جنگ نهروان: تفاوت میان نسخه‌ها

خوارج در شوال سال ۳۷ق در منزل زید بن حصین جمع شده و عبدالله بن وهب راسبی را به رهبری خود انتخاب کردند و بدین ترتیب اوضاع سیاسی و نظامی خود را سامان دادند. آنان پس از حکمیت، ماندن در کوفه را جایز ندانسته و تصمیم گرفتند به مدائن هجرت کنند، اما برخی از آنان رفتن به [[مدائن]] را به دلیل حضور [[شیعیان]] امام علی(ع) صلاح ندانسته و نهروان را به عنوان مقصد خود برگزیدند.<ref>دینوری، اخبارالطوال، صص ۲۰۳-۲۰۴.</ref>

خوارج در راه نهروان جنایات بسیار کرده و افراد زیادی را به قتل رساندند که از جمله آن‌ها می‌توان به [[عبدالله بن خباب بن ارت]] که پدرش از اصحاب [[پیامبر(ص)]] اسلام بود، اشاره کرد، خوارج وی را به همراه همسرش و جنینی که باردار بود به روشی بی‌رحمانه کشتند. اخبار این جنایات به امام رسید و وی لشکریان را از اردوی جنگ با معاویه به سمت نهروان هدایت کرد.<ref>طبری، تاریخ، ج ۵، ص ۸۰-۹۲.</ref>

علی(ع) نامه‌ای نیز به سران خوارج نوشت و از آن‌ها دعوت کرد که به سوی مردم بازگردند اما عبدالله بن وهب با یادآوری حوادث صفین تاکید کرد که علی(ع) از دین خارج شده و باید توبه نماید. امام پس از این نیز بارها توسط افرادی همچون [[قیس بن سعد|قیس بن سعد]]، [[ابو ایوب انصاری|ابو ایوب انصاری]] خوارج را به سمت خود فراخوانده، به آن‌ها امان داد.<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۲، ص ۳۷۰.</ref> وی پس از آنکه از تسلیم خوارج ناامید گردید، سپاه خود را که مشتمل بر چهارده هزار نفر بود در مقابل آن‌ها قرار داد و نبرد آغاز گردید، در حالیکه علی(ع) تاکید کرد که سپاه وی آغازگر نبرد نباشند تا اینکه سرانجام نهروانیان جنگ را شروع کردند.<ref>دینوری، اخبارالطوال، ص ۲۱۰.</ref>