مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

مهدی صفت مفعولی و به معنی شخص راهنمایی شده به دست [[خدا]] است.<ref>ابن منظور، ج۱۵، ص۳۵۴.</ref>این کلمه از ماده «ه ـ د ـ ی» به معنای هدایت و راهنمایی از روی لطف و خیرخواهی است. گویا معنای «هدایت» در اینجا مقابل ضلالت است و به راهنمایی معنوی اشاره دارد.<ref>نک: قاموس قرآن، ج۷، ۱۴۵؛ ابن منظور، لسان العرب، ج۱۵، ۳۵۳.</ref>

کلمه مهدی در قرآن نیامده ولی دیگر مشتقات مادی «ه ـ د ـ ی» مکرر در این کتاب آسمانی به کار رفته اند از جمله در دو آیه قرآنی این ماده بر هیئت اسم فاعل و به معنای «هدایت کننده» است به کار رفته است.<ref>حج/۵۳ و فرقان/۳۱.</ref>

در روایات اسلامی، مراد از مهدی به صورت مطلق، همان [[امام مهدی عجل الله تعالی فرجه|موعود]] خاندان پیامبر اکرم(ص) است که در دوره‎ای که دنیا را ستم فرا گرفته ظهور و عدل و داد برپاخواهد کرد. بنابر آموزه‌های شیعه، او امام دوازدهم است که اکنون در [[غیبت امام زمان (عج)|غیبت]] به سر می‌برد. در روایات [[امامیه| شیعه امامیه]] از مهدی با تعابیری دیگر نیز همانند [[قائم آل محمد]](عج) یاد کرده‌اند.<ref>نک: سید محمد صدر، ج۳، ص۱۳۵.</ref>

[[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] غالبا این لقب را به صیغه جمع برای چهار [[خلیفه]] بعد از پیامبر(ص)، که آنان را [[خلفای راشدین]] می‌خوانند، به صورت «الخلفاء الراشدون المهدیون»، به کار می‌برند.<ref>جاسم، تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ص۳۴؛ ابن منظور، ج۱۵، ص۳۵۴.</ref>

در روایاتی که شیعه و سنی نقل کرده‌اند، پیامبر اکرم(ص) ظهور مردی از خاندان خویش با نام مهدی(ع) را وعده داده و اعلام داشته است که او زمین را از عدالت و قسط لبریز خواهد کرد همان گونه که از ظلم و بی‌عدالتی پر شده است.<ref>شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص۲۸۷.</ref> از این روی مسلمانان از نخستین ایام بعد از رحلت پیامبر(ص) منتظر ظهور مهدی(ع) بودند.

{{شعر}}{{ب|جزاء علی المهدی اصبح ثاویا|یا خیر من وطأ الحصا لا تبعدی<ref>جاسم حسین، ص۳۵.</ref>}}{{پایان شعر}}

[[سلیمان بن صرد خزاعی|سلیمان بن صرد]] نیز [[امام حسین]](ع) را پس از شهادتش، مهدی بن مهدی خوانده است.<ref>ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۱۲، ص۲۰.</ref>

[[کربیه]] یکی از انشعابات فرقه [[کیسانیه]]، پس از مرگ [[محمد بن حنفیه]] معتقد شدند او همچنان زنده و مهدی منتظر است. برخی نویسندگان ملل و نحل معتقدند محمد بن حنفیه نخستین کسی است که در اسلام مهدی نام گرفت.<ref>صابری، تهران، سمت، ج۲، ص۵۵.</ref>

*صدوق، کمال الدین وتمام النعمه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۵۹ق.