امام مهدی عجل الله تعالی فرجه: تفاوت میان نسخه‌ها

امام مهدی عجل الله تعالی فرجه (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۴ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۵۲

۱٬۱۶۱ بایت حذف‌شده ، ‏۱۴ مهٔ ۲۰۲۳

جز

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

Roohish

Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor

۵٬۹۴۶

ویرایش

@@ خط ۱۰۹: / خط ۱۰۹: @@
 [[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]] در فصل «ابواب النصوص من الله تعالی و من آبائه علیه (صلوات الله علیهم أجمعین)» [[بحار الانوار (کتاب)|کتاب بحارالانوار]]، ۱۵۳ حدیث از پیامبر و ائمه برای اثبات امامت امام مهدی ذکر کرده است. از جمله [[عبدالله بن عباس|ابن‌عباس]] از پیامبر(ص) نقل کرده است: «جانشینان و اوصیای من و حجت‌های خدا پس از من دوازده نفر هستند: اولین آنها برادرم است و آخرین‌شان فرزندم. گفتند ای رسول خدا برادرت کیست؟ فرمود: [[امام علی علیه‌السلام|علی بن ابی‌طالب]]. پرسیدند فرزندت کیست؟ فرمود: مهدی که زمین را پر از عدل و داد می‌کند.»<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۱، ص۷۱، ح۱۲.</ref>
-همچنین برای اثبات امامت امام مهدی(ع) به احادیث استمرار امامت،{{یادداشت|مانند روایات متعددی که در تفسیر برخی آیات [[قرآن]] از جمله [[آیه]] ۷ [[سوره رعد]] {{عربی|إنَّما أنتَ مُنْذِرٌ و لِکُلِّ قَومٍ هادٍ}}، و ۲۴ [[سوره فاطر|فاطر]] {{عربی| إِنَّا أَرْسَلْنَاکَ بِالْحَقِّ بَشِیرًا وَنَذِیرًا وَإِن مِّنْ أُمَّةٍ إِلَّا خَلَا فِیهَا نَذِیرٌ}} رسیده است، مانند: قال رسول الله(ص) أنا المُنذِر و علیّ الهادی، وَ کُلُّ اِمامٍ هادٍ لِلقرنِ الّذی هو فیه (بحارالانوار، ج۳۵، ص۴۰۴، ح۲۲) و قال [[امام صادق|الامام الصادق]](ع): لَو لَم‌یکُنْ فی الأرضِ إلّا إثنانِ لَکانَ الاِمامُ أحدَهُما (کافی، ج۱، ص۱۸۰).}} [[حدیث ثقلین]]،<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ۱۳۹۳ش، ج۱، ص۳۲۳.</ref> [[حدیث دوازده خلیفه]]<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ۱۳۹۳ش، ج۱، ص۳۳۲-۳۸۴.</ref>حدیث مرگ [[جاهلیت]]،{{یادداشت|{{عربی|قال رسول الله(ص): مَنْ مَاتَ وَ لَمْ یعْرِفْ إِمَامَ زَمَانِهِ مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیةً}}. بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۲، ص۳۳۱}} و ۳۶ حدیث هم‌مضمون با آن<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ۱۳۹۳ش، ج۲، ص۷-۳۵.</ref> نیز استناد شده است.
+همچنین برای اثبات امامت امام مهدی(ع) به احادیث استمرار امامت، و ۲۴ [[سوره فاطر|فاطر]] {{عربی| إِنَّا أَرْسَلْنَاکَ بِالْحَقِّ بَشِیرًا وَنَذِیرًا وَإِن مِّنْ أُمَّةٍ إِلَّا خَلَا فِیهَا نَذِیرٌ}} رسیده است، مانند: قال رسول الله(ص) أنا المُنذِر و علیّ الهادی، وَ کُلُّ اِمامٍ هادٍ لِلقرنِ الّذی هو فیه (بحارالانوار، ج۳۵، ص۴۰۴، ح۲۲) و قال [[امام صادق|الامام الصادق]](ع): لَو لَم‌یکُنْ فی الأرضِ إلّا إثنانِ لَکانَ الاِمامُ أحدَهُما (کافی، ج۱، ص۱۸۰).}} [[حدیث ثقلین]]،<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ۱۳۹۳ش، ج۱، ص۳۲۳.</ref> [[حدیث دوازده خلیفه]]<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ۱۳۹۳ش، ج۱، ص۳۳۲-۳۸۴.</ref>حدیث مرگ [[جاهلیت]] و ۳۶ حدیث هم‌مضمون با آن<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ۱۳۹۳ش، ج۲، ص۷-۳۵.</ref> نیز استناد شده است.
 ===وضعیت شیعیان پس از شهادت امام عسکری(ع)===
 [[شیعه|شیعیان]] پس از وفات امام یازدهم به‌دلیل ناآشنایی با امام زمان خود، در وضعیت نابسامانی قرار گرفتند و بنابر گزارش‌ها، بسیاری از شیعیان [[عراق]] و [[بین النهرین|بین‌النهرین]] سردرگم شدند.<ref>صدوق، کمال الدین، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۴۲۶-۴۲۹ و ۴۸۷.</ref> برای نمونه، شیعیان فردی را به [[مدینه]] فرستادند تا درباره وجود فرزند امام یازدهم تحقیق کند؛ چرا که شنیده بودند فرزند امام حسن عسکری(ع) توسط پدرش به مدینه فرستاده شده است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۳۲۸.</ref> همچنین نقل شده است که [[احمد بن سهل بلخی]]، از عالمان دوره [[غیبت صغرا|غیبت صغری]] در جستجوی امام خود، از [[خراسان بزرگ|خراسان]] به [[عراق]] رفت و چند سالی در آنجا در جستجوی امام بود.<ref>یاقوت حموی، معجم الادباء، ج۳، ص۷۳-۷۴.</ref>
@@ خط ۱۳۵: / خط ۱۳۵: @@
 {{اصلی|غیبت کبرا}}
-دوره غیبت کبری از [[سال ۳۲۹ هجری قمری|سال ۳۲۹ق]] آغاز شد.<ref>حسین، تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم(عج)، ۱۳۸۵ش، ص۱۹ و ۲۴؛ جعفریان، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، ۱۳۸۱ش، ص۵۷۹.</ref> آخرین [[نیابت خاصه|نائب خاص]] امام مهدی(ع) در دوره غیبت صغری، [[علی بن محمد سمری]] بود که در پانزدهم [[شعبان]] ۳۲۹ق درگذشت، <ref>صدوق، کمال‌الدین، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۵۰۳؛ طبرسی، إعلام الوری، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۲۶۰.</ref>در حالی که شش روز قبل از درگذشت او، [[توقیع|توقیعی]] از سوی امام خطاب به وی صادر شد که در آن ضمن اعلام روزِ درگذشت علی بن محمد سمری به او، از انتخاب جانشین منع شده بود؛ چرا که -بنابر آنچه در توقیع آمده- [[غیبت کبرا|غیبت دوم]]{{یادداشت| به گفته علی اکبر غفاری مصحح  کتاب در برخی از نسخه‌های کمال الدین تعبیر امام زمان(ع) در این توقیع «الغیبة التامة» است. کمال الدین، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۵۱۶.}} آغاز شده و تا زمانی که خداوند اجازه ندهد ظهوری نخواهد بود.<ref>صدوق، کمال الدین، ۱۳۹۵ق، ج۲،  پاورقی ص۵۱۶؛ إربلی، کشف الغمه، ج۲، ۱۳۸۱ق، ص۵۳۰؛ طبرسی، الإحتجاج، ج۲، ص۴۷۸.</ref> اکثر منابع شیعه سال وفات [[علی بن محمد سمری|نایب چهارم]] را سال ۳۲۹ق می‌دانند، ولی [[شیخ صدوق]] و [[فضل بن حسن طبرسی]] آن را در سال ۳۱۸ق ثبت کرده‌اند.<ref>صدوق، کمال الدین، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۵۰۳، روایة ۳۲. طبرسی، إعلام الوری، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۲۶۰.</ref>
+دوره غیبت کبری از [[سال ۳۲۹ هجری قمری|سال ۳۲۹ق]] آغاز شد.<ref>حسین، تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم(عج)، ۱۳۸۵ش، ص۱۹ و ۲۴؛ جعفریان، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، ۱۳۸۱ش، ص۵۷۹.</ref> آخرین [[نیابت خاصه|نائب خاص]] امام مهدی(ع) در دوره غیبت صغری، [[علی بن محمد سمری]] بود که در پانزدهم [[شعبان]] ۳۲۹ق درگذشت، <ref>صدوق، کمال‌الدین، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۵۰۳؛ طبرسی، إعلام الوری، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۲۶۰.</ref>در حالی که شش روز قبل از درگذشت او، [[توقیع|توقیعی]] از سوی امام خطاب به وی صادر شد که در آن ضمن اعلام روزِ درگذشت علی بن محمد سمری به او، از انتخاب جانشین منع شده بود؛ چرا که -بنابر آنچه در توقیع آمده- [[غیبت کبرا|غیبت دوم]] آغاز شده و تا زمانی که خداوند اجازه ندهد ظهوری نخواهد بود.<ref>صدوق، کمال الدین، ۱۳۹۵ق، ج۲،  پاورقی ص۵۱۶؛ إربلی، کشف الغمه، ج۲، ۱۳۸۱ق، ص۵۳۰؛ طبرسی، الإحتجاج، ج۲، ص۴۷۸.</ref> اکثر منابع شیعه سال وفات [[علی بن محمد سمری|نایب چهارم]] را سال ۳۲۹ق می‌دانند، ولی [[شیخ صدوق]] و [[فضل بن حسن طبرسی]] آن را در سال ۳۱۸ق ثبت کرده‌اند.<ref>صدوق، کمال الدین، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۵۰۳، روایة ۳۲. طبرسی، إعلام الوری، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۲۶۰.</ref>
 ===ملاقات با امام زمان===
@@ خط ۱۷۸: / خط ۱۷۸: @@
 در منابع روایی [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]]، احادیث متعددی درباره [[مهدی]] و منجی [[آخرالزمان]] آمده است<ref>نگاه کنید به محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ۱۳۹۳ش، ج۱، ص۷۶-۸۲.</ref> که برخی [[محدث|محدثان]] اهل سنت مانند آبری شافعی، عبدالحق دهلوی، سفارینی، و شوکانی به [[تواتر|متواتر]] بودن آنها تصریح کرده‌اند.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ۱۳۹۳ش، ج۱، ص۸۲و۸۳.</ref> اهل سنت بر پایه این روایات به وجود «مهدی» باور دارند<ref>نگاه کنید به محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ۱۳۹۳ش، ج۱، ص۷۶.</ref> اما در عین حال دیدگاه بسیاری از اهل سنت در این زمینه اختلافاتی با دیدگاه شیعه دارد؛ از جمله اینکه پدر «مهدی» از دیدگاه اهل سنت، همنام [[عبدالله بن عبدالمطلب|پدر پیامبر(ص)]] یعنی عبدالله است؛ در حالی که شیعه وی را فرزند امام عسکری(ع) می‌داند. همچنین در دیدگاه مشهور اهل سنت، مهدی در آخرالزمان به دنیا خواهد آمد. گروهی از اهل سنت نیز مهدی را از نسل [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام حسن(ع)]] می‌دانند، در حالی که بر اساس اعتقاد شیعه او از نسل [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] است.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ۱۳۹۳ش، ج۱، ص۸۸-۹۰.</ref>
-با این وجود، اشتراک‌هایی میان باورهای اهل سنت و شیعیان درباره منجی آخرالزمان وجود دارد؛ از جمله آنکه وی از نسل و همنام [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اکرم(ص)]]، و ملقب به «مهدی» است، [[قیام امام مهدی(عج)|قیامی]] حتمی در [[آخرالزمان]] خواهد داشت که بر همه ظالمان پیروز شده و عدل و داد را در سراسر جهان برقرار می‌کند و [[عیسی(ع)]] همراه با او به زمین بازمی‌گردد.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ۱۳۹۳ش، ج۱، ص۸۶-۸۸.</ref>{{یادداشت|أنّ أبا هریرة قال: قال رسول اللّه صلّی اللّه علیه[و آله]و سلّم: کیف أنتم إذا نزل ابن مریم فیکم و إمامکم منکم؟ صافی، لطف الله،منتخب الاثر فی الامام الثانی عشر علیه‌السلام، ج۲۷ ص۶۱.  به نقل از صحیح بخاری ج۲}}
+با این وجود، اشتراک‌هایی میان باورهای اهل سنت و شیعیان درباره منجی آخرالزمان وجود دارد؛ از جمله آنکه وی از نسل و همنام [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اکرم(ص)]]، و ملقب به «مهدی» است، [[قیام امام مهدی(عج)|قیامی]] حتمی در [[آخرالزمان]] خواهد داشت که بر همه ظالمان پیروز شده و عدل و داد را در سراسر جهان برقرار می‌کند و [[عیسی(ع)]] همراه با او به زمین بازمی‌گردد.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ۱۳۹۳ش، ج۱، ص۸۶-۸۸.</ref>
 از سوی دیگر، برخی از علمای اهل سنت، مهدی موعود در [[اسلام]] را همان امام دوازدهم شیعیان دانسته‌اند؛ [[سبط ابن جوزی]]، از علمای قرن هفتم قمری، در کتاب [[تذکرة الخواص من الامة فی ذکر خصائص الائمة (کتاب)|تذکرة الخواص]] پس از معرفی فرزند [[امام حسن عسکری علیه‌السلام|امام حسن عسکری(ع)]] گفته است: «وهو الخلف الحجة صاحب الزمان القائم و المنتظَر؛ او همان صاحب الزمان و قائم است که [مسلمانان] در انتظار آمدنش هستند».<ref>ابن‌جوزی، تذکرة الخواص، ۱۴۱۸ق، ص۳۲۵.</ref> ابن‌طلحه شافعی، از علمای قرن هفتم قمری، نیز در کتاب مطالب السؤول، مهدی منتظر را همان فرزند امام حسن عسکری(ع) دانسته و روایات [[ظهور امام زمان|ظهور]] او در آخرالزمان را نقل کرده است.<ref>ابن‌طلحه شافعی، مطالب السؤول، ۱۴۱۹ق، ص۳۱۱ به بعد.</ref>