دعای یا من ارجوه: تفاوت میان نسخه‌ها

[[عبدالله جوادی آملی]] معتقد است، امام صادق(ع) دست را بر چانه گذاشت نه بر ریش؛ زیرا انسان وقتی مضطر می‌شود دست به چانه می‌گذارد؛ بنابراین این دعا را زن‌ها و جوان‌ها هم می‌توانند بخوانند. به گفته وی در تعبیرات عرفی نیز، هنگام عذرخواهی دست را بر چانه می‌گذارند.<ref>جوادی، [https://www.eshia.ir/feqh/archive/text/javadi/feqh/89/900311/صادقیه درس خارج فقه مبحث بیع، ۱۱ خرداد ۱۳۹۰ش]، مدرسه فقاهت.</ref>

به گفته برخی، کاری که در کنار خواندن دعا از امام صادق(ع) گزارش شده، گزارش راوی از حال امام صادق بوده و دستوری در متن دعا نیست؛ بنابراین انجام آن لزومی ندارد.<ref>پیشگر، «گونه‌ها، اعتبار و ساختار دعای یا من ارجوه»، ص۷۰.</ref> بر اساس نقل [[محمد بن عمر کشی|کَشّی]]، امام صادق(ع) هنگام خواندن دعا دست بر ریش نگذاشته و انگشت خود را تکان نداد؛ بلکه هم‌زمان با عبارت پایانی، دست‌های خود را بالا برد و پس از تمام شدن آن، دست خود را بر ریش گذاشت. هنگامی که برداشت پشت دست او از اشک خیس شده بود.<ref>کشی، اختیار معرفة الرجال، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۶۶۷.</ref> بر اساس این نقل، کاری که امام صادق(ع) در پایان دعا انجام داد گذاشتن دست روی ریش بود؛ کاری که به باور برخی، نوع انسان‌ها در حال تضرع و گریستن انجام می‌دهند.<ref>پیشگر، «گونه‌ها، اعتبار و ساختار دعای یا من ارجوه»، ص۷۱.</ref>