ابومسلم خراسانی: تفاوت میان نسخه‌ها

در منابع تاریخی، دیدگاه واقعی ابومسلم درباره [[علویان]] و [[شیعیان]] مبهم و پراکنده است. طبری روایتی درباره ابومسلم نقل کرده که از ارتباط یا تمایل او به [[مغیرة بن سعید]]، رییس گروه [[غالیان]] در [[کوفه]](۱۱۹ق) و نیز از آشنایی او با [[مالک بن اعین جهنی]]، از راویان امام صادق گزارش می‌داد.<ref>طبری، تاریخ طبری، ۱۸۶۹م، ج۷، ص۱۲۹.</ref> از موضع و فعالیت ابومسلم درباره قیام‌های [[زید بن علی|زید بن علی]] (۱۲۲ق) و فرزندش [[یحیی بن زید|یحیی بن زید]] (۱۲۵ق) اطلاعی در دست نیست گرچه اخباری وجود دارد که عدم همکاری داعیان و طرفداران عباسی را با این قیام‌ها نشان می‌دهد.<ref>اخبار الدولةالعباسیة، ۱۹۷۱م، ص۲۳۱-۲۳۰.</ref> ابومسلم در ۱۳۰ق پس از فتح مرو و [[بلخ]] و [[جوزجان]]، جنازه یحیی‌بن‌زید را از‌ دار پایین آورد و بر آن نماز خواند و دفن کرد.<ref>اسد حیدر، الإمام الصادق و المذاهب الأربعة، ۱۴۲۲ق، ج۱، ص۱۳۸.</ref> او در همین سال دستور به کشتن [[عبدالله بن معاویه]]، نوه [[جعفر بن ابی‌طالب|جعفربن‌ابی‌طالب]] داد. عبدالله در ۱۲۷ق علیه بنی‌امیه قیام کرده بود و پس از شکست، به تصور دریافت کمک ابومسلم، به [[هرات]] آمده بود.<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ۱۳۹۸ق، ص۶۶.</ref> ابومسلم چند ماه پس از شروع خلافت [[سفاح]](۱۳۲ق)، [[سلیمان‌بن‌کثیر]] را به گمان همکاری با علویان گردن زد.<ref>اصفهانی، مقاتل الطالبین، ۱۴۰۵ق، ص۱۵۹.</ref> او سپس جنبش [[شریک بن شیخ|شریک‌بن‌شیخ]] را در [[بخارا]] سرکوب کرد و او را کشت. تعدادی از مورخان، شریک و ماهیت قیام او را [[شیعی]] دانسته‌اند.<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ۱۳۹۸ق، ص۱۵۹؛ طبری، تاریخ طبری، ۱۸۶۹م، ج۶،ص۱۱۲.</ref> برخی نیز رضایت ابومسلم را در کشتن ابوسلمه توسط سفاح، ناشی از پی‌بردن به ارتباط او با علویان نوشته‌اند.<ref>ابن‌خلکان، وفیات الاعیان، ج۲، ص۱۹۶؛ طبری، تاریخ طبری، ۱۸۶۹م، ج۷، ص۴۴۹.</ref>