کاظمین: تفاوت میان نسخه‌ها
←موقعیت جغرافیایی و قدمت تاریخی
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
== موقعیت جغرافیایی و قدمت تاریخی== | == موقعیت جغرافیایی و قدمت تاریخی== | ||
کاظمین در مجاورت شهر [[بغداد]] است که امروزه به علت توسعه شهری به [[بغداد]] وصل شده است. این شهر در غرب رود دجله قرار دارد.<ref>الجغرافیه الاجتماعیه لمدینه الکاظمیه الکبری، ص۱۹.</ref> به این دلیل، در عصر [[عباسیان]] بغداد و مناطق حاصل‌خیز حوالی آن به عنوان پایتخت و تفریح‌گاه [[حاکمان عباسی]] قرار گرفت.<ref>تاریخ کاظمین و بغداد، ص۱۱۵–۱۲۰.</ref> | کاظمین در مجاورت شهر [[بغداد]] است که امروزه به علت توسعه شهری به [[بغداد]] وصل شده است. این شهر در غرب رود دجله قرار دارد.<ref>الجغرافیه الاجتماعیه لمدینه الکاظمیه الکبری، ص۱۹.</ref> به این دلیل، در عصر [[عباسیان]] بغداد و مناطق حاصل‌خیز حوالی آن به عنوان پایتخت و تفریح‌گاه [[فهرست خلفای بنی‌عباس |حاکمان عباسی]] قرار گرفت.<ref>تاریخ کاظمین و بغداد، ص۱۱۵–۱۲۰.</ref> | ||
[[پرونده:تصویر ماهواره ای از کاظمین.jpg|300px|بندانگشتی|تصویر ماهواره‌ای از کاظمین]] | [[پرونده:تصویر ماهواره ای از کاظمین.jpg|300px|بندانگشتی|تصویر ماهواره‌ای از کاظمین]] | ||
کاظمین به دلیل موقعیت خاص جغرافیایی از دیرباز مورد توجه بوده است و تاریخ قدمت آن را به قبل از میلاد [[مسیح]] نسبت می‌دهند. این منطقه در عهد [[ساسانیان|ساسانی]] باغ یکی از پادشاهان ایرانی به نام «تَسوج» بود که به این نام شهرت یافت.<ref>موسوعة العتبات المقدسة، ج۹، ص۱۱ و ۱۲. ۳۸.</ref> در [[جنگ نهروان]] به [[سال ۳۸ هجری قمری]] و به‌دستور [[امام علی(ع)]] شهیدان جنگ را در این مکان به خاک سپردند که آن را «مقبرة الشهداء» نامیدند.{{مدرک}} در عصر عباسی، به هنگام توسعه و احیای [[بغداد]] و انتخاب آن به عنوان پایتخت، این قبرستان به «شونیزی» معروف بود که [[منصور دوانیقی]]، آنجا را برای [[دفن]] بزرگان و خاندان عباسی در نظر گرفت و از آن پس به نام «مقابر قریش» شهرت یافت.<ref>تاریخ بغداد، ج۱، ص۱۳۴.</ref> | کاظمین به دلیل موقعیت خاص جغرافیایی از دیرباز مورد توجه بوده است و تاریخ قدمت آن را به قبل از میلاد [[مسیح]] نسبت می‌دهند. این منطقه در عهد [[ساسانیان|ساسانی]] باغ یکی از پادشاهان ایرانی به نام «تَسوج» بود که به این نام شهرت یافت.<ref>موسوعة العتبات المقدسة، ج۹، ص۱۱ و ۱۲. ۳۸.</ref> در [[جنگ نهروان]] به [[سال ۳۸ هجری قمری]] و به‌دستور [[امام علی(ع)]] شهیدان جنگ را در این مکان به خاک سپردند که آن را «مقبرة الشهداء» نامیدند.{{مدرک}} در عصر عباسی، به هنگام توسعه و احیای [[بغداد]] و انتخاب آن به عنوان پایتخت، این قبرستان به «شونیزی» معروف بود که [[منصور دوانیقی]]، آنجا را برای [[دفن]] بزرگان و خاندان عباسی در نظر گرفت و از آن پس به نام «مقابر قریش» شهرت یافت.<ref>تاریخ بغداد، ج۱، ص۱۳۴.</ref> | ||