پرسش:آیا پیامبر(ص) تلاشی در تعلیم زنان داشته است؟: تفاوت میان نسخه‌ها

برخی زنان در زمان [[پیامبر(ص)]] با سواد بودند و پیامبر به آنها دستور می‌داد تا به دیگر زنان نیز آموزش دهند.<ref>بلاذری، فتوح البلدان، مكتبة النهضة المصريه، ج۳، ص۵۸۰. </ref> بلاذری از تاریخ نگاران قرن سوم در کتاب فتوح البلدان نقل می‌کند که هنگام ظهور اسلام در [[مکه]] تنها هفده نفر با سواد بودند که پنج نفر از آن‌ها زن بودند. او [[حفصه|حَفْصه‌]] (همسر پیامبر اکرم‌)، ام‌کلثوم دختر عُقْبه، عایشه ‌دختر سَعد، کریمه ‌دختر مقداد، شفاء دختر عَدَویه‌، را از زنان باسواد مسلمان نام می‌برد.<ref>بلاذری، فتوح البلدان، مكتبة النهضة المصريه، ج۳، ص۵۸۰.</ref>

بلاذرى پس از شمردن‏ اسامى آن‏‌ها می‌گوید شفاء دختر عَدَویه‌ زن [[قریش|قرشى]] است که در [[دوره جاهلیت]] پیش از ظهور اسلام خواندن و نوشتن‏ می‌دانست. این زن مسلمان شده و از مهاجران‏ اولیه و از زنان فاضله به شمار می‌رود.<ref>بلاذری، فتوح البلدان، مكتبة النهضة المصريه، ج۳، ص۵۸۰؛ ابن حجر عسقلانى، الاصابه فی ‏تمییز الصحابه، کتاب النساءات، ۱۴۱۵ق، ص۶۱۹؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، دار صادر، ج‏۸، ص۱۹۶. </ref>

به گفته بلاذرى این زن همان است که با دستور [[پیامبر(ص)]] به حفصه همسر پیامبر خواندن و نوشتن ‏آموخت.<ref>بلاذری، فتوح البلدان، مكتبة النهضة المصريه، ج۳، ص۵۸۰. </ref>  به همین خاطر حفصه را جزء دارندگان‏ [[مصحف|مصاحف]] آورده‌اند.<ref>رامیار، تاریخ قرآن، ۱۳۴۶ش، ص۳۸۵.</ref>

بخارى از محدثان معتبر [[اهل سنت]] در قرن سوم نقل کرده است که زنان از پیامبر خواستند وقت بیشتری را برای آموزش آن‌ها قرار دهد. پیامبر درخواست زنان را پذیرفت و روزی را برای آموزش و وعظ آن‌ها اختصاص داد.<ref>بخاری، صحیح البخارى، ۱۴۲۲ق، ج‏۱، ص۳۰.</ref>

برخی پژوهشگران بیان می‌کنند که دختر پیامبر اکرم(ص) و [[همسران پیامبر(ص)|همسران او]] در زمان حیات و پس از رحلت او مرجع در مسایل ‏دینى و فقهى بودند و خانه هر یک از آن‌ها مانند مدرسه‏‌اى بود که دوستداران دانش و حدیث در آن‏ جمع می‌شدند و به فراگرفتن احکام شریعت و انواع دانش و حکمت‏ مشغول می‌شدند.<ref>الصعیدى، فی‌ میدان‏ الاجتهاد، ۱۳۵۴، ص۳۴-۳۵.</ref>

به گفته برخی محققان، بزرگان [[صحابه]] بسیارى مسایل دقیق و مهم را از [[زنان پیامبر(ص)]] می‌پرسیدند.<ref>افغانى، الاسلام ‏والمراة، ۱۳۴۶ق، ص۱۰۲.</ref> آن‌ها معتقدند زن در روزگار پیامبر و صدر اسلام از مصادر دانش و مورد تایید دین و پذیرش جامعه بود.<ref>صعیدى، فی‌ میدان‏ الاجتهاد،۱۳۵۴، ص۳۴-۳۵.</ref>

ذهبى از مورخان [[اهل سنت]] در قرن هشتم در کتاب میزان ‏الاعتدال فی نقدالرجال که آن را به نقد راویان حدیث و میزان صداقت و جایگاه‏ علمى آن‌ها اختصاص داده، در باب زنان [[محدث]] می‌گوید: من از بین زنان محدث کسى را نمی‌شناسم که در این زمینه متهم و متروک‏ شده باشد.<ref>ذهبی، میزان الاعتدال فی نقد الرجال، ۱۳۸۲ق، ج‏۳، ص۳۹۵.</ref>

ابن‌حجر عسقلانى از مورخان قرن نهم در کتاب الاصابه تعداد ۱۵۵۲ نفر<ref>ابن حجر عسقلانى، الاصابه فی ‏تمییز الصحابه، ۱۴۱۵ق، ج‏۵، ص ۲۱۹-۴۸۳.</ref> و ابن اثیر در کتاب اسدالغابه‏ بیش از ‏هزار نفر از زنان صحابه رسول خدا را نام می‌برند، که از مصادر [[فقه]]، [[حدیث]]، [[تفسیر]]، تاریخ و [[سیره]] ‏بودند.<ref>ابن اثیر، اسدالغابه، ۱۴۱۵ق، ج‏۵، ص۳۸۹ تا آخر.</ref>

*ابن اثیر، أسد الغابة في معرفة الصحابه، بیروت، دار الكتب العلميه، ۱۴۱۵ق.

*ابن‌حجر عسقلانی، الاصابه فی تمییز الصحابه، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۵ق.

*ابن سعد، الطبقات الکبری، بیروت، دار صادر، بی‌تا.

*الافغانی، سعید، الاسلام ‏والمراة، دمشق، المطبع الترقی، ۱۳۴۶ق.

*الصعیدی، عبد المتعال، فی میدان الاجتهاد،مجله الرساله، ۲۴ ذی القعده ۱۳۵۴.

*بخاری، محمّد بن اسماعیل، صحیح البخاری، تحقیق: محمد زهیر بن ناصر،‌ دار طوق النجاة، ۱۴۲۲ق.

*بلاذری، احمد بن یحیی، فتوح البلدان، قاهره، مكتبة النهضة المصرية، بی‌تا.

*ذهبی، محمد بن احمد، ميزان الاعتدال في نقد الرجال، بیروت، دار المعرفة للطباعة والنشر، ۱۳۸۲ق.