پرش به محتوا

نزول قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

۵۶ بایت حذف‌شده ،  ‏۱۲ آوریل ۲۰۲۳
جز
خط ۳۵: خط ۳۵:
مفسران و اندیشمندانی چون [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]]،<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۲، ص۱۵–۱۸.</ref> [[ابن عربی]]<ref>ابن‌عربی، الفتوحات، دار صادر، ج۴، ص۴۰۲.</ref> و [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی]]<ref>جوادی آملی، قرآن در قرآن، ۱۳۸۶ش، ص۷۱.</ref> بر این باورند که قرآن در دو مرحله دفعی و تدریجی نازل شده است؛ بر اساس این نظر نزول قرآن به صورت ظاهری و در قالب الفاظ به واسطه جبرئیل در طول مدت نبوت پیامبر(ص) صورت گرفته است، ولی قبل از این مرحله حقیقت، باطن و تأویل قرآن و به عبارتی [[ام‌الکتاب]] بدون واسطه از سوی خداوند بر قلب پیامبر(ص) نازل شده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۲، ص۱۵–۱۸.</ref> به باور جوادی آملی دریافت باطن و تأویل قرآن برای پیامبر خدا (ص) بدون ترقی به [[عالم غیب]] ممکن نیست و نزول دفعی قرآن جنبه‌ای فوق نزول تدریجی دارد.<ref>جوادی آملی، قرآن در قرآن، ۱۳۸۶ش، ص۴۸.</ref>
مفسران و اندیشمندانی چون [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]]،<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۲، ص۱۵–۱۸.</ref> [[ابن عربی]]<ref>ابن‌عربی، الفتوحات، دار صادر، ج۴، ص۴۰۲.</ref> و [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی]]<ref>جوادی آملی، قرآن در قرآن، ۱۳۸۶ش، ص۷۱.</ref> بر این باورند که قرآن در دو مرحله دفعی و تدریجی نازل شده است؛ بر اساس این نظر نزول قرآن به صورت ظاهری و در قالب الفاظ به واسطه جبرئیل در طول مدت نبوت پیامبر(ص) صورت گرفته است، ولی قبل از این مرحله حقیقت، باطن و تأویل قرآن و به عبارتی [[ام‌الکتاب]] بدون واسطه از سوی خداوند بر قلب پیامبر(ص) نازل شده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۲، ص۱۵–۱۸.</ref> به باور جوادی آملی دریافت باطن و تأویل قرآن برای پیامبر خدا (ص) بدون ترقی به [[عالم غیب]] ممکن نیست و نزول دفعی قرآن جنبه‌ای فوق نزول تدریجی دارد.<ref>جوادی آملی، قرآن در قرآن، ۱۳۸۶ش، ص۴۸.</ref>


[[شیخ صدوق]] از علمای متقدم [[شیعه]] معتقد است نخست کل قرآن در [[شب قدر]] در بیت المعمور به [[ودیعه]] نهاده شد و از آنجا در طول مدت نبوت پیامبر(ص) بر اساس شرایط مکانی و زمانی به‌تدریج بر پیامبر اسلام(ص) نازل گردید.<ref>صدوق، الاعتقادات، ۱۴۱۴ق، ص۸۲.</ref> به نقل سیوطی این نظر در میان اندیشمندان متعددی از [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] صحیح دانسته شده و به باور آنها قرآن در شب قدر به بیت المعمور در آسمان چهارم یا بیت العزة در آسمان اول نازل شده است و از آنجا در طول مدت [[نبوت]] [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر (ص)]] نازل شد.<ref>سیوطی، الاتقان، ۱۴۲۱ق، ج۱، ص۱۵۶.</ref> برخی محققین حوزه علوم قرآن با تضعیف مستندات این نظر از جمله سند روایات، بر این باورند نزول دفعی قرآن در شب قدر به [[بیت المعمور]] کاملاً ساخته ذهن [[صحابه]] است و قرآن چنین نزول نداشته است.<ref>معرفت، التمهید، ۱۴۲۸ق، ج۱، ص۱۱۷–۱۲۱؛ صالحی نجف آبادی، «نظریه‌ای درباره کیفیت نزول قرآن» ص۸۲.</ref>
[[شیخ صدوق]] از علمای متقدم [[شیعه]] معتقد است نخست کل قرآن در [[شب قدر]] در بیت المعمور به [[ودیعه]] نهاده شد و از آنجا در طول مدت نبوت پیامبر(ص) بر اساس شرایط مکانی و زمانی به‌تدریج بر پیامبر اسلام(ص) نازل گردید.<ref>صدوق، الاعتقادات، ۱۴۱۴ق، ص۸۲.</ref> به نقل سیوطی این نظر در میان اندیشمندان متعددی از [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] صحیح دانسته شده و به باور آنها قرآن در شب قدر به بیت المعمور در آسمان چهارم یا بیت العزة در آسمان اول نازل شده است و از آنجا در طول مدت [[نبوت]] پیامبر(ص) نازل شد.<ref>سیوطی، الاتقان، ۱۴۲۱ق، ج۱، ص۱۵۶.</ref> برخی محققین حوزه علوم قرآن با تضعیف مستندات این نظر از جمله سند روایات، بر این باورند نزول دفعی قرآن در شب قدر به [[بیت المعمور]] کاملاً ساخته ذهن [[صحابه]] است و قرآن چنین نزولی نداشته است.<ref>معرفت، التمهید، ۱۴۲۸ق، ج۱، ص۱۱۷–۱۲۱؛ صالحی نجف آبادی، «نظریه‌ای درباره کیفیت نزول قرآن» ص۸۲.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۴۶۶

ویرایش