قاسطین: تفاوت میان نسخه‌ها

قاسط، نعت فاعلی از قسط است که به معنای جائر و ستمکار و عدول کننده از حق است.<ref>شهیدی، در ترجمه نهج البلاغه، ص451، تعلیقه 16.</ref>

عنوان قاسطون(حالت رفعی قاسطین)، در قرآن کریم به کار رفته است: {{متن قرآن|وَأَمَّا الْقَاسِطُونَ فَكَانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَبًا|ترجمه= ولى منحرفان، هيزم جهنم خواهند بود.|سوره=72|آیه=15}}<ref>[http://tanzil.net/#trans/fa.fooladvand/72:15 قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند.]</ref>

پس از قرآن، واژه قاسطون، در سخنان امیرالمؤمنین(ع) به کار رفته است: {{حدیث|وامّا القاسطون فقد جاهدت|ترجمه= و با از حق برون‌شدگان ستیزیدم.}}<ref>نهج البلاغه، ترجمه شهیدی، خطبه 192، ص221.</ref> همچنین در [[خطبه شقشقیه]] آنجا امام(ع) که به سه دسته از دشمنانش که به جنگ با او پرداختند اشاره می کند یکی از آنها را چنین تعبیر می کند: {{حدیث|...و قسط آخرون|و گروهی دیگر با ستمکاری دلم را خستند}}<ref>نهج البلاغه، ترجمه شهیدی، خطبه 3، ص11.</ref> که مقصود از اینها [[معاویه بن ابی سفیان|معاویه]] و یاران او هستند.<ref>شهیدی، در ترجمه نهج البلاغه، ص451، تعلیقه 16.</ref>