عابس بن ابی شبیب شاکری: تفاوت میان نسخه‌ها

| تاریخ مرگ = عاشورای سال 61 هجری قمری

'''عابس بن ابی شبیب شاکری'''، یا عابس بن شبیب شاکری،<ref>مقتل الحسین(ع) للخوارزمی، ج2، ص22؛ رجال الطوسی، ص 103</ref> از مردان [[قبیله بنی شاکر]] از قبیله بزرگ [[بنی همدان]]، از رجال نامدار [[کوفه]]، زعیم سخنور و خطیب توانا و متهجد عابد؛ که جزو یاران [[امام حسین(ع)]] بود <ref>تاریخ الطبری، ج5، ص355؛ الارشاد، ج2، ص106</ref> که در واقعه روز [[عاشورا]]ی سال 61 هجری به [[شهادت]] رسید.

سپس گفت: «السّلام علیک با ابا عبدالله(ع) اشهد انّی علی هداک و هدی ابیک؛ سلام بر تو ای ابا عبدالله(ع)، من گواهی می دهم که بر راه شما و پدر شما استوارم و به راه راست هدایت می یابم»، پس از کسب اجازه از امام(ع) راهی میدان جنگ گردید.<ref>الطبری، پیشین، ص 444؛ علی بن ابی الکرم ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج 4، ص 73؛ ابوالفداء اسماعیل بن عمر ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج 8، ص 185</ref>

[[ربیع بن تمیم همدانی]]-که یکی از حاضرین در صحنه کربلا و از اعوان و انصار [[عمربن سعد]] بود- می گوید: «چون دیدم عابس به سوی میدان می آید او را شناختم؛ من نبرد او را در جنگها دیده بودم و می دانستم که او از شجاع ترین مردم است؛ پس به سپاه عمربن سعد گفتم: «این شخص شیر شیران است، این فرزند شبیب است، مبادا کسی به جنگ او برود؛» پس عابس مکرر فریاد می زد و مبارز می طلبید و کسی جرأت نمی کرد به میدان او برود.

هنگامی که عابس دید هیچ فردی برای مبارزه با وی جلو نمی آید، زره از تن به در کرد و کلاه خود از سر برداشت، و به سپاه کوفه حمله کرده و آرایش سپاه [[ابن سعد]] را بهم ریخت.