غزوه تبوک: تفاوت میان نسخه‌ها

'''غزوه تبوک''' آخرین [[غزوه]] [[پیامبر(ص)|رسول اکرم]] در [[رجب]] و [[شعبان]] [[سال نهم هجری]] در منطقه تبوک بود. پیامبر اسلام به قصد نبرد با [[روم|رومیان]] به منطقه تبوک رهسپار شد؛ ولی برخی از [[صحابه|اصحاب]] و به‌ویژه [[منافق|منافقان]] مدینه از حضور در سپاه سر باز زدند یا کوشیدند در دل [[اسلام|مسلمانان]] هراس بیفکنند. پیامبر(ص) پیش از آغاز سفر، [[علی(ع)]] را به جانشینی خود در [[مدینه]] گمارد. سپاه اسلام پس از اقامت چند روزه در تبوک و بدون درگیری با رومیان به [[مدینه]] بازگشت. درباره غزوه تبوک [[آیه|آیاتی]]<nowiki/>نازل شد و منافقان را رسوا و اهداف و نقشه‌های بعدی آنان را برملا ساخت.

در بیشتر آثار برجای مانده از سیره نگاران نخستین، روایاتی نقل شده که برخی از وقایع مهم از جمله سبب وقوع این غزوه، به صورت‌های مختلف نقل شده است.<ref>[http://rch.ac.ir/article/Details/7387 دانشنامه جهان اسلام؛ مدخل تبوک]</ref> بنا بر روایتی مشهور، هدف [[پیامبر اکرم]] از این غزوه، مقابله با تحرکات و تدارک نظامی رومیان در نواحی [[شام]] بوده است.<ref>نک: واقدی، ج۳، ص۹۸۹-۹۹۰؛ نیز: ابن سعد، ج۲، قسم ۱، ص۱۱۸-۱۱۹؛ بلاذری، ۱۹۵۹، ج۱، ص۳۶۸</ref> اما برخی معتقدند علت جنگ تبوک برای خونخواهی [[جعفر بن ابی‌طالب]] بوده است که به دست سپاه روم در سرزمین [[موته]] شهید شد.<ref>تاریخ‌ یعقوبی،ج۲، ص۶۷</ref>

پس از آنکه حضرت رسول قصد خود را از نبرد با رومیان آشکار کرد، برخی از اصحاب و به‌ویژه [[نفاق|منافقان]] [[مدینه]] از حضور در سپاه سر باز زدند یا کوشیدند در دل مسلمانان از نتیجه نبرد با روم هراس بیفکنند.<ref>عروة بن زبیر، ص۲۲۰؛ واقدی، ج۳، ص۹۹۵-۹۹۶؛ ابن هشام، ج۴، ص۱۶۸-۱۶۹؛ طبری، ج۳، ص۱۰۱-۱۰۲، ۱۰۸</ref> جد بن قیس از جمله افرادی بود که به حال تمسخر گفت که علاقمند به زنان هستم و می‌ترسم اگر به روم بیایم و زنان زیبا را ببینم و به فتنه دچار شوم. که آیه ۴۹ سوره توبه نازل شد که خداوند می‌فرماید: آگاه باش که اینان به فتنه در افتادند و همانا دوزخ به کافران احاطه دارد.<ref>علامه مجلسی، بحار الانوار،ج ۲۱،ص ۱۸۵</ref>

می‌توان حدس زد که تأکید پیامبر برای رفتن به این سفر جنگی، بیش از احساس خطر از جانب رومیان، به سبب مسائلی بود که در مدینه وجود داشت و این سفر برخی از آنها را آشکار کرد. تبلیغات وسیع منافقان مدینه برای پراکنده کردن مسلمانان و صف‌آرایی نیروهای [[عبدالله بن ابی|عبدالله بن اُبَی]] در برابر سپاه پیامبر و سپس بازگشت منافقان به مدینه<ref>طبری، ج۳، ص۱۰۳</ref> و بنا بر روایتی، سوء قصد به جان [[پیامبر(ص)|رسول اکرم]] به هنگام بازگشت از تبوک<ref>عروة بن زبیر، ص۲۲۱؛ نیز رجوع کنید به طبرسی، ج۱، ص۲۴۵-۲۴۷</ref> مؤیدهایی بر این نظر است.