imported>Hrezaei |
imported>Hrezaei |
| خط ۱۰۸: |
خط ۱۰۸: |
|
| |
|
| ==نقد وبررسی نظر وهابیت== | | ==نقد وبررسی نظر وهابیت== |
| نظر ابن تیمیه و وهابیون از چند جهت نادرست است. | | ===بررسي نظر اول=== |
|
| |
|
| '''جواب اول:'''
| | ===بررسی نظر دوم=== |
| عبادت عملی است که به نیت پرستش خداوند انجام پذیرد، اما کسی که درصدد تبرک جویی به آثار بزرگان دین بر می آید هرگز این افراد را دارای مقام خدایی و الوهیت نمی داند و در تبرک جویی هرگز قصد عبادت را ندارد. بنابراین عمل او مصداق عبادت نیست تا با توحید درالوهیت و عبودیت منافات داشته باشد یا [[غلو]] آمیز باشد. <ref>خمینی، ج1، ص147</ref>
| |
|
| |
|
| شاهد این مطلب هم این است که چندین بار این عمل در محضر پیامبر انجام گرفت، <ref>الجدیع، ص 244</ref> اما ایشان هیچ گاه از آن منع نکرد و آنرا شرک آمیز نخواند، درحالیکه از برخی الفاظ شرک آلود و غلوآمیزمنع می نمودند. <ref>الفوزان، ص104</ref>
| | ===بررسی نظر سوم=== |
| | |
| '''جواب دوم:'''
| |
| با وجود ادله و شواهد متعدد بر جواز این عمل، نمی توان به بدعت آمیز بودن آن حکم نمود.
| |
| | |
| '''جواب سوم:'''
| |
| بر فرض این عمل یا نوع خاصی از آن، امری جدید باشد که سابقه ای در عصر پیامبر ندارد، اما هر نوع بدعتی ناپسند و حرام نیست، بلکه بدعت ناپسند و حرام، امر جدیدي است که در دين گذارده شود و دليلي بر مشروعیت آن نداریم و موافق با سنت نیست. <ref>زین الدین، ج2، ص127</ref> در حالیکه این عمل که ادله و شواهد متعدد بر سنت و سیره مسلمانان داریم را نمی توان بدعت ناپسند دانست. بلکه بر اساس نظر [[شافعی]] [[بدعت|بدعت پسندیده]] است. <ref>همان، ج2، ص131</ref>
| |
| | |
| '''جواب چهارم:'''
| |
| در مواردی هم که نصی بر جواز در میان نیست، بر خلاف نظر وهابیون، میتوان به اصل اباحه استناد و تمسک کرد و هیچ دلیل و قاعده ای نداریم که در این موارد اصل با حرمت است.بر اساس [[اصاله الاباحه]] هر عملی که دلیل قطعی بر حرمتش نداریم، مجاز و مباح است. <ref>امین، ص182</ref>
| |
|
| |
|
| ==نظر فقهای مذاهب اسلامی== | | ==نظر فقهای مذاهب اسلامی== |
