۱۷٬۰۰۰
ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (←منابع: تمیزکاری) |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (←وفات) |
||
خط ۸۶: | خط ۸۶: | ||
[[پرونده:قبر خدیجه.jpg|200px|بندانگشتی|[[قبرستان معلاة]] قبل از تخریب آرامگاه حضرت خدیجه]] | [[پرونده:قبر خدیجه.jpg|200px|بندانگشتی|[[قبرستان معلاة]] قبل از تخریب آرامگاه حضرت خدیجه]] | ||
[[پرونده:حجون2.jpg|200px|بندانگشتی|تصویر کنونی [[قبرستان معلاة]]]] | [[پرونده:حجون2.jpg|200px|بندانگشتی|تصویر کنونی [[قبرستان معلاة]]]] | ||
بیشتر منابع تاریخی، وفات خدیجه(س) را در [[سال دهم بعثت]]، یعنی سه سال قبل از [[هجرت به مدینه|هجرت پیامبر(ص)]] از [[مکه]] به [[مدینه]] ذکر کردهاند.<ref> ابن سیدالناس، عیون الاثر، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۱۵۱؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۱۸۱۷؛ طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۱۱، ص۴۹۳؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۸، ص۱۴.</ref> این منابع، سن خدیجه(س) را هنگام | بیشتر منابع تاریخی، وفات خدیجه(س) را در [[سال دهم بعثت]]، یعنی سه سال قبل از [[هجرت به مدینه|هجرت پیامبر(ص)]] از [[مکه]] به [[مدینه]] ذکر کردهاند.<ref> ابن سیدالناس، عیون الاثر، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۱۵۱؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۱۸۱۷؛ طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۱۱، ص۴۹۳؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۸، ص۱۴.</ref> این منابع، سن خدیجه(س) را هنگام وفات، ۶۵ سال دانستهاند.<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۱۱، ص۴۹۳.</ref> ابن عبدالبر، سن خدیجه(س) را هنگام وفات، ۶۴ سال و شش ماه ذکر میکند.<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۱۸۱۸.</ref> اما بیهقی سن او را ۵۰ سال دانسته است.<ref> بیهقی، دلائل النبوة، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۷۲.</ref> برخی از منابع، سال رحلت خدیجه(س) را همان سال درگذشت [[ابوطالب]] و اندکی بعد از آن دانستهاند.<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۱۱، ص۴۹۳؛ ابن سیدالناس، عیون الاثر، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۱۵۱.</ref> ابن سعد، رحلت خدیجه(س) را ۳۵ روز پس از وفات ابوطالب میداند.<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۹۶.</ref> وی و برخی دیگر از مورخان، زمان رحلت خدیجه را، [[دهم رمضان]] سال دهم بعثت ذکر کردهاند.<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۸، ص۱۴.</ref> [[ابوطالب]] عموی پیامبر نیز در همین سال از دنیا رفت. پیامبر این سال را [[عام الحزن|عام الحزن]] نامید.<ref> مقریزی، امتاع الاسماع، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۴۵.</ref> | ||
===آرامگاه === | ===آرامگاه === | ||
[[پرونده:تصویر قدیمی و کمیاب از بارگاه خدیجه و فرزندش قاسم.jpg|200px|بندانگشتی|تصویر قدیمی از بارگاه | [[پرونده:تصویر قدیمی و کمیاب از بارگاه خدیجه و فرزندش قاسم.jpg|200px|بندانگشتی|تصویر قدیمی از بارگاه | ||
خدیجه و فرزندش [[قاسم فرزند رسول خدا|قاسم]]]] | خدیجه و فرزندش [[قاسم فرزند رسول خدا|قاسم]]]] | ||
بنا بر [[حدیث|روایات]] اسلامی، پیامبر(ص) ابتدا با ردای خودش و سپس با ردای بهشتی، خدیجه(س) را [[کفن]] کرد و او را در [[قبرستان معلاة]] در مکه به خاک سپرد.<ref>جاسر، اماکن تاریخی اسلامی در مکه مکرّمه، ۱۳۷۶ش، ص۱۱۵.</ref> در قرن هشتم آرامگاه حضرت خدیجه(س) با گنبدی مرتفع ساخته شد.<ref>جاسر، اماکن تاریخی اسلامی در مکه مکرّمه، ۱۳۷۶ش، ص۱۱۵.</ref> | بنا بر [[حدیث|روایات]] اسلامی، پیامبر(ص) ابتدا با ردای خودش و سپس با ردای بهشتی، خدیجه(س) را [[کفن]] کرد و او را در [[قبرستان معلاة]] در مکه به خاک سپرد.<ref>جاسر، اماکن تاریخی اسلامی در مکه مکرّمه، ۱۳۷۶ش، ص۱۱۵.</ref> در قرن هشتم آرامگاه حضرت خدیجه(س) با گنبدی مرتفع ساخته شد.<ref>جاسر، اماکن تاریخی اسلامی در مکه مکرّمه، ۱۳۷۶ش، ص۱۱۵.</ref> در سال ۹۵۰ق [[سلطان سلیمان قانونی]]، پادشاه عثمانی، آن را به شیوه مقابر مصری تجدید بنا کرد و گنبد بلندی بر آن ساخت. تا زمان احداث بنای جدید، مزار حضرت خدیجه(س) فقط یک صندوق چوبی داشت. این آرامگاه، براساس کتیبه آن، در سال ۱۲۹۸ مرمت شد.<ref> رفعتپاشا، مرآةالحرمین، ۱۳۷۷ش، ص۶۴.</ref> فراهانی در قرن سیزدهم در سفرنامه خود از [[ضریح]] چوبین آن، که با پارچه مخمل گلابتون دوزی شده پوشیده شده بود، و نیز از وجود متولی و خادم و [[زیارتنامه|زیارتنامهخوانِ]] این [[بقعه]] خبر داده است.<ref>فراهانی، سفرنامه میرزامحمدحسین حسینی فراهانی، ۱۳۶۲ش، ص۲۰۲.</ref> | ||
همچنین بسیاری از زائران و حجگزاران که پیش از | همچنین بسیاری از زائران و حجگزاران که پیش از تخریب بسیاری از اماکن تاریخی و مذهبی (۱۳۰۵ش) بهدست حکومت آل سعود، به مکه رفتهاند، از مقبره او یاد کرده و توصیفاتی از آن را ذکر کردهاند.<ref>نگاه کنید به حسام السلطنه، دلیل الانام، ۱۳۷۴ش، ص۱۲۶؛ حیدرآبادی، روزنامچه سفر حج و عتبات، ۱۳۹۰ش، ص۲۳۵.</ref> امروزه مدفن خدیجه بنای مختصری دارد و زیارتگاه حجگزاران و زائران مکه است. | ||
==تکنگاری== | ==تکنگاری== |
ویرایش