پرش به محتوا

یوسف بن احمد بحرانی: تفاوت میان نسخه‌ها

imported>Kmhoseini
imported>Kmhoseini
خط ۱۱۵: خط ۱۱۵:
==اخباریِ میانه‌رو==
==اخباریِ میانه‌رو==
بحرانی یکی از برجسته‌ترین عالمان و مدافعان نحله فقهی و حدیثی [[اخباریان|اخباری]] و نیز آخرین شخصیت در خورِ ذکرِ این نحله علمی است که با [[وحید بهبهانی]]، [[مجتهد]] ضداخباری معاصر خود، در کربلا مناظرات طولانی داشته و گفته شده است که این مناظرات در تغییر دیدگاه او و احتمالا از رونق افتادن مسلک اخباری و رواج مکتب اصولی مؤثر افتاده است.<ref>جنّاتی، غلبه اجتهاد بر اخباریگری، ص۴ - ۵، ۱۱ - ۱۴.</ref>  
بحرانی یکی از برجسته‌ترین عالمان و مدافعان نحله فقهی و حدیثی [[اخباریان|اخباری]] و نیز آخرین شخصیت در خورِ ذکرِ این نحله علمی است که با [[وحید بهبهانی]]، [[مجتهد]] ضداخباری معاصر خود، در کربلا مناظرات طولانی داشته و گفته شده است که این مناظرات در تغییر دیدگاه او و احتمالا از رونق افتادن مسلک اخباری و رواج مکتب اصولی مؤثر افتاده است.<ref>جنّاتی، غلبه اجتهاد بر اخباریگری، ص۴ - ۵، ۱۱ - ۱۴.</ref>  
 
شیخ یوسف بحرانی ابتدا از مدافعان جدی اخباریون بود و با برخی [[مجتهد|مجتهدان]] معاصر خود مناظراتی داشت و در «المسائل الشیرازیه» به تفصیل در این باب سخن گفته است. اما در زمان تألیف «[[الحدائق الناضرة فی احکام العترة الطاهرة|الحدائق]]» هر گونه دسته‌بندی عالمان شیعه را ناصواب می‌خواند.  
شیخ یوسف بحرانی ابتدا از مدافعان جدی اخباریون بوده و با برخی [[مجتهد|مجتهدان]] معاصر خود مناظراتی داشته و در «المسائل الشیرازیه» به تفصیل در این باب سخن گفته است. اما در زمان تألیف «[[الحدائق الناضرة فی احکام العترة الطاهرة|الحدائق]]» هر گونه دسته‌بندی عالمان شیعه را ناصواب می‌خواند.  
او در حدائق الناضرة بر آن است که اختلاف بین اخباری و مجتهد چندان که می‌نماید، حقیقی و عمیق نیست. او بر آن است که نباید بر این اختلاف‌ها تاکید کرد به‌ويژه به این دلیل که به قدح و بدگویی علما از یکدیگر منجر می‌شود. بحرانی بر آن است که سده‌های نخستین پر از علمای محدث و مجتهد بوده است اما بین آنان چنین اختلافاتی وجود نداشته است. به نظر بحرانی نخستین کسی که بر اساس اختلاف اخباری و مجتهد به بدگویی از علما پرداخت، محمدامین استرآبادی(درگذشته ۱۰۳۳ق) بود.<ref>بحرانی، حدائق الناضرة، ج۱، ۱۸۳ - ۱۸۶؛ بحرانی، لؤلؤة البحرین، ص۱۱۷ - ۱۱۸.</ref>
او در حدائق الناضرة بر آن است که اختلاف بین اخباری و مجتهد چندان که می‌نماید، حقیقی و عمیق نیست. او بر آن است که نباید بر این اختلاف‌ها تاکید کرد به‌ويژه به این دلیل که به قدح و بدگویی علما از یکدیگر منجر می‌شود. بحرانی بر آن است که سده‌های نخستین پر از علمای محدث و مجتهد بوده است اما بین آنان چنین اختلافاتی وجود نداشته است. به نظر بحرانی نخستین کسی که بر اساس اختلاف اخباری و مجتهد به بدگویی از علما پرداخت، محمدامین استرآبادی(درگذشته ۱۰۳۳ق) بود.<ref>بحرانی، حدائق الناضرة، ج۱، ۱۸۳ - ۱۸۶؛ بحرانی، لؤلؤة البحرین، ص۱۱۷ - ۱۱۸.</ref>


بحرانی روابط دوستانه‌ای با وحید بهبهانی در دوران اقامت در کربلا داشته که همین نشانه اعتدال اوست. این احتمال نیز مطرح است که بحرانی بعد از گفتگو با وحید بهبهانی، از مرام اخباری فاصله گرفته و با تأیید [[مجتهد]] معاصر خود در تقویت اجتهاد و تضعیف اخباریون می‌کوشیده است.{{مدرک}}
برخی پژوهشگران با بررسی نظرات اصولی و فقهی او بر آنند که بحرانی در جستجوی نوعی مصالحه بین دو مکتب اخباری و اصولی بوده است. <ref>کامل خضیر، الاعتدال: قراءة فی المتخیل الاخباری و الاصولی، ۳۶۸-۳۶۹ </ref>
 
تجلیل بهبهانی از او بعد از مرگش و اقامه [[نماز میت]] بر او و همچنین حضور جدی مردم و علما در مراسم [[تشییع]] او به رغم کاهش جمعیت شهر به سبب طاعون<ref>نوری، مستدرک الوسائل، ج۳، ص۳۸۷.</ref> می‌تواند مؤید همین احتمال باشد که او از [[اخباری‌گری]] دست برداشته است. گرچه هیچ تصریحی از خود او یا شاگردان و معاصرانش درباره کناره‌گیری کامل وی از اخباری‌گری نقل نشده است.{{مدرک}}


== پانویس ==
== پانویس ==
کاربر ناشناس