پرسش:اختلافات شیعه و اهل‌سنت در اذان چیست؟: تفاوت میان نسخه‌ها

پرسش:اختلافات شیعه و اهل‌سنت در اذان چیست؟ (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۷ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۰۳

۱۷۸ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۷ ژانویهٔ ۲۰۲۲

اصلاح نویسه‌های عربی

دیداریویکی‌متن

Jokar

Automoderated users، confirmed

۲

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-شیعه و اهل سنت در برخی از اجزای [[اذان‌]] اختلافاهایی با یکدیگر دارند.<ref> شیخ طوسی، المبسوط فی فقه الامامیه، ج۱، ص۹۹؛ جزیری، الفقه علی المذاهب الاربعه، ج۱، ص۲۸۲.</ref> [[شیخ طوسی]] [[فقیه]] و [[محدث]] قرن سوم معتقد است بر اساس برخی روایات، شیعه عبارت  [[اشهد ان علیا ولی الله]] <small>(شهادت می دهم که علی ولی خداست)</small> را از باب [[استحباب]] در اذان قرائت می‌کنند؛ و این جمله را جزو اذان نمی‌دانند.<ref> شیخ طوسی، المبسوط فی فقه الامامیه، ج۱، ص۹۹؛ شیخ طوسی، الاستبصار، ج۱، ص۳۰۵-۳۰۶.</ref> همچنین شیعه بر خلاف اهل سنت، عبارت [[حی علی خیر العمل]]<small>(به‌ معنای بشتاب به‌ سوی بهترین عمل)</small> را جزو اذان می‌شمارند.<ref> سید مرتضی، الانتصار في انفرادات الإمامية،ج۱، ص۱۳۷.</ref> شیعه دو بار جمله [[لا اله الا الله]] <small>(نیست خدایی مگر الله)</small> را در آخر اذان می‌گویند.<ref> شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ج۲، ص۵۹.</ref>
+شیعه و اهل‌سنت در برخی از قسمت‌های [[اذان]] اختلاف‌هایی با یکدیگر دارند.<ref>شیخ طوسی، المبسوط فی فقه الامامیه، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص۹۹؛ جزیری، الفقه علی المذاهب الاربعه، ج۱، ص۲۸۲.</ref> [[شیخ طوسی]] [[فقیه]] و [[محدث]] قرن سوم معتقد است بر اساس برخی روایات، شیعیان عبارت [[اشهد ان علیا ولی الله]] <small>(شهادت می دهم که علی ولی خداست)</small> را از باب [[استحباب]] در اذان قرائت می‌کنند؛ و این جمله را جزو اذان نمی‌دانند.<ref>شیخ طوسی، المبسوط فی فقه الامامیه، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص۹۹؛ شیخ طوسی، الاستبصار، ۱۳۱۷ش، ج۱، ص۳۰۵-۳۰۶.</ref> همچنین شیعه بر خلاف اهل‌سنت، عبارت [[حی علی خیر العمل]]<small>(به معنای بشتاب به سوی بهترین عمل)</small> را جزو اذان می‌شمارند.<ref> سید مرتضی، الانتصار فی انفرادات الإمامیة،ج۱، ص۱۳۷.</ref> شیعیان برخلاف اهل‌سنت، جمله [[لا اله الا الله]] <small>(نیست خدایی مگر الله)</small> را دو بار در آخر اذان می‌گویند.<ref>شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۳۶۵ش، ج۲، ص۵۹.</ref>
-[[اهل سنت]] در اذان صبح «الصلاة خیر من النوم»  <small>(نماز از خواب بهتر است)</small><small><small></small></small> را به جای جمله [[حی علی خیر العمل]]<small>(به‌ معنای بشتاب به‌ سوی بهترین عمل)</small> <ref> مالک بن انس، الموطأ، ج۱، ص۵۴.</ref> و فقط یک بار جمله [[لا اله الا الله]] <small>(نیست خدایی مگر الله)</small> در پایان اذان می‌گویند.<ref> جزیری، الفقه علی المذاهب الاربعه، ج۱، ص۲۸۳.</ref> [[مالک بن انس]] از [[فقهای چهارگانه اهل‌سنت]] معتقد است در اول اذان دو بار تکبیر باید گفته شود.<ref> مالک بن انس، المدونة، ج۱، ص۱۵۷؛ جزیری، الفقه علی المذاهب الاربعه، ج۱، ص۲۸۳.</ref> او بر این باور است که بنابر روایت [[ابومحذوره]] اذان زمان [[پیامبر(ص)]] به این صورت بود.<ref> مالک بن انس، المدونة، ج۱، ص۱۵۷.</ref> ترجیع<small>(دو بار تكرار شهادتين اذان با صدای بلند، علاوه بر دوبار نخست )</small> در [[شهادتین]] در [[مالک بن انس|مذهب مالکی]] و [[شافعی]] وجود دارد.<ref> مالک بن انس، المدونة، ج۱، ص۱۵۷.</ref>
+[[اهل سنت]] در اذان صبح «الصلاة خیر من النوم» <small>(نماز از خواب بهتر است)</small> را به جای جمله [[حی علی خیر العمل]]<small>(به معنای بشتاب به سوی بهترین عمل)</small> <ref> مالک بن انس، الموطأ، ج۱، ص۵۴.</ref> و فقط یک بار جمله [[لا اله الا الله]] <small>(نیست خدایی مگر الله)</small> را در پایان اذان می‌گویند.<ref> جزیری، الفقه علی المذاهب الاربعه، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص۲۸۳.</ref> [[مالک بن انس]] از [[فقهای چهارگانه اهل‌سنت]] معتقد است در اول اذان دو بار تکبیر باید گفته شود.<ref>مالک بن انس، المدونة، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۱۵۷؛ جزیری، الفقه علی المذاهب الاربعه، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص۲۸۳.</ref> او بر این باور است که بنابر روایت [[ابومحذوره]] اذان زمان [[پیامبر(ص)]] به این صورت بوده است.<ref> مالک بن انس، المدونة، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۱۵۷.</ref> ترجیع <small>(دو بار تکرار شهادتین اذان با صدای بلند، علاوه بر دوبار نخست)</small> در [[شهادتین]] در [[مالک بن انس|مذهب مالکی]] و [[شافعی]] وجود دارد.<ref>مالک بن انس، المدونة، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۱۵۷.</ref>
-عبارت [[حی علی خیر العمل]] <small>(به‌ معنای بشتاب به‌ سوی بهترین عمل)</small> بنابر روایات، در زمان [[پیامبر(ص)]] و [[ابوبکر]] جزو [[اذان]] بوده است، اما [[عمر بن خطاب]] برای تشویق مردم به [[جهاد]]، آن را از اذان حذف کرد.<ref> قاضی نعمان، دعائم الاسلام، ج۱، ص۱۴۲.</ref> [[شیخ صدوق]]<small>(۳۰۵-۳۸۱ق)</small> از عالمان شیعه  معتقد است هدف [[خلیفه دوم]] این بود که مردم با استناد به اینکه نماز بهترین عمل است، از [[جهاد]] غافل نشوند.<ref> صدوق، علل‌الشرائع، ج‌۲، ص۳۶۸.</ref>
+عبارت [[حی علی خیر العمل]] <small>(به معنای بشتاب به سوی بهترین عمل)</small> بنابر روایات، در زمان [[پیامبر(ص)]] و [[ابوبکر]] جزو [[اذان]] بوده است، اما [[عمر بن خطاب]] برای تشویق مردم به [[جهاد]]، آن را از اذان حذف کرد.<ref>قاضی نعمان، دعائم الاسلام، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۱۴۲.</ref> [[شیخ صدوق]]<small>(۳۰۵-۳۸۱ق)</small> از عالمان شیعه  معتقد است، هدف [[خلیفه دوم]] این بود که مردم با استناد به اینکه نماز بهترین عمل است، از [[جهاد]] غافل نشوند.<ref>شیخ صدوق، علل‌الشرائع، ۱۳۸۵ش، ج۲، ص۳۶۸.</ref>
-‌
-[[مالک بن انس]] فقیه قرن دوم می‌گوید؛ [[عمر بن خطاب]] در مسجد خواب بود، [[موذن]] برای بیدار کردن او از جمله «الصلاة خیر من النوم» <small>(نماز از خواب بهتر است)</small> استفاده کرد. به همین دلیل [[عمر بن خطاب]] به او دستور داد که این عبارت را در [[اذان صبح]] بیاورد.<ref> مالک بن انس، موطأ، ج۲، ص۹۸.</ref> [[سید مرتضی]] [[فقیه]] و [[متکلم]] شیعه معتقد است تثویب <small>(اضافه کردن الصلاة خیر من النوم در اذان)</small> [[بدعت]] و [[شیعه]] بر این نظر [[اجماع]] دارند.<ref>سید مرتضی، المسائل الناصریات، ص۱۸۳.</ref> او بر این باور است که [[سنت |سنت صحابه]] حجت نیست و فقط [[سنت معصوم]] حجیت دارد.<ref> محقق داماد، مباحثی از اصول فقه، ج۲، ص۴۵.</ref>
+[[مالک بن انس]] فقیه قرن دوم می‌گوید؛ [[عمر بن خطاب]] در مسجد خواب بود، [[موذن]] برای بیدار کردن او از جمله «الصلاة خیر من النوم» <small>(نماز از خواب بهتر است)</small> استفاده کرد. به همین دلیل [[عمر بن خطاب]] به او دستور داد که این عبارت را در [[اذان صبح]] بیاورد.<ref>مالک بن انس، موطأ، ۱۴۲۵ق، ج۲، ص۹۸.</ref> [[سید مرتضی]] [[فقیه]] و [[متکلم]] شیعه معتقد است تثویب <small>(اضافه کردن الصلاة خیر من النوم در اذان)</small> [[بدعت]] و [[شیعه]] بر این نظر [[اجماع]] دارند.<ref>سید مرتضی، المسائل الناصریات، ۱۴۱۷ق، ص۱۸۳.</ref> او بر این باور است که [[سنت |سنت صحابه]] حجت نیست و فقط [[سنت معصوم]] حجیت دارد.<ref>محقق داماد، مباحثی از اصول فقه، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۴۵.</ref>
 ==پانویس==
 {{پانویس}}
 ==منابع==
-* شیخ طوسی، محمد بن حسن، التهذیب الاحکام، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ ش.
+* جزیری، عبد الرحمن، الفقه علی المذاهب الأربعة، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ دوم، ۱۴۲۴ق.
-* شیخ طوسی، محمد بن حسن، الاستبصار، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۱۷ ش.
+* سید مرتضی، الانتصار فی انفرادات الإمامیة، قم، موسسه نشر اسلامی، ۱۳۹۱ق.
-* شیخ طوسی، محمد بن حسن، المبسوط فی فقه الامامیه، تهران، مكتبة المرتضوية لإحياء الآثار الجعفرية، چاپ سوم، ۱۳۸۷ق.
+* سید مرتضی، المسائل الناصریات، تهران، رابطة الثقافة و العلاقات الإسلامیة، چاپ اول، ۱۴۱۷ق.
-* سید مرتضی، الانتصار في انفرادات الإمامية، قم، موسسه نشر اسلامی، ۱۳۹۱ق.
+* شیخ صدوق، علل الشرائع، نجف، المکتبة الحیدریة، ۱۳۸۵ش.
-* مالک بن انس، الموطأ، ابوظبی، مؤسسة زايد بن سلطان آل نهيان، ۱۴۲۵ق.
+* شیخ طوسی، محمد بن حسن، الاستبصار، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۱۷ش.
+* شیخ طوسی، محمد بن حسن، التهذیب الاحکام، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ش.
+* شیخ طوسی، محمد بن حسن، المبسوط فی فقه الامامیه، تهران، مکتبة المرتضویة لإحیاء الآثار الجعفریة، چاپ سوم، ۱۳۸۷ق.
+* قاضی نعمان، دعائم الاسلام، قم، مؤسسه آل البیت علیهم السلام، چاپ دوم، ۱۳۸۵ق.
 * مالک بن انس، المدونة، لبنان، دار الکتب العلمیة، ۱۴۱۵ق.
-* قاضی نعمان، دعائم الاسلام، قم، مؤسسه آل البيت عليهم السلام‌، چاپ دوم، ۱۳۸۵ق.
+* مالک بن انس، الموطأ، ابوظبی، مؤسسة زاید بن سلطان آل نهیان، ۱۴۲۵ق.
-* شیخ صدوق، علل الشرائع، نجف، المكتبة الحيدرية، ۱۳۸۵ش.
+* محقق داماد، مباحثی از اصول فقه، تهران، اندیشه های نو در علوم اسلامی، چاپ هفتم، ۱۳۷۲ش.
-* سید مرتضی، المسائل الناصریات، تهران، رابطة الثقافة و العلاقات الإسلامية‌، چاپ اول، ۱۴۱۷ق.
-* محقق داماد، مباحثي از اصول فقه، تهران، انديشه هاى نو در علوم اسلامى، چاپ هفتم، ۱۳۷۲ش.
-* جزیری، عبد الرحمن، الفقه على المذاهب الأربعة، بیروت، دار الكتب العلمية، چاپ دوم، ۱۴۲۴ق.
 {{پایان}}