس‌علی زارعی سبزواری، ۱۴۳۱ق، ج۳، ص۷۲.</ref> چنان‌که [[محمدکاظم خراسانی|آخوند خراسانی]] مؤلف [[کفایة الاصول (کتاب)|کفایة الأصول]] و محقق نائینی آن را [[فقه|مسئله‌ای فقهی]] می‌دانند و به نظر آنها عملی که مکلف به امید ثواب انجام داده، مستحب است.<ref>آخوند خراسانی، کفایة الاصول، ۱۴۰۹ق، ص۳۵۲؛ نائینی، اجود التقریرات، تقریرات آیت‌الله خویی، ۱۳۶۸ش، ج۲، ص۲۰۸-۲۰۹.</ref> برخی دیگر نیز همچون [[آقا ضیاء عراقی|محقق عراقی]] و [[سید ابوالقاسم خویی|محقق خویی]] از فقیهان قرن چهاردهم، آن را مسئله کلامی دانسته‌،‌ معتقدند خداوند به سبب تفضّل خود، به افرادی که فرمان‌برداری خود را با عمل کردن به احادیث ضعیف ابراز نمایند، ثواب می‌دهد.<ref>عراقی، نهایة الافکار، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۲۷۹-۲۸۰؛ خویی، مصباح الاصول، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۳۱۹.</ref>برخی از محققان چهار احتمال در باره دلالت اخبار من بلغ نقل کرده‌ و در نهایت احتمال چهارم را پذیرفته است که این اخبار دلالتی بر مستحب بودن عمل یا اصل ثواب(بدون خصوصیتش) و یا عبادت بودنش ندارند، بلکه  دلالت  بر این دارند که اگر کسی به وسیله روایتی بر ثواب محدودی برای انجام کاری مطلع شد و به امید دریافت  آن ثواب،  آن عمل را انجام داد به ثوابِ وعده داده شده در آن خبر خواهد رسید. این کار هم مصداق احتیاط است وهم مورد تایید و تحسین عقل. <ref>صافی گلپایگانی، علی، المحجة في تقريرات الحجة، ج۲، ص۲۴۰.</ref> {{یادداشت|لا تكون أخبار من بلغ ناظرة الى استحباب العمل و عباديته و لا الى أصل الثواب، بل تكون في مقام تقدير الثواب}}