تربت: تفاوت میان نسخه‌ها

'''تُربَت'''، یا خاک، در اصطلاح [[شیعه|شیعیان]] خاک یا غباری است که از اطراف قبر [[امام حسین(ع)]] برداشته می‌شود و به آن تربت کربلا یا تربت امام حسین (ع) می‌گویند. بر اساس حدیثی از [[ام سلمه]] همسر پیامبر اسلام تربت کربلا در [[روز عاشورا]] به رنگ خون درآمده است. به اعتقاد شیعیان و بنابر برخی از احادیث، شفابخشی، ایمنی از ترس، برکت یافتن روزی، علم نافع، عزت یافتن، رفع فقر، و ظهور هر گونه اثر نیک و پسندیده، از آثار تربت کربلا است. در روایات بر فضیلت [[سجده]] بر تربت تاکید شده است. شیعیان از تربت کربلا برای ساختن [[مهر نماز]] و [[تسبیح (سبحه)|تسبیح]] استفاده می‌کنند. [[نجس]] کردن تربت حرام و خوردن مقدار کمی از آن برای شفای بیماری جایز است. [[نماز]] با تربت فضیلت دارد و برخی برای کاهش [[فشار قبر]] مقداری از آن را همراه میت دفن می‌کنند.

محدوده‌ای که می‌توان از آن تربت برداشت به صورت دقیق مشخص نشده است. از نظر برخی عالمان شیعه تا محدوده‌ ۵ فرسخی [[حائر حسینی|مرقد امام حسین(ع)]] را نیز تربت محسوب می‌شود، اما هر چه نزدیک‌تر به مرقد باشد، اثر بیشتری دارد.

تربت در لغت به معنای «خاک» است.<ref>ابن منظور؛ فیروزآبادی، ذیل «ترب»</ref> برخی احتمال داده‌اند که به خاکی که از اطراف هر قبر مقدسی، همچون قبر [[امامان شیعه|امامان]]، پیامبران، شهیدان و صالحان برداشته می‌شود تربت می‌گویند، ولی معنای شایع یا منحصر آن، خاک قبر امام حسین(ع) است و مراد از کلمه «الطین» یا «طین القبر» هم در روایات [[امامان شیعه|ائمه(ع)]]، همین معناست.<ref>شهیدثانی، الفوائد الملیة لشرح الرسالة النفلیة،ص ۲۱۱؛ بحرانی،الحدائق الناضرة فی احکام العترة الطاهرة،ج ۷، ص ۲۶۱</ref>