مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

مهدی صفت مفعولی و به معنی شخص راهنمایی شده به دست [[خدا]] است.<ref>ابن منظور، ج۱۵، ص۳۵۴.</ref>این کلمه از ماده «ه ـ د ـ ی» به معنای هدایت و راهنمایی از روی لطف و خیرخواهی است. گویا معنای «هدایت» در اینجا مقابل ضلالت است و به راهنمایی معنوی اشاره دارد.<ref>نک: قاموس قرآن، 7، 145؛ ابن منظور، لسان العرب، ج15، 353.</ref>

واژه مهدی  در صدر [[اسلام]] از باب بزرگداشت و تجلیل، برای  کسانی به کار رفته است. به عنوان مثال، [[حسان بن ثابت]] (متوفی ۵۴/ ۶۷۳) واژه مهدی را در قصیده خود برای [[پیامبر اکرم(ص)]] به صورت زیر به کار برد:

{{شعر}}{{ب|جزاء علی المهدی اصبح ثاویا|یا خیر من وطأ الحصا لا تبعدی<ref>جاسم حسین، ص۳۵.</ref>}}{{پایان شعر}}

مسئله مهدویت و اعتقاد به ظهور شخصی از خاندان پیامبر(ص) در آینده جهان که حکومت قسط و عدل را مستقر ساخته و ظلم و بیداد را از جهان ریشه کن خواهد فرمود از اعتقادات بسیار قدیمی اسلامی است. در ادبیات [[شیعه]] [[امامیه]] معمولا از این منجی موعود با همان مفهوم [[قائم آل محمد]](عج) یاد می‌کردند.<ref>سید محمد صدر، ج۳، ص۱۳۵.</ref> پیامبر مکرم اسلام(ص) ظهور مردی از خاندانش با نام مهدی(ع) را وعده داده و اعلام داشته است که او زمین را از عدالت و قسط لبریز خواهد کرد همان گونه که از ظلم و بی‌عدالتی پر شده است.<ref>شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص۲۸۷.</ref> از این روی مسلمانان از نخستین ایام بعد از رحلت پیامبر(ص) منتظر ظهور مهدی(ع) بودند.

اهل سنت غالبا این لقب را به صیغه جمع برای چهار [[خلیفه]] بعد از پیامبر(ص)، که آنان را [[خلفای راشدین]] می‌خوانند، به صورت «الخفاء الراشدون المهدیون»، به کار می‌برند.<ref>ابن منظور، ج۱۵، ص۳۵۴.</ref> [[سلیمان بن صرد]] [[امام حسین]](ع) را پس از شهادتش، مهدی بن مهدی خواند.<ref>ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۱۲، ص۲۰.</ref>

== اهمیت اعتقاد به مهدی ==