لقطه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
Rezai.mosavi (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
Rezai.mosavi (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
{{مقاله توصیفی فقهی}}<br> | {{مقاله توصیفی فقهی}}<br> | ||
'''لُقَطه''' مالِ پیدا شده‌ای است که مالک آن معلوم نباشد. [[مجتهد|فقها]] برداشتن مال پیداشده را [[مکروه]] دانسته‌اند، ولی اگر کسی آن را برداشت و آن مال علامتی برای پیدا کردن صاحبش نداشت، باید آن را صدقه دهد، در غیر این صورت می‌توان آن مال را تصاحب نمود. البته اگر مال باارزشی باشد، باید در اماکن عمومی، پیدا شدن آن را اعلام کند تا مالکش را بیابد؛ پس اگر یک سال گذشت و مالکش پیدا نشد، یابنده می‌تواند آن را تصاحب کند یا آن مال را از طرف صاحبش، [[صدقه]] دهد.<br> | '''لُقَطه''' مالِ پیدا شده‌ای است که مالک آن معلوم نباشد. [[مجتهد|فقها]] برداشتن مال پیداشده را [[مکروه]] دانسته‌اند، ولی اگر کسی آن را برداشت و آن مال علامتی برای پیدا کردن صاحبش نداشت، باید آن را صدقه دهد، در غیر این صورت می‌توان آن مال را تصاحب نمود. البته اگر مال باارزشی باشد، باید در اماکن عمومی، پیدا شدن آن را اعلام کند تا مالکش را بیابد؛ پس اگر یک سال گذشت و مالکش پیدا نشد، یابنده می‌تواند آن را تصاحب کند یا آن مال را از طرف صاحبش، [[صدقه]] دهد.<br> | ||
به گفته فقها اگر «لقطه» از چیزهای | به گفته فقها اگر «لقطه» از چیزهای فاسدشدنی و کم‌ارزش باشد، استفاده آن اشکالی ندارد، ولی اگر ارزشمند است، چنانچه تا مدتی که فاسد نمی‌شود صاحبش پیدا نشد می‌توان آن مصرف نمود و مبلغ آن را صدقه داد. همچنین فقها می‌گویند اگر فردی حيوانی را بیابد نباید آن را بگیرد و اگر آن را گرفت و صاحبش را پیدا نکرد موظف است که خود حیوان یا قیمتش را صدقه دهد. | ||
==مفهوم‌شناسی== | ==مفهوم‌شناسی== | ||