پرش به محتوا

نظامی گنجوی: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۹۱ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲ مارس ۲۰۲۳
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (تمیزکاری)
imported>Elyas-salehi
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۱: خط ۳۱:
| تأثیرگرفته از =
| تأثیرگرفته از =
}}
}}
'''نظامی گَنْجوی''' با نام کامل '''الیاس بن یوسف بن زَکِیّ بن مُؤَیَّد''' (درگذشت [[سال ۵۷۶ هجری قمری|۵۷۶]] تا [[سال ۶۰۶ هجری قمری|۶۰۶ق]]) شاعر داستان‌سرای فارسی‌گویِ اهل [[ایران]] و از ارکان شعر فارسی که درباره [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] نیز اشعاری سروده است.
'''نظامی گَنْجوی''' با نام کامل '''الیاس بن یوسف بن زَکِیّ بن مُؤَیَّد''' (درگذشت [[سال ۵۷۶ هجری قمری|۵۷۶]] تا [[سال ۶۰۶ هجری قمری|۶۰۶ق]]) شاعر داستان‌سرای فارسی‌گویِ اهل [[ایران]] و از ارکان شعر فارسی است که درباره [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] نیز اشعاری سروده است.


گنجوی در علوم زمان خود مانند [[فلسفه]]، نجوم، [[حدیث]]، [[تفسیر]] و [[فقه]] ماهر بود و سروده‌های او دارای مضامین فلسفی، [[عرفان نظری|عرفانی]] و گاه سیاسی است. او در اشعار خود، [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] را [[عصمت|معصوم]] دانسته، به وی [[توسل]] جسته و از او درخواست [[شفاعت]] کرده است.
گنجوی در علوم زمان خود مانند [[فلسفه]]، [[نجوم]]، [[حدیث]]، [[تفسیر]] و [[فقه]] استاد بود و سروده‌های او دارای مضامین [[فلسفه اسلامی|فلسفی]]، [[عرفان نظری|عرفانی]] و گاه سیاسی است. او در اشعار خود، [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] را [[عصمت|معصوم]] دانسته، به وی [[توسل]] جسته و از او درخواست [[شفاعت]] کرده است.  


نظامی در اشعارش، [[خلفای سه‌گانه]] را نیز ستوده، اما جایگاه امام علی(ع) را بالاتر از آنها شمرده است. برخی تراجم‌نگاران او را [[شیعه]] می‌دانند که در حال [[تقیه]] بوده است. در مقابل، [[سید نورالله حسینی شوشتری|قاضی نورالله شوشتری]] متکلم شیعه، او را از [[اشاعره]] دانسته است. او را متمایل به [[تصوف]] نیز دانسته‌اند.
نظامی در اشعارش، [[خلفای سه‌گانه]] را نیز ستوده، اما جایگاه امام علی(ع) را بالاتر از آنها شمرده است. برخی تراجم‌نگاران او را [[شیعه]] می‌دانند که در حال [[تقیه]] بوده است. در مقابل، [[سید نورالله حسینی شوشتری|قاضی نورالله شوشتری]] متکلم شیعه، او را از [[اشاعره]] و متمایل به [[تصوف]] دانسته است.


اثر او پنج گنج یا خمسه نظامی، شامل پنج مثنوی با نام‌های مَخزنُ الْاَسرار، خسرو و شیرین، لیلی و مجنون، هفت‌پیکر و اسکندرنامه است. برای او دیوانی نیز ذکر کرده‌اند.
اثر او پنج گنج یا خمسه نظامی، شامل پنج مثنوی با نام‌های مَخزنُ الْاَسرار، خسرو و شیرین، لیلی و مجنون، هفت‌پیکر و اسکندرنامه است. برای او دیوانی نیز ذکر کرده‌اند.
خط ۴۲: خط ۴۲:
نظامی گنجوی شاعر داستان‌سرای فارسی‌گو<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۳ق، ج۹، ص۱۲۰۷.</ref> و از ارکان شعر فارسی است،<ref>برای نمونه نگاه کنید به رضایی، «حکیم نظامی گنجوی و عرفان»، ص۱۶؛ نیکوبخت، «بررسی شیوه سعید نفیسی در نقد دیوان نظامی گنجوی»، ص۸۶.</ref> که به علوم عقلی مانند [[فلسفه]]، [[منطق]]، ریاضیات، نجوم و علوم نقلی مانند [[ علم حدیث|حدیث]]، [[تفسیر قرآن|قرآن]] و [[فقه]] نیز آشنا بوده است.<ref>شهابی، شاعر داستانسرا، چاپ کیهان، ص۳۱.</ref>  
نظامی گنجوی شاعر داستان‌سرای فارسی‌گو<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۳ق، ج۹، ص۱۲۰۷.</ref> و از ارکان شعر فارسی است،<ref>برای نمونه نگاه کنید به رضایی، «حکیم نظامی گنجوی و عرفان»، ص۱۶؛ نیکوبخت، «بررسی شیوه سعید نفیسی در نقد دیوان نظامی گنجوی»، ص۸۶.</ref> که به علوم عقلی مانند [[فلسفه]]، [[منطق]]، ریاضیات، نجوم و علوم نقلی مانند [[ علم حدیث|حدیث]]، [[تفسیر قرآن|قرآن]] و [[فقه]] نیز آشنا بوده است.<ref>شهابی، شاعر داستانسرا، چاپ کیهان، ص۳۱.</ref>  


آثار نظامی دارای مضامین [[عرفان نظری|عرفانی]] و فلسفی است.<ref>نفیسی، «حکیم نظامی گنجوی، شرح‌حال و آثار او»، ص۷۶.</ref> نورالدین عبدالرحمن جامی، شاعر و [[تصوف|صوفی]] قرن نهم قمری، سروده‌های نظامی را کشف حقایق و معارف دانسته است.<ref>جامی، نفحات الانس، ۱۳۳۷ش، ص۶۰۹.</ref>
آثار نظامی دارای مضامین [[عرفان نظری|عرفانی]] و فلسفی است.<ref>نفیسی، «حکیم نظامی گنجوی، شرح‌حال و آثار او»، ص۷۶.</ref> [[نورالدین عبدالرحمن جامی]]، شاعر و [[تصوف|صوفی]] [[قرن نهم قمری]]، سروده‌های نظامی را کشف حقایق و معارف دانسته است.<ref>جامی، نفحات الانس، ۱۳۳۷ش، ص۶۰۹.</ref>


نظامی اشعاری درباره [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] سروده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به نظامی، دیوان قصاید و غزلیات نظامی گنجوی، ۱۳۸۰ش، ص۳۴۹؛ نظامی، شرفنامه، ۱۳۳۵ش، ص۳۵.</ref> برخی از عالمان شیعه مانند [[ملاصدرا]]،<ref>صدرالدین شیرازی، رسالة الاصول الثلاثة، ۱۳۸۷ش، ص۲۱۶ و ۲۳۶.</ref> [[محمدمحسن فیض کاشانی|فیض کاشانی]]<ref>فیض کاشانی، الکلمات المکنونة، ۱۳۸۷ش، ص۲۸۵.</ref> و [[ملاهادی سبزواری]]<ref>سبزواری، رسائل حکیم سبزواری، ۱۳۷۶ش، ص۵۱۰.</ref> اشعار [[اخلاق|اخلاقی]]، [[فلسفه اسلامی|فلسفی]] و [[عرفان نظری|عرفانی]] او را در آثار خود به کار برده و [[حسن حسن‌زاده آملی]]، فیلسوف و عارف شیعه، او را «عارف» خوانده است.<ref>سبزواری، شرح‌المنظومة، ۱۳۶۹ش، پاورقی، ج۲، ص۸۲.</ref>
نظامی اشعاری درباره [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] سروده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به نظامی، دیوان قصاید و غزلیات نظامی گنجوی، ۱۳۸۰ش، ص۳۴۹؛ نظامی، شرفنامه، ۱۳۳۵ش، ص۳۵.</ref> برخی از عالمان شیعه مانند [[ملاصدرا]]،<ref>صدرالدین شیرازی، رسالة الاصول الثلاثة، ۱۳۸۷ش، ص۲۱۶ و ۲۳۶.</ref> [[محمدمحسن فیض کاشانی|فیض کاشانی]]<ref>فیض کاشانی، الکلمات المکنونة، ۱۳۸۷ش، ص۲۸۵.</ref> و [[ملاهادی سبزواری]]<ref>سبزواری، رسائل حکیم سبزواری، ۱۳۷۶ش، ص۵۱۰.</ref> اشعار [[اخلاق|اخلاقی]]، [[فلسفه اسلامی|فلسفی]] و [[عرفان نظری|عرفانی]] او را در آثار خود به کار برده و [[حسن حسن‌زاده آملی]]، فیلسوف و عارف شیعه، او را «عارف» خوانده است.<ref>سبزواری، شرح‌المنظومة، ۱۳۶۹ش، پاورقی، ج۲، ص۸۲.</ref>


روز ۲۱ اسفند در تقویم رسمی [[ایران]]، روز بزرگداشت نظامی نامگذاری شده است.<ref>«[https://www.ibna.ir/fa/longint/258795 هدف از ثبت روز بزرگداشت نظامی ایجاد نهضتی در نظامی‌شناسی بود]»، خبرگزاری کتاب ایران.</ref> برخی از سروده‌های وی، از جمله شعری با مطلع «ای نام تو بهترین سرآغاز»،<ref>سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی، فارسی پایه هفتم دوره اول متوسطه، ۱۴۰۰ش، ص۹.</ref> در کتاب‌های درسی آموزش و پرورش ایران آمده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی، فارسی ششم دبستان، ۱۳۹۹ش، ص۳۰؛ سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی، فارسی پایه هفتم دوره اول متوسطه، ۱۴۰۰ش، ص۹.</ref>
روز ۲۱ اسفند در تقویم رسمی [[ایران]]، روز بزرگداشت نظامی نامگذاری شده است.<ref>«[https://www.ibna.ir/fa/longint/258795 هدف از ثبت روز بزرگداشت نظامی ایجاد نهضتی در نظامی‌شناسی بود]»، خبرگزاری کتاب ایران.</ref> برخی از سروده‌های وی، از جمله شعری با مطلع «ای نام تو بهترین سرآغاز»،<ref>سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی، فارسی پایه هفتم دوره اول متوسطه، ۱۴۰۰ش، ص۹.</ref> در کتاب‌های درسی آموزش و پرورش [[ایران]] آمده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی، فارسی ششم دبستان، ۱۳۹۹ش، ص۳۰؛ سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی، فارسی پایه هفتم دوره اول متوسطه، ۱۴۰۰ش، ص۹.</ref>


== زندگی‌نامه ==
== زندگی‌نامه ==
خط ۵۳: خط ۵۳:
دولتشاه سمرقندی، تراجم‌نگار [[قرن نهم قمری]]، او را متولد گنجه (شهری در [[آذربایجان (کشور)|کشور آذربایجان]] که بخشی از خاک ایران آن زمان بود<ref>محسنی، «برخورد آرا و اندیشه‌ها»، ص۱۰۲.</ref>) دانسته،<ref>سمرقندی، تذکرة الشعراء، ۱۳۸۲ش، ص۱۲۸.</ref> اما به گفته [[آقابزرگ تهرانی]] تراجم‌نگار شیعه، اصل او از تفرش، شهری نزدیک [[اراک]] بوده ولی در گنجه رشد یافته است.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۳ق، ج۹، ص۱۲۰۷.</ref> نظامی در چندین مدخل از دانشنامه بریتانیکا (Encyclopedia Britannica) «شاعر ایرانی» معرفی شده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به "[https://www.britannica.com/place/Ganca Gäncä]", Britannica; "[https://www.britannica.com/biography/Taceddin-Ahmedi Taceddin Ahmedi]", Britannica; "[https://www.britannica.com/biography/Amir-Khosrow Amīr Khosrow]", Britannica.</ref>  
دولتشاه سمرقندی، تراجم‌نگار [[قرن نهم قمری]]، او را متولد گنجه (شهری در [[آذربایجان (کشور)|کشور آذربایجان]] که بخشی از خاک ایران آن زمان بود<ref>محسنی، «برخورد آرا و اندیشه‌ها»، ص۱۰۲.</ref>) دانسته،<ref>سمرقندی، تذکرة الشعراء، ۱۳۸۲ش، ص۱۲۸.</ref> اما به گفته [[آقابزرگ تهرانی]] تراجم‌نگار شیعه، اصل او از تفرش، شهری نزدیک [[اراک]] بوده ولی در گنجه رشد یافته است.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۳ق، ج۹، ص۱۲۰۷.</ref> نظامی در چندین مدخل از دانشنامه بریتانیکا (Encyclopedia Britannica) «شاعر ایرانی» معرفی شده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به "[https://www.britannica.com/place/Ganca Gäncä]", Britannica; "[https://www.britannica.com/biography/Taceddin-Ahmedi Taceddin Ahmedi]", Britannica; "[https://www.britannica.com/biography/Amir-Khosrow Amīr Khosrow]", Britannica.</ref>  


او را شاعری [[زهد|زهدپیشه]] و گوشه‌گیر توصیف کرده‌اند که با شاهان عصر خود ارتباط نزدیکی نداشت،<ref>برقعی، راهنمای دانشوران در ضبط نام‌ها، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۱۹۵.</ref> ولی مورد احترام آنها بود.<ref>نفیسی، «حکیم نظامی گنجوی، شرح‌حال و آثار او»، ص۷۵.</ref> سعید نفیسی، پژوهشگر ادبیات فارسی، اعتقاد برخی نویسندگان به [[سادات|سیادت]] نظامی را نقد کرده است.<ref>نفیسی، «حکیم نظامی گنجوی، شرح‌حال و آثار او»، ص۶۸.</ref>  
او را شاعری [[زهد|زهدپیشه]] و گوشه‌گیر توصیف کرده‌اند که با شاهان عصر خود ارتباط نزدیکی نداشت،<ref>برقعی، راهنمای دانشوران در ضبط نام‌ها، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۱۹۵.</ref> ولی مورد احترام آنها بود.<ref>نفیسی، «حکیم نظامی گنجوی، شرح‌حال و آثار او»، ص۷۵.</ref> [[سعید نفیسی]]، پژوهشگر ادبیات فارسی، اعتقاد برخی نویسندگان به [[سادات|سیادت]] نظامی را نقد کرده است.<ref>نفیسی، «حکیم نظامی گنجوی، شرح‌حال و آثار او»، ص۶۸.</ref>  


در سال درگذشت گنجوی نیز اختلاف‌نظر است و از [[سال ۵۷۶ هجری قمری|۵۷۶]] تا [[سال ۶۰۶ هجری قمری|۶۰۶ق]] در این باره ذکر شده است.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۳ق، پاورقی، ج۹، ص۱۲۰۷.</ref> نظامی در گنجه درگذشت<ref>مصاحب، دائرة المعارف فارسی، ۱۳۸۰ش، ج۲، ص۳۰۳۶.</ref> و در همان جا دفن شد.<ref>سمرقندی، تذکرة الشعراء، ۱۳۸۲ش، ص۱۳۱.</ref>
در سال درگذشت گنجوی نیز اختلاف‌نظر است و از [[سال ۵۷۶ هجری قمری|۵۷۶]] تا [[سال ۶۰۶ هجری قمری|۶۰۶ق]] در این باره ذکر شده است.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۳ق، پاورقی، ج۹، ص۱۲۰۷.</ref> نظامی در گنجه درگذشت<ref>مصاحب، دائرة المعارف فارسی، ۱۳۸۰ش، ج۲، ص۳۰۳۶.</ref> و در همان جا دفن شد.<ref>سمرقندی، تذکرة الشعراء، ۱۳۸۲ش، ص۱۳۱.</ref>


== مذهب ==
== مذهب ==
درباره مذهب نظامی گنجوی میان تراجم‌نگاران اختلاف‌نظر است.<ref>شهابی، شاعر داستانسرا، چاپ کیهان، ص۴۹.</ref> محمدشفیع حسینی عامِلی قزوینی، عالم شیعه قرن دوازدهم قمری، او را [[شیعه]] دانسته<ref>حسینی عاملی قزوینی، محافل المؤمنین فی ذیل مجالس المؤمنین، ۱۳۸۳ش، ص۳۱۱.</ref> و عبدالرحيم عقيقى بخشايشى، قرآن‌پژوه، او را جزو مفسران شیعه آورده است.<ref>عقیقی بخشایشی، طبقات مفسران شیعه، ۱۳۸۲ش، ص۴۹۹.</ref> همچنین از [[جلال‌الدین همایی]]، ادیب و تاریخ‌نگار، نقل شده که وی نظامی را شیعه می‌دانست.<ref>«[https://hawzah.net/fa/News/View/93261 دکتر ولایتی: مولوی، حافظ و سعدی شیعه بودند]»، پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه.</ref>  
درباره مذهب نظامی گنجوی میان تراجم‌نگاران اختلاف‌نظر است.<ref>شهابی، شاعر داستانسرا، چاپ کیهان، ص۴۹.</ref> [[محمدشفیع حسینی عامِلی قزوینی]]، عالم شیعه قرن دوازدهم قمری، او را [[شیعه]] دانسته<ref>حسینی عاملی قزوینی، محافل المؤمنین فی ذیل مجالس المؤمنین، ۱۳۸۳ش، ص۳۱۱.</ref> و [[عبدالرحيم عقيقى بخشايشى]]، قرآن‌پژوه، او را جزو [[رده:مفسران شیعه|مفسران شیعه]] آورده است.<ref>عقیقی بخشایشی، طبقات مفسران شیعه، ۱۳۸۲ش، ص۴۹۹.</ref> همچنین از [[جلال‌الدین همایی]]، ادیب و تاریخ‌نگار، نقل شده که وی نظامی را شیعه می‌دانست.<ref>«[https://hawzah.net/fa/News/View/93261 دکتر ولایتی: مولوی، حافظ و سعدی شیعه بودند]»، پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه.</ref>  


کسانی که نظامی را شیعه شمرده‌اند، به اشعاری از نظامی استناد کرده‌اند که دو احتمال تمجید و نکوهشِ [[عمر بن خطاب]]، خلیفه دوم در آنها وجود دارد، و با استدلال به این سروده‌ها، نظامی شیعه و در حال [[تقیه]] دانسته‌ شده است.<ref>نگاه کنید به شهابی، شاعر داستانسرا، چاپ کیهان، ص۴۹.</ref>{{یادداشت|مانند این بیت: یا علیی در صف میدان فرست/ یا عُمَری بر سر شیطان فرست (نظامی، گزیده مخزن الاسرار، ۱۳۷۱ش، ص۲۳.). در مصرع دوم دو احتمال تمجید و سرزنش عمر وجود دارد.}} همچنین برای اثبات تشیع نظامی، به سروده‌های وی درباره امام علی(ع)<ref>برای نمونه نگاه کنید به نظامی، دیوان قصاید و غزلیات نظامی گنجوی، ۱۳۸۰ش، ص۳۴۹؛ نظامی، شرفنامه، ۱۳۳۵ش، ص۳۵.</ref> استدلال شده است.<ref>نگاه کنید به وحید دستگردی، «حکیم نظامی گنجوی»، ص۱۴۵.</ref>
کسانی که نظامی را شیعه شمرده‌اند، به اشعاری از نظامی که در مورد [[عمر بن خطاب]] سروده است، استناد کرده‌اند که دو احتمال تمجید و نکوهشِ، در آنها وجود دارد، که با استدلال به این سروده‌ها، نظامی شیعه در حال [[تقیه]] دانسته‌ شده است.<ref>نگاه کنید به شهابی، شاعر داستانسرا، چاپ کیهان، ص۴۹.</ref>{{یادداشت|مانند این بیت: یا علیی در صف میدان فرست/ یا عُمَری بر سر شیطان فرست (نظامی، گزیده مخزن الاسرار، ۱۳۷۱ش، ص۲۳.). در مصرع دوم دو احتمال تمجید و سرزنش عمر وجود دارد.}} همچنین برای اثبات تشیع نظامی، به سروده‌های وی درباره امام علی(ع)<ref>برای نمونه نگاه کنید به نظامی، دیوان قصاید و غزلیات نظامی گنجوی، ۱۳۸۰ش، ص۳۴۹؛ نظامی، شرفنامه، ۱۳۳۵ش، ص۳۵.</ref> استدلال شده است.<ref>نگاه کنید به وحید دستگردی، «حکیم نظامی گنجوی»، ص۱۴۵.</ref>


در مقابل، [[سید نورالله حسینی شوشتری|قاضی نورالله شوشتری]] در [[احقاق الحق و ازهاق الباطل (کتاب)|کتاب احقاق الحق]]، نظامی گنجوی را از [[اشاعره]]، یکی از مکتب‌های کلامی [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]]، شمرده است.<ref>شوشتری، احقاق الحق، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۲۷۵.</ref> نظامی اشعاری در نکوهش [[ابوطالب]] پدر امام علی(ع) سروده،{{یادداشت|مانند بیت «گهی با چنان گوهر خانه‌خیز/ چو بوطالبی را کنی سنگریز» (نظامی، شرف‌نامه، ۱۳۳۵ش، ص۶.) و بیت «ز آتش دوزخ که چنان غالب است/ بوی نبی شحنه بوطالب است» (نظامی، مخزن الاسرار، ۱۳۱۳ش، ص۱۰۸).}} که برخی با استدلال به آنها، احتمال شیعه بودن و تقیه او را رد کرده‌اند.<ref>شهابی، شاعر داستانسرا، چاپ کیهان، ص۵۱.</ref>
در مقابل، [[سید نورالله حسینی شوشتری|قاضی نورالله شوشتری]] در [[احقاق الحق و ازهاق الباطل (کتاب)|کتاب احقاق الحق]]، نظامی گنجوی را از [[اشاعره]]، یکی از مکتب‌های کلامی [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]]، شمرده است.<ref>شوشتری، احقاق الحق، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۲۷۵.</ref> نظامی اشعاری در نکوهش [[ابوطالب]] پدر امام علی(ع) سروده،{{یادداشت|مانند بیت «گهی با چنان گوهر خانه‌خیز/ چو بوطالبی را کنی سنگریز» (نظامی، شرف‌نامه، ۱۳۳۵ش، ص۶.) و بیت «ز آتش دوزخ که چنان غالب است/ بوی نبی شحنه بوطالب است» (نظامی، مخزن الاسرار، ۱۳۱۳ش، ص۱۰۸).}} که برخی با استدلال به آنها، احتمال شیعه بودن و [[تقیه]] او را رد کرده‌اند.<ref>شهابی، شاعر داستانسرا، چاپ کیهان، ص۵۱.</ref>


گنجوی در یکی از سروده‌های خود به حقانیت «چهار یار» پیامبر(ص) گواهی داده است که برخی پژوهشگران آن را به‌معنای قبول خلافت [[خلفای راشدین]] دانسته‌اند.<ref>خاتمی، «دیدگاه‌های کلامی نظامی گنجوی»، ص۱۰.</ref> وحید دستگردی پیشگام نظامی‌شناسی در ایران نیز شیعه بودنِ نظامی را ثابت ندانسته است؛ البته او بر اساس اشعار نظامی،{{یادداشت|برای نمونه این ابیات: به مهر علی گرچه محکم پیم/ ز عشق عمر نیز خالی نیم/ همیدون در این چشم روشن‌دماغ/ ابوبکر شمع است و عثمان چراغ (نظامی، شرفنامه، ۱۳۳۵ش، ص۳۵.)}} معتقد است که وی مقام علم و فضل امام علی(ع) را بیشتر از [[خلفای سه‌گانه]] می‌دانست.<ref>وحید دستگردی، «حکیم نظامی گنجوی»، ص۱۴۵.</ref>
گنجوی در یکی از سروده‌های خود به حقانیت «چهار یار» [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] گواهی داده است که برخی پژوهشگران آن را به‌معنای قبول خلافت [[خلفای راشدین]] دانسته‌اند.<ref>خاتمی، «دیدگاه‌های کلامی نظامی گنجوی»، ص۱۰.</ref> وحید دستگردی پیشگام نظامی‌شناسی در ایران نیز شیعه بودنِ نظامی را ثابت ندانسته است؛ البته او بر اساس اشعار نظامی،{{یادداشت|برای نمونه این ابیات: به مهر علی گرچه محکم پیم/ ز عشق عمر نیز خالی نیم/ همیدون در این چشم روشن‌دماغ/ ابوبکر شمع است و عثمان چراغ (نظامی، شرفنامه، ۱۳۳۵ش، ص۳۵.)}} معتقد است که وی مقام علم و فضل امام علی(ع) را بیشتر از [[خلفای سه‌گانه]] می‌دانست.<ref>وحید دستگردی، «حکیم نظامی گنجوی»، ص۱۴۵.</ref>


نظامی را متمایل به [[تصوف]] دانسته‌اند<ref>شهابی، شاعر داستانسرا، کیهان، ص۴۷.</ref> و دولتشاه سمرقندی، تراجم‌نگار، او را مرید اخی فَرَج زنجانیِ صوفی {{یادداشت|از مشایخ بزرگ صوفیه و مرید احمد بن محمد بن فضل معروف به شیخ ابوالعباس نهاوندى است و قبر او در زنجان است.}} از مشایخ بزرگ صوفیه (درگذشته ۴۵۷ق) دانسته‌ است.<ref>سمرقندی، تذکرة الشعراء، ۱۳۸۲ش، ص۱۲۸.</ref>
نظامی را متمایل به [[تصوف]] دانسته‌اند<ref>شهابی، شاعر داستانسرا، کیهان، ص۴۷.</ref> و دولتشاه سمرقندی، تراجم‌نگار، او را مرید اخی فَرَج زنجانیِ صوفی {{یادداشت|از مشایخ بزرگ صوفیه و مرید احمد بن محمد بن فضل معروف به شیخ ابوالعباس نهاوندى است و قبر او در زنجان است.}} از مشایخ بزرگ [[صوفیه]] (درگذشته ۴۵۷ق) دانسته‌ است.<ref>سمرقندی، تذکرة الشعراء، ۱۳۸۲ش، ص۱۲۸.</ref>


== اندیشه‌ها ==
== اندیشه‌ها ==
از نظر کلامی، برخی سروده‌های نظامی گنجوی را نزدیک به [[اشاعره]] و برخی را نزدیک به [[معتزله]] و [[شیعه]] دانسته‌اند.<ref>خاتمی، «دیدگاه‌های کلامی نظامی گنجوی»، ص۷.</ref> گفته‌اند نظامی معتقد به [[توحید افعالی]] بوده و [[اسما و صفات|صفات الهی]] را مانند ذات خدا [[حدوث و قدم|قدیم]] می‌دانست.<ref>خاتمی، «دیدگاه‌های کلامی نظامی گنجوی»، ص۶.</ref> او درباره [[عدل الهی]] به مطابقت عدل خدا با افعال بنده اعتقاد داشت و همچون [[عدلیه]]، [[حسن و قبح]] را ذاتی می‌دانست.<ref>خاتمی، «دیدگاه‌های کلامی نظامی گنجوی»، ص۸.</ref> نظامی در برخی سروده‌های خود امکان [[رؤیت خدا]] را ممکن و در برخی دیگر آن را غیرممکن شمرده است.<ref>خاتمی، «دیدگاه‌های کلامی نظامی گنجوی»، ص۷.</ref>
از نظر [[کلام اسلامی|کلامی]]، برخی سروده‌های نظامی گنجوی را نزدیک به [[اشاعره]] و برخی را نزدیک به [[معتزله]] و [[شیعه]] دانسته‌اند.<ref>خاتمی، «دیدگاه‌های کلامی نظامی گنجوی»، ص۷.</ref> به گفته برخی نظامی معتقد به [[توحید افعالی]] بوده و [[اسما و صفات|صفات الهی]] را مانند ذات خدا [[حدوث و قدم|قدیم]] می‌دانسته است.<ref>خاتمی، «دیدگاه‌های کلامی نظامی گنجوی»، ص۶.</ref> او درباره [[عدل الهی]] به مطابقت عدل خدا با افعال بنده اعتقاد داشت و همچون [[عدلیه]]، [[حسن و قبح]] را ذاتی می‌دانست.<ref>خاتمی، «دیدگاه‌های کلامی نظامی گنجوی»، ص۸.</ref> نظامی در برخی سروده‌های خود امکان [[رؤیت خدا]] را ممکن و در برخی دیگر آن را غیرممکن شمرده است.<ref>خاتمی، «دیدگاه‌های کلامی نظامی گنجوی»، ص۷.</ref>


نظامی گنجوی در اشعارش، [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] را [[عصمت|معصوم]] دانسته،<ref>خاتمی، «دیدگاه‌های کلامی نظامی گنجوی»، ص۱۰.</ref> به او [[توسل]] جسته و از وی درخواست [[شفاعت]] کرده است.<ref>ابراهیمی و موسوی، «تحلیل ساختار و مضمون توسل در اشعار نظامی گنجوی با تکیه بر قرآن و حدیث»، ص۱۸۲-۱۸۴.</ref>{{یادداشت|ای کار مرا تمامی از تو/ نیروی دل نظامی از تو/ زین دل به دعا قناعتی کن/ وز بهر خدا شفاعتی کن/ تا پرده ما فرو گذارند/ وین پرده که هست برندارند (نظامی، لیلی و مجنون، ۱۳۷۶ش، ص۲۵).}}
نظامی گنجوی در اشعارش، [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] را [[عصمت|معصوم]] دانسته،<ref>خاتمی، «دیدگاه‌های کلامی نظامی گنجوی»، ص۱۰.</ref> به او [[توسل]] جسته و از وی درخواست [[شفاعت]] کرده است.<ref>ابراهیمی و موسوی، «تحلیل ساختار و مضمون توسل در اشعار نظامی گنجوی با تکیه بر قرآن و حدیث»، ص۱۸۲-۱۸۴.</ref>{{یادداشت|ای کار مرا تمامی از تو/ نیروی دل نظامی از تو/ زین دل به دعا قناعتی کن/ وز بهر خدا شفاعتی کن/ تا پرده ما فرو گذارند/ وین پرده که هست برندارند (نظامی، لیلی و مجنون، ۱۳۷۶ش، ص۲۵).}}
خط ۷۶: خط ۷۶:


== اشعار درباره امام علی(ع)==
== اشعار درباره امام علی(ع)==
نظامی گنجوی اشعاری درباره [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] سروده<ref>برای نمونه نگاه کنید به نظامی، دیوان قصاید و غزلیات نظامی گنجوی، ۱۳۸۰ش، ص۳۴۹؛ نظامی، شرفنامه، ۱۳۳۵ش، ص۳۵.</ref> و در یکی از آنها، جایگاه شناختِ امام علی(ع) و فرزندان وی را پس از شناخت خدا و پیامبر(ص) دانسته است:
نظامی گنجوی اشعاری درباره [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] سروده<ref>برای نمونه نگاه کنید به نظامی، دیوان قصاید و غزلیات نظامی گنجوی، ۱۳۸۰ش، ص۳۴۹؛ نظامی، شرفنامه، ۱۳۳۵ش، ص۳۵.</ref> و در یکی از آنها، جایگاه شناختِ امام علی(ع) و فرزندان وی را پس از شناخت [[خدا]] و پیامبر(ص) دانسته است:
{{شعر2
{{شعر2
| تراز= وسط
| تراز= وسط
کاربر ناشناس