لا یوم کیومک یا اباعبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها

'''لَا یَوْمَ‏ کَیَوْمِکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللهِ''' از سخنان [[امام حسن مجتبی(ع)]] درباره [[امام حسین(ع)]] است. این سخن، [[حادثه عاشورا]]، چگونگی حادثه، شمار و وضعیت اعتقادی دشمنان [[اهل بیت]] را پیشگویی و بزرگی مصیبت و عظمت آن را بیان کرده است. راوی اصلی حدیث [[امام صادق(ع)]] است و [[شیخ صدوق]] آن را در کتاب [[امالی صدوق|امالی]] خود آورده است.

'''ترجمه:''' روزی حسین(ع) نزد حسن(ع) رفت و چون او را دید گریان شد. حسن گفت: اباعبدالله! برای چه گریان شدی؟ پاسخ داد: برای آن ظلمی که در حق تو خواهد شد. حسن گفت: آنچه موجب قتل من می‌شود، زهری است که با دسیسه‌ای به من داده خواهد شد، ولی هیچ روزی مثل روز تو نخواهد بود یا اباعبدالله! سی هزار نفر محاصره‌ات می‌کنند و می‌پندارند از امت جد ما هستند و خود را به اسلام منتسب می‌کنند. آنان برای کشتن، ریختن خون، هتک حرمت، اسیر کردن فرزندان و زنان و تاراج نمودن اموال تو ازدحام خواهند کرد! لعنت خدا دامن‌گیر بنی امیه می‌شود. آسمان خاکستر و خون می‌بارد. هر چیزی برای مظلومیت تو گریان می‌شود حتی وحوش صحرا و ماهیان دریا.

این حدیث از جمله احادیثی است که [[واقعه عاشورا]] را پیشگویی کرده است. امام حسن(ع) با این جمله، افزون بر پیشگویی اصل حادثه و اوج مصیبت، نحوه شهادت، جزئیات مربوط به برخی حوادث، شرکت‌کنندگان در قتل، ماهیت و اعتقادات آنها را نیز بیان کرده‌اند. این‌گونه احادیث، هر نوع تردید را درباره این‌که امام حسین(ع) با علم و آگاهی، مسیر [[شهادت]] را انتخاب کرده است را از بین می‌برد.{{مدرک}}<br>

برخی گفته‌اند از جمله فوق، به عنوان تسلّای خاطر داغدیدگان هم استفاده می‌شود و امامان شیعه نیز توصیه کرده‌اند که هرگاه مصیبتی برای شما پیش آمد، از عاشورا و مصائب اهل بیت(ع) یاد کنید، تا تحمل داغ بر شما آسان شود. مرثیه خوانان نیز، هرگاه درباره یکی از ائمه [[روضه]] خوانده و یا از مصیبت جانگدازی یاد می‌کنند، در پایان با نقل جمله بالا، گریز به حوادث [[کربلا]] می‌زنند، که بالاترین [[سوگواری امام حسین|سوگ‌‌ها]] است.<ref>محدثی، فرهنگ عاشورا، ۱۳۷۴ش،‌ ص۳۹۱.</ref>

[[مفضل بن عمر]] از وکلای [[امام صادق(ع)]] در شهر کوفه بود.<ref>قمی، تحفة الاحباب، ۱۳۷۰ش، ص۵۱۹.</ref> برخی او را وکیل [[امام کاظم(ع)]] نیز دانسته‌اند.<ref>مفضل بن عمر، توحید المفضّل، مکتبة الداوری، ج۱، ص۵.</ref> [[شیخ مفید]] در [[ارشاد شیخ مفید|ارشاد]]<ref>مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۱۶.</ref> او را از خواص و از فقهای صالحین دانسته‌است. [[ابوعلی حائری]] در کتاب [[منتهی المقال]]،<ref>مازندرانی، منتهی المقال، ۱۴۱۶ق ج۶، ص۳۱۰، شماره ۳۰۲۹.</ref> ملاعلی علیاری تبریزی در [[بهجة الآمال فی شرح زبدة المقال]]،<ref>علیاری تبریزی، بهجه الآمال، ۱۴۱۲ق، ج۷، ص۷۰.</ref> [[مامقانی]] در [[تنقیح المقال]]،<ref>مامقانی، تنقیح المقال، نشر جهان، ج۳، ص۲۳۸.</ref> [[محمدتقی شوشتری]] در [[قاموس الرجال]]،<ref>شوشتری، قاموس الرجال، ۱۴۱۰ق، ج۹، ص۹۳.</ref> و [[سید ابوالقاسم خویی]] در [[معجم رجال الحدیث]]<ref>خویی، معجم رجال الحدیث، ۱۳۷۲ش، ج۱۹، ص۳۱۵.</ref> نیز او را شخصی موثق و دارای اعتقادات صحیح می‌دانند.<br>

برخی بی‌نظیر بودن روز امام حسین(ع) را از جهت جانگدازی [[حادثه عاشورا]] می‌داند. گر چه همه شهادت‌ها و مصیبت‌های [[اهل بیت پیامبر(ص)]]، سنگین و اندوه بار است، اما آنچه در کربلا گذشت، بالاترین داغ و سوگ بود و هیچ حادثه‌ای به دلخراشی عاشورا و هیچ [[امامت|امامی]] و شهیدی به مظلومیت اباعبدالله(ع) و فرزندان او نیست.<ref>محدثی، فرهنگ عاشورا، ۱۳۷۴ش،‌ ص۳۹۱.</ref><br>

این حدیث با جمله معروف [[کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا|کُلُّ یومٍ عاشورا و کُلُّ أرضٍ کَربَلا]] که به معنای هر روزی عاشورا و و هر مکانی کربلاست، منافات ندارد؛ چرا که این جمله حاکی از ضرورت مبارزه همه مردم و در هر مکانی با ظلم دانسته شده است.<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ج ۱۰، ص۱۲۲.</ref> [[مرتضی مطهری]] نیز معتقد است [[نهضت عاشورا]] همواره در حال کسب پیروزی‌های جدید است و معنی «کل یوم عاشورا» این است که هر روز به نام امام حسین با ظلم و باطلی مبارزه می‌شود و حق و عدالتی احیا می‌شود.<ref>مطهری، حق و باطل، مجموعه آثار، ج۳، ص۴۳۴ و ۴۳۵.</ref>