آیه اهل الذکر: تفاوت میان نسخه‌ها
←محتوا
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←محتوا) |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
[[علامه طباطبایی]] نیز آیه را در مقام بیان کیفیت ارسال رسل می‌داند تا مشرکان بدانند دعوت دینی، دعوتی عادی و معمولی است؛ با این تفاوت که خدا به صاحبان این دعوت به وسیله [[وحی]] آنچه صلاح دنیا و [[آخرت]] است را می‌فرستد و هیچ قدرت غیبی وجود ندارد که اراده و [[جبر و اختیار|اختیار]] مردم را باطل و آنان را مجبور به قبول دعوت دینی کند.<ref> طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۲، ص۲۵۶.</ref> بر اساس نظر وی ظاهر فراز دوم آیه «فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ» اگرچه خطاب به رسول خدا(ص) و قومش است ولی عموم مردم به ویژه مشرکان را مورد خطاب قرار می‌دهد که هرکس حقیقت دعوت نبوی را در نیافته، باید از اهل علم سؤال کند.<ref> طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۲، ص۲۵۷.</ref> | [[علامه طباطبایی]] نیز آیه را در مقام بیان کیفیت ارسال رسل می‌داند تا مشرکان بدانند دعوت دینی، دعوتی عادی و معمولی است؛ با این تفاوت که خدا به صاحبان این دعوت به وسیله [[وحی]] آنچه صلاح دنیا و [[آخرت]] است را می‌فرستد و هیچ قدرت غیبی وجود ندارد که اراده و [[جبر و اختیار|اختیار]] مردم را باطل و آنان را مجبور به قبول دعوت دینی کند.<ref> طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۲، ص۲۵۶.</ref> بر اساس نظر وی ظاهر فراز دوم آیه «فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ» اگرچه خطاب به رسول خدا(ص) و قومش است ولی عموم مردم به ویژه مشرکان را مورد خطاب قرار می‌دهد که هرکس حقیقت دعوت نبوی را در نیافته، باید از اهل علم سؤال کند.<ref> طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۲، ص۲۵۷.</ref> | ||
[[مکارم شیرازی]] نیز قسمت دوم آیه (سؤال از اهل اطلاع) را تأکید و تأیید این واقعیت می‌داند که کار رساندن [[وحی]] به انسان‌ها از طریق عادی وظیفه پیامبران است، نه اینکه با یک نیروی خارق‌العاده و برهم زدن قوانین طبیعت، مردم را مجبور به قبول دعوت و ترک همه انحرافات کنند که اگر چنین بود دیگر [[ایمان]] آوردن افتخار و تکامل نبود.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۱، ص۲۴۱.</ref> | [[ ناصر مکارم شیرازی| | ||
مکارم شیرازی]] نیز قسمت دوم آیه (سؤال از اهل اطلاع) را تأکید و تأیید این واقعیت می‌داند که کار رساندن [[وحی]] به انسان‌ها از طریق عادی وظیفه پیامبران است، نه اینکه با یک نیروی خارق‌العاده و برهم زدن قوانین طبیعت، مردم را مجبور به قبول دعوت و ترک همه انحرافات کنند که اگر چنین بود دیگر [[ایمان]] آوردن افتخار و تکامل نبود.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۱، ص۲۴۱.</ref> | |||
== اهل‌الذکر و مصادیق آن== | == اهل‌الذکر و مصادیق آن== | ||