لقطه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
Rezai.mosavi (بحث | مشارکتها) جز (←منابع) |
Rezai.mosavi (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{احکام}} | {{احکام}} | ||
{{مقاله توصیفی فقهی}}<br> | {{مقاله توصیفی فقهی}}<br> | ||
'''لُقَطه''' مالِ پیدا شده‌ای است که مالک آن معلوم نباشد. [[مجتهد|فقها]] برداشتن مال پیداشده را [[مکروه]] دانسته‌اند، ولی اگر کسی آن را برداشت و آن مال علامتی برای پیدا کردن صاحبش نداشت، باید آن را صدقه | '''لُقَطه''' مالِ پیدا شده‌ای است که مالک آن معلوم نباشد. [[مجتهد|فقها]] برداشتن مال پیداشده را [[مکروه]] دانسته‌اند، ولی اگر کسی آن را برداشت و آن مال علامتی برای پیدا کردن صاحبش نداشت، باید آن را صدقه داد، در غیر این صورت می‌توان آن مال را تصاحب نمود. البته اگر مال باارزشی باشد، باید در اماکن عمومی، پیدا شدن آن را اعلام کند تا مالکش را بیابد؛ پس اگر یک سال گذشت و مالکش پیدا نشد، یابنده می‌تواند آن را تصاحب کند یا آن مال را از طرف صاحبش، [[صدقه]] دهد.<br> | ||
به گفته فقها اگر «لقطه» از چیزهای فاسدشدنی و کم‌ارزش باشد، استفاده آن اشکالی ندارد، ولی اگر ارزشمند است، چنانچه تا مدتی که فاسد نمی‌شود صاحبش پیدا نشد می‌توان آن مصرف نمود و مبلغ آن را صدقه داد. همچنین فقها می‌گویند اگر فردی حيوانی را بیابد نباید آن را بگیرد و اگر آن را گرفت و صاحبش را پیدا نکرد موظف است که خود حیوان یا قیمتش را صدقه دهد. | به گفته فقها اگر «لقطه» از چیزهای فاسدشدنی و کم‌ارزش باشد، استفاده آن اشکالی ندارد، ولی اگر ارزشمند است، چنانچه تا مدتی که فاسد نمی‌شود صاحبش پیدا نشد می‌توان آن مصرف نمود و مبلغ آن را صدقه داد. همچنین فقها می‌گویند اگر فردی حيوانی را بیابد نباید آن را بگیرد و اگر آن را گرفت و صاحبش را پیدا نکرد موظف است که خود حیوان یا قیمتش را صدقه دهد. | ||