Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۶٬۱۷۹
ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (انتقال از رده:بنیهاشم به رده:افراد قبیله بنیهاشم ردهانبوه) |
جز (←القاب) |
||
خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
به او «عَمْرو العُلا» هم میگفتند که به سبب ویژگیها و صفات برجسته و والایش بود.<ref>ابن سعد، الطبقات، ج۱، ص۷۶؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۵، ص۲۱۰؛ حلبی، السیرة الحلبیة، ج۱، ص۷</ref> «ابو الشعث الشجیات» نام دیگر هاشم بود.<ref>رجوع کنید به ابن هشام، السیرة النبویة، ج۱، ص۱۴۸ـ۱۵۰؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۵، ص۲۱۲</ref> «بدران» لقبی بود که مردم به هاشم و برادرش، مُطَّلب، داده بودند. این لقب به سبب جمال و زیبایی آن دو بود.<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۱، ص۶۱؛ رجوع کنید به ابن اثیر، الکامل، ج۲، ص۱۷</ref> «اقداح النضار» ــ به معنای طلا ــ نیز عنوان هاشم و برادران او (یعنی عبد شمس و مطلب و نَوفَل) بود.<ref>حلبی، السیرة الحلبیة، ج۱، ص۷</ref> | به او «عَمْرو العُلا» هم میگفتند که به سبب ویژگیها و صفات برجسته و والایش بود.<ref>ابن سعد، الطبقات، ج۱، ص۷۶؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۵، ص۲۱۰؛ حلبی، السیرة الحلبیة، ج۱، ص۷</ref> «ابو الشعث الشجیات» نام دیگر هاشم بود.<ref>رجوع کنید به ابن هشام، السیرة النبویة، ج۱، ص۱۴۸ـ۱۵۰؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۵، ص۲۱۲</ref> «بدران» لقبی بود که مردم به هاشم و برادرش، مُطَّلب، داده بودند. این لقب به سبب جمال و زیبایی آن دو بود.<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۱، ص۶۱؛ رجوع کنید به ابن اثیر، الکامل، ج۲، ص۱۷</ref> «اقداح النضار» ــ به معنای طلا ــ نیز عنوان هاشم و برادران او (یعنی عبد شمس و مطلب و نَوفَل) بود.<ref>حلبی، السیرة الحلبیة، ج۱، ص۷</ref> | ||
« مجیرون» (پناه دهندگان) یا «مجیزون» (اجازه دهندگان، گذردهندگان) عنوان دیگر هاشم و برادرانش بود؛ زیرا بخشنده بودند و بر دیگر اعراب فخر و سیادت داشتند و از آن میان، هاشم با پادشاهان شام و روم و غَسّان پیمان بست و برادرانش با زمامداران حبشه و ایران و یمن پیمان بستند و بدین ترتیب برای قبیلۀ خود، قریش، | « مجیرون» (پناه دهندگان) یا «مجیزون» (اجازه دهندگان، گذردهندگان) عنوان دیگر هاشم و برادرانش بود؛ زیرا بخشنده بودند و بر دیگر اعراب فخر و سیادت داشتند و از آن میان، هاشم با پادشاهان شام و روم و غَسّان پیمان بست و برادرانش با زمامداران حبشه و ایران و یمن پیمان بستند و بدین ترتیب برای قبیلۀ خود، قریش، اماننامه گرفتند تا بتوانند با آسودگی و امنیت، به تجارت در آن مناطق بپردازند. به روایت دیگر، چون خدا از این طریق فقر و اوضاع بحرانی قریش را جبران کرد، آنان را «مُجَبِّرون» (جبران کنندگان) خواندند.<ref>رجوع کنید به طبری، تاریخ، ج۲، ص۲۵۲؛ ابن کثیر، ج۲، ص۲۵۳؛ صالحی شامی، سبل الهدی، ج۱، ص۲۶۹؛ حلبی، السیرة الحلبیة، ج۱، ص۷</ref> | ||
== همسران و فرزندان == | == همسران و فرزندان == |