پرش به محتوا

حوزه علمیه: تفاوت میان نسخه‌ها

۱ بایت اضافه‌شده ،  ‏۷ ژوئن ۲۰۲۳
جز
خط ۵۱: خط ۵۱:
[[مدرسه پریزاد]] و
[[مدرسه پریزاد]] و
[[مدرسه دو در]]. قرن دهم قمری تا سیزدهم را دوران بالندگی حوزه مشهد برشمرده‌اند؛ [[محمدباقر سبزواری]](د. ۱۰۹۰ق.)
[[مدرسه دو در]]. قرن دهم قمری تا سیزدهم را دوران بالندگی حوزه مشهد برشمرده‌اند؛ [[محمدباقر سبزواری]](د. ۱۰۹۰ق.)
و [[شیخ حر عاملی]](د. ۱۱۰۴ق.) نویسنده کتاب [[وسائل الشیعة (کتاب)|وسائل الشیعه]] از افرادی هستند که در رونق بخشیدن به حوزه مشهد در قرن یازدهم هجری قمری موثر بوده‌اند. در قرن ۱۲و۱۳  حوزه مشهد رونق خود را از دست داد و با حضور [[سید حسین طباطبایی قمی|سید حسین قمی]] و میرزا محمد کفایی خراسانی حوزه مشهد مجددا اندکی رونق یافت وبا تبعید این دو دچار رکود شد و با حضور [[سید محمدهادی میلانی]] در ۱۳۷۳هجری قمری حوزه مشهد رونق خویش را بازیافت.{{مدرک}}<ref>http://shorakh.org/pishine</ref>
و [[شیخ حر عاملی]](د. ۱۱۰۴ق.) نویسنده کتاب [[وسائل الشیعة (کتاب)|وسائل الشیعه]] از افرادی هستند که در رونق بخشیدن به حوزه مشهد در قرن یازدهم هجری قمری موثر بوده‌اند. در قرن ۱۲و۱۳  حوزه مشهد رونق خود را از دست داد و با حضور [[سید حسین طباطبایی قمی|سید حسین قمی]] و میرزا محمد کفایی خراسانی حوزه مشهد مجددا اندکی رونق یافت وبا تبعید این دو دچار رکود شد و با حضور [[سید محمدهادی میلانی]] در ۱۳۷۳هجری قمری حوزه مشهد رونق خویش را بازیافت.{{مدرک}} <ref>http://shorakh.org/pishine
</ref>  


* '''[[حوزه علمیه بغداد]]''': حضور برخی از [[امامان شیعه]] و فعالیت [[نواب اربعه]] [[امام مهدی عجل الله تعالی فرجه|امام دوازدهم]](عج) در [[بغداد]] عامل اصلی تشکیل کانون‌های مباحث علمی از اواخر قرن دوم بوده است بعدها با ظهور عالمان تأثیرگذاری مانند [[ابن‌جنید]]، [[شیخ مفید]]، [[سید مرتضی]] و [[شیخ طوسی]] [[حوزه بغداد]] به اوج شکوفایی رسید. با توجه با مساله امامت و آغاز [[غیبت امام مهدی(عج)|دوره غیبت]] و حضور [[اشاعره]] و [[معتزله]]، مباحث کلامی در این دوره رونق ویژه‌ای دارد. [[تصحیح الاعتقاد]]، تنزیه الانبیاء از آثار این دوره است باورود [[طغرل سلجوقی]] به بغداد در [[۴۴۷ق]]، این مرکز از رونق افتاد.<ref>دانشنامه جهان اسلام، ۱۳۸۹ش، ج۲۱، ص۳۷۷.</ref>
* '''[[حوزه علمیه بغداد]]''': حضور برخی از [[امامان شیعه]] و فعالیت [[نواب اربعه]] [[امام مهدی عجل الله تعالی فرجه|امام دوازدهم]](عج) در [[بغداد]] عامل اصلی تشکیل کانون‌های مباحث علمی از اواخر قرن دوم بوده است بعدها با ظهور عالمان تأثیرگذاری مانند [[ابن‌جنید]]، [[شیخ مفید]]، [[سید مرتضی]] و [[شیخ طوسی]] [[حوزه بغداد]] به اوج شکوفایی رسید. با توجه با مساله امامت و آغاز [[غیبت امام مهدی(عج)|دوره غیبت]] و حضور [[اشاعره]] و [[معتزله]]، مباحث کلامی در این دوره رونق ویژه‌ای دارد. [[تصحیح الاعتقاد]]، تنزیه الانبیاء از آثار این دوره است باورود [[طغرل سلجوقی]] به بغداد در [[۴۴۷ق]]، این مرکز از رونق افتاد.<ref>دانشنامه جهان اسلام، ۱۳۸۹ش، ج۲۱، ص۳۷۷.</ref>
۱۸٬۴۲۹

ویرایش