آیه جلباب: تفاوت میان نسخه‌ها

آیه جلباب، در مباحث [[فقه|فقهی]] هم مورداستناد قرار گرفته است.<ref>برای نمونه، نگاه کنید به شبیری، کتاب‌النکاح، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۴۶۲-۴۷۰؛ سبحانی، نظام النکاح فی الشریعة الاسلامیة الغراء، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۵۲؛ مکارم شیرازی، کتاب‌النکاح، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص۳۲.</ref> گفته‌اند بیشتر [[تفسیر|مفسران]] همچون زَمَخشری و فخر رازی از این آیه برداشت کرده‌اند که بر زن [[واجب]] است صورتش را بپوشاند.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۹۰ش، ج۱۹، ص۵۰۵.</ref> علامه طباطبایی هم چنین برداشتی داشته است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۶، ص۳۳۹.</ref> به‌گفته [[جعفر سبحانی]]، [[سید حسین طباطبایی بروجردی|آیت‌الله بروجردی]] همین دیدگاه را داشته و استدلال کرده است که با نزدیک‌کردن جلباب که در آیه به آن امر شده، لزوماً کل صورت پوشانده می‌شود.<ref>سبحانی، نظام النکاح فی الشریعة الاسلامیة الغراء، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۵۲.</ref>

مرتضی مطهری و جعفر سبحانی این استدلال را نپذیرفته‌اند؛ به‌باور مطهری، این آیه درصدد بیان حدود پوشش نیست، بلکه بیان‌کننده آن است که زنان مسلمان با عفت و وقار رفتار کنند و پوشش‌شان تنها جنبه تشریفاتی نداشته باشد. او نوشته است عبارت «فَلَا  يُؤْذَيْنَ» (مورد آزار قرار نگیرند) در آیه تأییدکننده این دیدگاه است.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۹۰ش، ج۱۹، ص۵۰۳-۵۰۴.</ref> سبحانی هم با استناد به همین عبارت، نوشته است هدف از نزدیک کردن جلباب، این بوده که زنان آزاد از کنیزان شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند و با پوشاندن مو این هدف به دست می‌آید. بنابراین پوشاندن صورت لازم نیست.<ref>سبحانی، نظام النکاح فی الشریعة الاسلامیة الغراء، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۵۲.</ref>

{{پانویس|۲}}