پرش به محتوا

رمی جمرات: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۰۲ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۸ نوامبر ۲۰۱۵
جز
imported>Pourrezaei
جزبدون خلاصۀ ویرایش
imported>Pourrezaei
خط ۸: خط ۸:


==سابقه تاریخی رمی جمرات==
==سابقه تاریخی رمی جمرات==
در برخی [[روایات]]، اولین کسی که در این سرزمین [[شیطان]] را رمی کرد [[حضرت آدم]](ع) معرفی شده است؛<ref>صدوق، علل الشرائع، قم، مکتبة الداوری، صص ۴۲۳; شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، قم، مؤسسة آل البیت، ج۱۴، ص۵۴ و ۵۵</ref><ref group="یادداشت"> از امام صادق علیه‌السلام نقل شده است:ان الله تبارک و تعالی لما اراد ان یتوب علی آدم... نخستین كسی كه «رمی جمار» نمود (به جمرات سنگ انداخت) آدم علیه‌السلام بود. چون خداوند اراده فرمود كه آدم را توبه دهد، جبرئیل را نزد او فرستاد، جبرئیل گفت: خداوند مرا نزد تو فرستاده تا مناسكی كه به وسیله آن توبه تو پذیرفته می‌شود به تو آموزش دهم و آنگاه او را به مشاعر (عرفات، مشعر و منا) برد. وقتی كه خواست او را از منا به طواف خانه خدا آورد، در ناحیه جمره عقبه شیطان بر آدم آشكار گشت و از او پرسید: آهنگ كجا داری؟ جبرئیل به آدم گفت: او را هفت سنگ بزن و با انداختن هر سنگی تكبیر بگو. آدم چنانكه جبرئیل گفت، انجام داد و شیطان رفت.جبرئیل روز دوم دست آدم را گرفت تا به جمره اولی رسید. ابلیس بر او آشكار شد، جبرئیل گفت: هفت سنگ به او بزن و با هر سنگی تكبیر بگو. آدم چنان كرد. ابلیس رفت و دوباره در محل جمره وسطی بر او آشكار شد و به آدم گفت: آهنگ كجا داری؟ جبرئیل گفت: او را هفت سنگ بزن و با هر سنگی تكبیربگو، و آدم چنان كرد و ابلیس فرار كرد و این عمل را تا چهار روز انجام داد و جبرئیل بعد از آن به آدم گفت: شیطان را بعد از این هرگز نخواهی دید. صدوق، علل الشرائع، قم، مکتبة الداوری، صص ۴۲۳; شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، قم، مؤسسة آل البیت، ج۱۴، ص۴۰۱، بحارالانوار، چاپ بیروت، ج۹۶، باب علل الحج و افعاله، ح۵ و ح۱۴</ref>  
در برخی [[روایات]]، اولین کسی که در این سرزمین [[شیطان]] را رمی کرد [[حضرت آدم]](ع) معرفی شده است؛<ref>صدوق، علل الشرائع، قم، مکتبة الداوری، صص ۴۲۳; شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، قم، مؤسسة آل البیت، ج۱۴، ص۵۴ و ۵۵</ref><ref group="یادداشت"> از امام صادق علیه‌السلام نقل شده است:ان الله تبارک و تعالی لما اراد ان یتوب علی آدم... نخستین كسی كه «رمی جمار» نمود (به جمرات سنگ انداخت) آدم علیه‌السلام بود. چون خداوند اراده فرمود كه آدم را توبه دهد، جبرئیل را نزد او فرستاد، جبرئیل گفت: خداوند مرا نزد تو فرستاده تا مناسكی كه به وسیله آن توبه تو پذیرفته می‌شود به تو آموزش دهم و آنگاه او را به مشاعر (عرفات، مشعر و منا) برد. وقتی كه خواست او را از منا به طواف خانه خدا آورد، در ناحیه جمره عقبه شیطان بر آدم آشكار گشت و از او پرسید: آهنگ كجا داری؟ جبرئیل به آدم گفت: او را هفت سنگ بزن و با انداختن هر سنگی تكبیر بگو. آدم چنانكه جبرئیل گفت، انجام داد و شیطان رفت.جبرئیل روز دوم دست آدم را گرفت تا به جمره اولی رسید. ابلیس بر او آشكار شد، جبرئیل گفت: هفت سنگ به او بزن و با هر سنگی تكبیر بگو. آدم چنان كرد. ابلیس رفت و دوباره در محل جمره وسطی بر او آشكار شد و به آدم گفت: آهنگ كجا داری؟ جبرئیل گفت: او را هفت سنگ بزن و با هر سنگی تكبیربگو، و آدم چنان كرد و ابلیس فرار كرد و این عمل را تا چهار روز انجام داد و جبرئیل بعد از آن به آدم گفت: شیطان را بعد از این هرگز نخواهی دید. صدوق، علل الشرائع، قم، مکتبة الداوری، صص ۴۲۳; شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، قم، مؤسسة آل البیت، ج۱۴، ص۴۰۱، بحارالانوار، چاپ بیروت، ج۹۶، باب علل الحج و افعاله، ح۵ و ح۱۴</ref>
در روایاتی از [[امام سجاد]] و [[امام کاظم(ع)]]، علت سنت شدن رمی جمرات، ماجرای ظاهر شدن چندباره شیطان بر [[حضرت ابراهیم]] در ماجرای ذبح فرزندش [[اسماعیل]] دانسته شده که ابراهیم علیه‌السلام شیطان را در سه موضعی که الان جمرات قرار دارند رمی کرد و این کار سمبلی برای مبارزه و راندن شیطان شد.<ref group="یادداشت"> علی بن جعفر از برادرش امام موسی بن جعفر پرسید: چرا رمی جمره مشروع شده است؟ امام پاسخ داد: چون شیطان لعین در محل جمرات بر ابراهیم(ع) ظاهر شد و ابراهیم بر او سنگ زد و سنت بر این جاری گشت. صدوق، علل الشرائع، قم، مکتبة الداوری، ص۴۲۳; مجلسی، بحارالانوار، بیروت دارالوفاء، ج۹۶، ص۲۷۳؛ همچنین امام چهارم از پیامبر(ص) و ائمه پیشین نقل می‌کند: از این رو به رمی جمره دستور دادهاند که ابلیس لعین در محل جمرات بر ابراهیم آشکار شده و ابراهیم او را سنگ زده است و از این جهت سنت بر این جاری شده است. شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، قم، مؤسسة آل البیت، ج۱۴، ص۵۴ و ۵۵</ref>
در روایاتی از [[امام علی]]،<ref>بحارالانوار، چاپ بیروت، ج۹۶، ص۳۹، ح۱۶</ref> [[امام سجاد]] و [[امام کاظم(ع)]]، علت سنت شدن رمی جمرات، ماجرای ظاهر شدن چندباره شیطان بر [[حضرت ابراهیم]] در ماجرای ذبح فرزندش [[اسماعیل]] دانسته شده که ابراهیم علیه‌السلام شیطان را در سه موضعی که الان جمرات قرار دارند رمی کرد و این کار سمبلی برای مبارزه و راندن شیطان شد.<ref group="یادداشت"> علی بن جعفر از برادرش امام موسی بن جعفر پرسید: چرا رمی جمره مشروع شده است؟ امام پاسخ داد: چون شیطان لعین در محل جمرات بر ابراهیم(ع) ظاهر شد و ابراهیم بر او سنگ زد و سنت بر این جاری گشت. صدوق، علل الشرائع، قم، مکتبة الداوری، ص۴۲۳; مجلسی، بحارالانوار، بیروت دارالوفاء، ج۹۶، ص۲۷۳؛ همچنین امام چهارم از پیامبر(ص) و ائمه پیشین نقل می‌کند: از این رو به رمی جمره دستور دادهاند که ابلیس لعین در محل جمرات بر ابراهیم آشکار شده و ابراهیم او را سنگ زده است و از این جهت سنت بر این جاری شده است. شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، قم، مؤسسة آل البیت، ج۱۴، ص۵۴ و ۵۵</ref>


رمی جمرات در [[دوران جاهلیت]] نیز جزئی از [[مناسک حج]] بوده است<ref>ابن هشام، سیرةالنبی، قاهره، مطبعة مصطفی البابی الحلبی، ج۱، ص۱۲۵ و ۱۲۶</ref> و در شعری از جناب [[ابوطالب]] نیز به رمی جمرات اشاره شده است.<ref group="یادداشت">وبالجَمْرة الکبری اذا صَمَدوا لها *** یؤُمون قَذْفاً رأسها بالجنادل؛ ابن هشام، سیرةالنبی، قاهره، مطبعة مصطفی البابی الحلبی، ج۱، ص۲۹۳</ref>
رمی جمرات در [[دوران جاهلیت]] نیز جزئی از [[مناسک حج]] بوده است<ref>ابن هشام، سیرةالنبی، قاهره، مطبعة مصطفی البابی الحلبی، ج۱، ص۱۲۵ و ۱۲۶</ref> و در شعری از جناب [[ابوطالب]] نیز به رمی جمرات اشاره شده است.<ref group="یادداشت">وبالجَمْرة الکبری اذا صَمَدوا لها *** یؤُمون قَذْفاً رأسها بالجنادل؛ ابن هشام، سیرةالنبی، قاهره، مطبعة مصطفی البابی الحلبی، ج۱، ص۲۹۳</ref>
[[Image:ساختمان جمرات.jpg|thumb|250px|ساختمان و پل های جمرات ]]
[[Image:ساختمان جمرات.jpg|thumb|250px|ساختمان و پل های جمرات ]]
[[Image:پلهای جمرات.jpg|thumb|250px| ساختمان و پل های جمرات]]
[[Image:پلهای جمرات.jpg|thumb|250px| ساختمان و پل های جمرات]]
==جمرات سه‌گانه==
==جمرات سه‌گانه==
* جمره اولیٰ، نزدیک‌ترین جمرات سه گانه به [[مسجد خیف]] و دورترین آنها به [[مکه]] است.<ref>فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام؛ جلد۳، صفحه ۱۰۳-۱۰۴</ref>
* جمره اولیٰ، نزدیک‌ترین جمرات سه گانه به [[مسجد خیف]] و دورترین آنها به [[مکه]] است.<ref>فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام؛ جلد۳، صفحه ۱۰۳-۱۰۴</ref>
کاربر ناشناس