پرش به محتوا

حدیث سلسلةالذهب: تفاوت میان نسخه‌ها

اصلاح عبارت
بدون خلاصۀ ویرایش
(اصلاح عبارت)
خط ۳۴: خط ۳۴:
شیخ صدوق پس از نقل کلام امام رضا(ع) در کتاب توحید می‌گوید: معنی کلام حضرت این است که از شروط «لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ» اقرار به [[امامت]] من است و اینکه من از جانب خداوند امامی هستم که فرمانبری‌ام [[واجب]] است.<ref>صدوق، التوحید، ۱۳۸۹ق، ص۲۵.</ref>
شیخ صدوق پس از نقل کلام امام رضا(ع) در کتاب توحید می‌گوید: معنی کلام حضرت این است که از شروط «لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ» اقرار به [[امامت]] من است و اینکه من از جانب خداوند امامی هستم که فرمانبری‌ام [[واجب]] است.<ref>صدوق، التوحید، ۱۳۸۹ق، ص۲۵.</ref>


با توجه به اینکه این حدیث به مساله [[توحید]] و [[ولایت]] اشاره کرده است برخی معتقدند که هدف اصلی این روایت بیان همین پیوند است؛ چرا که مردم منطقه نیشابور که مستمع امام بودند [[اهل سنت]] بوده و نگاه آنان به ولایت معصومین نگاه ولایت و امامت آنها نبود. بر این اساس امام رضا(ع) در میان آنها با اشاره به اینکه توحید حصن و پناهگاهی قابل اعتماد و اصل دین است در این حدیث عنوان کردند که مسیر رسیدن به توحید حقیقی و یافتن توحید ناب و پرستش اثر گذار،گرفتن حقائق از امام و پیروی از آن است.<ref>حبیبی‌تبار، مروجی طبسی، «توحید و امامت در حدیث سلسلة الذهب»، ۱۳۹۲ش، ص۵۲-۵۳.</ref>
با توجه به اینکه این حدیث به مساله [[توحید]] و [[ولایت]] اشاره کرده است برخی معتقدند که هدف اصلی این روایت بیان همین پیوند است؛ چرا که مردم منطقه نیشابور که امام برای آنها سخن گفت، از [[اهل سنت]] بودند و نگاه آنان به ولایت معصومین، ولایت به معنای فرمانبری (یعنی امامت) نبود. بر این اساس امام رضا(ع) در میان آنها با اشاره به اینکه توحید حصن و پناهگاهی قابل اعتماد و اصل دین است در این حدیث عنوان کردند که مسیر رسیدن به توحید حقیقی و یافتن توحید ناب و پرستش اثر گذار،گرفتن حقائق از امام و پیروی از آن است.<ref>حبیبی‌تبار، مروجی طبسی، «توحید و امامت در حدیث سلسلة الذهب»، ۱۳۹۲ش، ص۵۲-۵۳.</ref>


==منابع اهل سنت==
==منابع اهل سنت==
confirmed، protected، templateeditor
۲۲۹

ویرایش