سید محمدمهدی بحرالعلوم: تفاوت میان نسخهها
جز
←خصوصیات اخلاقی و فضایل
خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
همه معاصران بحرالعلوم به مقام علم و [[تقوا|تقوای]] او اذعان کردهاند. حتی استاد او، [[وحید بهبهانی]]، در سالهای پایانی عمر، چون زوال ملکه [[اجتهاد]] را در خود احتمال میداد، در مسایل فقهی از او نظرخواهی میکرد.<ref> حبیبآبادی، مکارم الآثار، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۴۱۶</ref> | همه معاصران بحرالعلوم به مقام علم و [[تقوا|تقوای]] او اذعان کردهاند. حتی استاد او، [[وحید بهبهانی]]، در سالهای پایانی عمر، چون زوال ملکه [[اجتهاد]] را در خود احتمال میداد، در مسایل فقهی از او نظرخواهی میکرد.<ref> حبیبآبادی، مکارم الآثار، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۴۱۶</ref> | ||
خبر تشرف وی به حضور [[امام زمان(عج)]] به حد [[تواتر]] رسیده است و اصل این تشرف را هیچیک از دانشمندان معاصر یا متأخر از او، انکار نکردهاند.<ref>حبیب آبادی، مكارم الآثار، ج۲، ص۴۱۸.</ref> [[علامه طهرانی| سید محمدحسین حسینی تهرانی]] ادعا کرده که از بعضی از كلمات بزرگان استفاده میشود كه باب امكان تشرّف به خدمت آن ولیّ والای عالم امكان(امام زمان(َع) پيوسته برای او باز بوده است. <ref>رساله سير و سلوك منسوب به بحرالعلوم، ص۲۱</ref> سید محمد حسن الهی( برادر [[علامه طباطبایی]]) نقل شده که روح بسياري از علما را (توسط یکی از شاگردانش) حاضر كرديم و سؤالاتی نموديم مگر روح دو نفر را كه نتوانستيم احضار كنيم، يكی روح مرحوم | خبر تشرف وی به حضور [[امام زمان(عج)]] به حد [[تواتر]] رسیده است و اصل این تشرف را هیچیک از دانشمندان معاصر یا متأخر از او، انکار نکردهاند.<ref>حبیب آبادی، مكارم الآثار، ج۲، ص۴۱۸.</ref> [[علامه طهرانی| سید محمدحسین حسینی تهرانی]] ادعا کرده که از بعضی از كلمات بزرگان استفاده میشود كه باب امكان تشرّف به خدمت آن ولیّ والای عالم امكان(امام زمان(َع) پيوسته برای او باز بوده است. <ref>رساله سير و سلوك منسوب به بحرالعلوم، ص۲۱</ref> سید محمد حسن الهی( برادر [[علامه طباطبایی]]) نقل شده که روح بسياري از علما را (توسط یکی از شاگردانش) حاضر كرديم و سؤالاتی نموديم مگر روح دو نفر را كه نتوانستيم احضار كنيم، يكی روح مرحوم [[سید ابن طاووس]] و ديگری روح مرحوم سيّد مهدی بحرالعلوم رضوانُ اللهِ عليهما؛ اين دو نفر گفته بودند: ما وقف خدمت حضرت أميرالمؤمنين عليه السّلام هستيم، و ابداً مجالی برای پائين آمدن نداريم. <ref>طهرانی، سیدمحمدحسین، معادشناسی، ج۱، ص۱۸۶</ref> | ||
==آثار== | ==آثار== |