پرش به محتوا

آیه ابتلای ابراهیم: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
خط ۴۴: خط ۴۴:
[[فضل بن حسن طبرسی|طَبْرسی]] در تفسیر [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|مجمع‌البیان]]، با این اعتقاد که واژه «کلمات» در آیه همه احتمالات مطرح شده را دربرمی‌گیرد، به روایتی از [[امام صادق(ع)]] نیز اشاره کرده که منظور از کلمات در آیه [[پنج تن|پنج‌تن آل عبا]] هستند؛ همان افرادی که توبه [[حضرت آدم]] به‌واسطه آنها قبول شد.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۳۷۷-۳۷۸.</ref>
[[فضل بن حسن طبرسی|طَبْرسی]] در تفسیر [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|مجمع‌البیان]]، با این اعتقاد که واژه «کلمات» در آیه همه احتمالات مطرح شده را دربرمی‌گیرد، به روایتی از [[امام صادق(ع)]] نیز اشاره کرده که منظور از کلمات در آیه [[پنج تن|پنج‌تن آل عبا]] هستند؛ همان افرادی که توبه [[حضرت آدم]] به‌واسطه آنها قبول شد.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۳۷۷-۳۷۸.</ref>


ع[[لامه طباطبایی]] بر این باور است که اگرچه در قرآن مقصود از «کلمات» بیان نشده است، از سیاق آیه به دست می‌آید: «کلمات» شامل عهدهای ابراهیم با خداوند و همه چیزهایی است که او با آنها آزمایش شد؛ مانند داستان ستارگان، بت‌ها، هجرت و قربانی‌کردن فرزند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۱، ص۲۷۰.</ref> به نظر وی معنای تمام کردن کلمات، این است که حضرت ابراهیم همه آنچه خدا از او خواسته بود را انجام داد لذا شایسته مقامت امامت گردید.<ref> طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۱، ص۲۷۰.</ref>
[[علامه طباطبایی]] بر این باور است که اگرچه در قرآن مقصود از «کلمات» بیان نشده است، از سیاق آیه به دست می‌آید: «کلمات» شامل عهدهای ابراهیم با خداوند و همه چیزهایی است که او با آنها آزمایش شد؛ مانند داستان ستارگان، بت‌ها، هجرت و قربانی‌کردن فرزند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۱، ص۲۷۰.</ref> به نظر وی معنای تمام کردن کلمات، این است که حضرت ابراهیم همه آنچه خدا از او خواسته بود را انجام داد لذا شایسته مقامت امامت گردید.<ref> طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۱، ص۲۷۰.</ref>
 


==منظور از امامت ابراهیم چیست؟==
==منظور از امامت ابراهیم چیست؟==