ثنویت: تفاوت میان نسخه‌ها

تضاد میان خیر و شر هم به اعتقاد برخی متکلمان پذیرفتنی نیست. خیر و شر امور نسبی‌اند. امر واحد ممکن است از جهتی خیر و از جهت دیگر شر باشد<ref>قاضی عبدالجباربن احمد، ۱۹۶۵ ب، ج ۵، ص ۳۰</ref>، مثلاً زدنِ یتیم از روی ظلم، شر و به قصد تربیت وی، خیر است.<ref>حمصی رازی، ج ۱، ص ۱۴۰</ref> حتی گاهی یک پدیدار، برای یک نفر لذت بخش (و با اندکی مسامحه، خیر) و برای فرد دیگر رنج‌آور (با مسامحه: شر) است. بنابراین، حصول خیر و شر از فاعل واحد جایز است.<ref>قاضی عبدالجباربن احمد، ۱۹۶۵ ب، ج ۵، ص ۳۱؛ همو، ۱۴۲۲، ص ۱۹۳؛ طوسی، الاقتصاد الهادی الی طریق الرشاد، ص ۴۵</ref>