پرش به محتوا

لا یوم کیومک یا اباعبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۲۶ دسامبر ۲۰۲۱
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{ جعبه اطلاعات روایت
{{ جعبه اطلاعات روایت
  | عنوان        = حدیث لَا يَوْمَ‏ كَيَوْمِكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ
  | عنوان        = حدیث لَا يَوْمَ‏ کَيَوْمِکَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ
  | عرض          =  
  | عرض          =  
  | تصویر      = لایوم.jpg
  | تصویر      = لایوم.jpg
خط ۱۹: خط ۱۹:
}}
}}


'''لَا يَوْمَ‏ كَيَوْمِكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ''' از سخنان [[امام حسن مجتبی(ع)]] درباره [[امام حسین(ع)]] است. این سخن، [[حادثه عاشورا]]، چگونگی حادثه، شمار و وضعیت اعتقادی دشمنان [[اهل بیت]] را پیشگویی و بزرگی مصیبت و عظمت آن را بیان کرده است. راوی اصلی حدیث [[امام صادق(ع)]] است و [[شیخ صدوق]] آن را در کتاب [[امالی صدوق|امالی]] خود آورده است.
'''لَا يَوْمَ‏ كَيَوْمِکَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ''' از سخنان [[امام حسن مجتبی(ع)]] درباره [[امام حسین(ع)]] است. این سخن، [[حادثه عاشورا]]، چگونگی حادثه، شمار و وضعیت اعتقادی دشمنان [[اهل بیت]] را پیشگویی و بزرگی مصیبت و عظمت آن را بیان کرده است. راوی اصلی حدیث [[امام صادق(ع)]] است و [[شیخ صدوق]] آن را در کتاب [[امالی صدوق|امالی]] خود آورده است.
==متن حدیث==
==متن حدیث==
أَنَّ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ ع دَخَلَ يَوْماً إِلَى الْحَسَنِ(ع) فَلَمَّا نَظَرَ إِلَيْهِ بَكَى، فَقَالَ لَهُ مَا يُبْكِيكَ يَا أَبَاعَبْدِ اللَّهِ؟ قَالَ: أَبْكِي لِمَا يُصْنَعُ بِكَ. فَقَالَ لَهُ الْحَسَنُ(ع): إِنَّ الَّذِي يُؤْتَى إِلَيَّ سَمٌّ يُدَسُّ إِلَيَّ فَأُقْتَلُ بِهِ وَ لَكِنْ لَا يَوْمَ كَيَوْمِكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ يَزْدَلِفُ إِلَيْكَ ثَلَاثُونَ أَلْفَ رَجُلٍ يَدَّعُونَ أَنَّهُمْ مِنْ أُمَّةِ جَدِّنَا مُحَمَّدٍ(ص) وَ يَنْتَحِلُونَ دِينَ الْإِسْلَامِ فَيَجْتَمِعُونَ عَلَى قَتْلِكَ وَ سَفْكِ دَمِكَ وَ انْتِهَاكِ حُرْمَتِكَ وَ سَبْيِ ذَرَارِيكَ وَ نِسَائِكَ وَ انْتِهَابِ ثِقْلِكَ فَعِنْدَهَا تَحِلُّ بِبَنِي أُمَيَّةَ اللَّعْنَةُ وَ تُمْطِرُ السَّمَاءُ رَمَاداً وَ دَماً وَ يَبْكِي عَلَيْكَ كُلُّ شَيْ‏ءٍ حَتَّى الْوُحُوشِ فِي الْفَلَوَاتِ وَ الْحِيتَانِ فِي الْبِحَارِ.<ref>شیخ صدوق، الامالی، ۱۳٦٢ش، ص۱۱٥.</ref>
أَنَّ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ ع دَخَلَ يَوْماً إِلَى الْحَسَنِ(ع) فَلَمَّا نَظَرَ إِلَيْهِ بَكَى، فَقَالَ لَهُ مَا يُبْكِيكَ يَا أَبَاعَبْدِ اللَّهِ؟ قَالَ: أَبْكِي لِمَا يُصْنَعُ بِكَ. فَقَالَ لَهُ الْحَسَنُ(ع): إِنَّ الَّذِي يُؤْتَى إِلَيَّ سَمٌّ يُدَسُّ إِلَيَّ فَأُقْتَلُ بِهِ وَ لَكِنْ لَا يَوْمَ كَيَوْمِكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ يَزْدَلِفُ إِلَيْكَ ثَلَاثُونَ أَلْفَ رَجُلٍ يَدَّعُونَ أَنَّهُمْ مِنْ أُمَّةِ جَدِّنَا مُحَمَّدٍ(ص) وَ يَنْتَحِلُونَ دِينَ الْإِسْلَامِ فَيَجْتَمِعُونَ عَلَى قَتْلِكَ وَ سَفْكِ دَمِكَ وَ انْتِهَاكِ حُرْمَتِكَ وَ سَبْيِ ذَرَارِيكَ وَ نِسَائِكَ وَ انْتِهَابِ ثِقْلِكَ فَعِنْدَهَا تَحِلُّ بِبَنِي أُمَيَّةَ اللَّعْنَةُ وَ تُمْطِرُ السَّمَاءُ رَمَاداً وَ دَماً وَ يَبْكِي عَلَيْكَ كُلُّ شَيْ‏ءٍ حَتَّى الْوُحُوشِ فِي الْفَلَوَاتِ وَ الْحِيتَانِ فِي الْبِحَارِ.<ref>شیخ صدوق، الامالی، ۱۳٦٢ش، ص۱۱٥.</ref>
confirmed، protected، templateeditor
۳٬۸۲۷

ویرایش