پرش به محتوا

هاشم بن عبدمناف: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
ویکی سازی
جز (ویکی سازی)
خط ۱۵: خط ۱۵:


== القاب ==
== القاب ==
ملقب شدن وی به هاشم از آن رو بود که در یکی از سال هایی که قریش دچار قحطی شده بود. هاشم، برای رفع این مشکل، به شام (یا [[فلسطین]]) سفر کرد و دستور داد نان فراوانی بپزند. سپس نان‌ها را بر شتران بار کرد و به مکه برد. در آنجا نان‌ها را شکست و ترید نمود (هَشَم الثَریدَ/ الخُبزَ) و شتران را نحر کرد و پخت و مکّیان را سیر کرد. از این رو، به وی هاشم (خرد کننده، تکه تکه کننده) گفتند.<ref>ابن سعد، الطبقات، ۱/۷۵ـ۷۶؛ ابن حبیب، المنمق، ص۲۱۹؛ ابن جوزی، المنتظم، ج۲، ص۲۱۰</ref>
ملقب شدن وی به هاشم از آن رو بود که در یکی از سال هایی که قریش دچار قحطی شده بود. هاشم، برای رفع این مشکل، به [[شام]] (یا [[فلسطین]]) سفر کرد و دستور داد نان فراوانی بپزند. سپس نان‌ها را بر شتران بار کرد و به مکه برد. در آنجا نان‌ها را شکست و ترید نمود (هَشَم الثَریدَ/ الخُبزَ) و شتران را نحر کرد و پخت و مکّیان را سیر کرد. از این رو، به وی هاشم (خرد کننده، تکه تکه کننده) گفتند.<ref>ابن سعد، الطبقات، ۱/۷۵ـ۷۶؛ ابن حبیب، المنمق، ص۲۱۹؛ ابن جوزی، المنتظم، ج۲، ص۲۱۰</ref>


هاشم را، به سبب ایجاد الفت و ائتلاف با سران قبایل و پادشاهان مجاور، «‌صاحب ایلاف قریش‌» لقب دادند.<ref>ابن سعد، الطبقات، ج۱، ص۷۵؛ بلاذری، انساب الاشراف، ج۱، ص۵۹؛ ثعالبی، ثِمار القلوب، ص۱۱۵ـ۱۱۶</ref>
هاشم را، به سبب ایجاد الفت و ائتلاف با سران قبایل و پادشاهان مجاور، «‌صاحب ایلاف قریش‌» لقب دادند.<ref>ابن سعد، الطبقات، ج۱، ص۷۵؛ بلاذری، انساب الاشراف، ج۱، ص۵۹؛ ثعالبی، ثِمار القلوب، ص۱۱۵ـ۱۱۶</ref>
confirmed، templateeditor
۱۱٬۹۰۰

ویرایش