لقطه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
Rezai.mosavi (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
Rezai.mosavi (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
==مفهوم‌شناسی== | ==مفهوم‌شناسی== | ||
لقطه به مال گمشدهای گفته می‌شود که کسی آن را پیدا کرده و مالک آن معلوم نباشد.<ref>طوسی، الوسیلة إلی نیل الفضیلة، ۱۴۰۸ق، ص۲۷۷؛ امام خمینی، تحریر الوسیلة، دار العلم، ج۲، ص۲۲۱.</ref> لغت‌شناسان | لقطه به مال گمشدهای گفته می‌شود که کسی آن را پیدا کرده و مالک آن معلوم نباشد.<ref>طوسی، الوسیلة إلی نیل الفضیلة، ۱۴۰۸ق، ص۲۷۷؛ امام خمینی، تحریر الوسیلة، دار العلم، ج۲، ص۲۲۱.</ref> در اصطلاح فقیهان لقطه اگر حيوان باشد «ضالّه» ناميده مى‌شود.<ref> امام خمینی، تحریر الوسیلة، دار العلم، ج۲، ص۲۲۱.</ref> لغت‌شناسان لقطه را به چیزی که از زمین برداشته می‌شود، معنا نمودند.<ref>فراهیدی، کتاب العین، ۱۴۱۰ق، ج۵، ص۱۰۰؛ صاحب بن عباد، المحیط فی اللغة، ۱۴۱۴ق، ج۵، ص۳۲۴.</ref> | ||
در [[علم فقه]]، فصلی با عنوان لقطه قرار دارد.<ref>مشکینی، مصطلحات الفقه، ص۴۵۵.</ref><br> | در [[علم فقه]]، فصلی با عنوان لقطه قرار دارد.<ref>مشکینی، مصطلحات الفقه، ص۴۵۵.</ref><br> | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
===لقطه فاسد شدنی=== | ===لقطه فاسد شدنی=== | ||
در [[رساله توضیح‌المسائل|رساله مراجع تقلید]] آمده اگر «لقطه» از چیزهای فاسد شدنی -مثل غذا و میوه- است، چنانچه از روی نشانه‌ها -مثلا ارزش کم آن- انسان بداند که مالکش تمایلی به آن نداشته و از آن اعراض نموده است، استفاده آن اشکالی ندارد؛<ref>امامی، حقوق مدنی، انتشارات اسلامیة٬ ج ۱، ص۱۴۳.</ref> ولی اگر چنین نباشد باید تا مدتی که فاسد نمی‌شود، آن را نگه دارد، اگر مالکش پیدا نشد، می‌تواند آن را فروخته یا خودش مصرف کند. سپس به دنبال صاحبش بگردد تا پولش را به او دهد و اگر پیدا نشد، از طرف او [[صدقه]] دهد.<ref>امام خمینی، توضیح المسائل (محشی)، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۵۶۳، م۲۵۷۹.</ref><br> | در [[رساله توضیح‌المسائل|رساله مراجع تقلید]] آمده اگر «لقطه» از چیزهای فاسد شدنی -مثل غذا و میوه- است، چنانچه از روی نشانه‌ها -مثلا ارزش کم آن- انسان بداند که مالکش تمایلی به آن نداشته و از آن اعراض نموده است، استفاده آن اشکالی ندارد؛<ref>امامی، حقوق مدنی، انتشارات اسلامیة٬ ج ۱، ص۱۴۳.</ref> ولی اگر چنین نباشد باید تا مدتی که فاسد نمی‌شود، آن را نگه دارد، اگر مالکش پیدا نشد، می‌تواند آن را فروخته یا خودش مصرف کند. سپس به دنبال صاحبش بگردد تا پولش را به او دهد و اگر پیدا نشد، از طرف او [[صدقه]] دهد.<ref>امام خمینی، توضیح المسائل (محشی)، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۵۶۳، م۲۵۷۹.</ref><br> | ||
===لقطه حیوان=== | ===لقطه حیوان=== | ||
اگر کسی حیوان گمشدهای را بیابد، گرفتن آن جایز نیست و اگر آن را بگیرد و صاحبش را پیدا نکند موظف است که خود حیوان یا قیمتش را صدقه دهد.<ref> امام خمینی، تحریر الوسیلة، دار العلم، ج۲، ص۲۲۱-۲۲۲.</ref> | اگر کسی حیوان گمشدهای را بیابد، گرفتن آن جایز نیست و اگر آن را بگیرد و صاحبش را پیدا نکند موظف است که خود حیوان یا قیمتش را صدقه دهد.<ref> امام خمینی، تحریر الوسیلة، دار العلم، ج۲، ص۲۲۱-۲۲۲.</ref> | ||
البته چنانچه حیوان در منطقه‌ای غیر آباد پیدا شود و حیوان -مثل گوسفند- توان محافظت از خود را نداشته باشد، گرفتن و محافظت از آن جایز است؛ پس اگر یابنده پس از جستجو صاحبش را پیدا نکرد می‌تواند آن را تملک نماید.<ref> امام خمینی، تحریر الوسیلة، دار العلم، ج۲، ص۲۲۲، م۴.</ref> | البته چنانچه حیوان در منطقه‌ای غیر آباد پیدا شود و حیوان -مثل گوسفند- توان محافظت از خود را نداشته باشد، گرفتن و محافظت از آن جایز است؛ پس اگر یابنده پس از جستجو صاحبش را پیدا نکرد می‌تواند آن را تملک نماید.<ref> امام خمینی، تحریر الوسیلة، دار العلم، ج۲، ص۲۲۲، م۴.</ref> | ||