عمرو بن سعد بن نفیل ازدی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''عمرو بن سعد بن نفیل ازدی'''(کشته شده در [[سال ۶۱ قمری|۶۱ ق]])، قاتل [[قاسم بن حسن]] و از [[لشکر عمر بن سعد|سپاهیان عمر بن سعد]] در [[واقعه کربلا]]. او در [[روز عاشورا]] با ضربتی بر سر [[قاسم بن حسن]] او را به [[شهادت]] رساند. و او خود نیز در همان روز کشته شد.

عمرو، از [[قبیله ازد]] بود.<ref> طبری، ج۵، ص۴۴۸؛ ابن اثیر، ج۴، ص۷۵؛ مجلسی، ج۹۸، ص۲۷۱.</ref> نامش در برخی منابع عمر نیز ثبت شده است.<ref> البدایه و النهایه، ج۸، ص۱۸۶؛ ارشاد، ج۲، ص۱۰۷؛ اعلام الوری، ص۲۴۷.</ref> [[عبدالله بن سعد بن نفیل ازدی|عبدالله بن سعد بن نفیل]] از فرماندهان [[قیام توابین]] برادر او بوده است.

به گزارش [[حمید بن مسلم ازدی|حمید بن مسلم]]، هنگامی که قاسم بن حسن راهی میدان شد. عمر بن سعد بن نفیل به من گفت: «به خدا به او حمله می‌برم.» به او گفتم: «سبحان الله، از این کار چه می‌خواهی؟ کشته شدن همین کسان که می‌بینی در میانشان گرفته‌اند ترا بس.» گفت: «به خدا به او حمله می‌برم». سپس حمله برد و با شمشیر ضربه‌ای بر سر او وارد کرد.<ref> طبری، ج۵، ص۴۴۸؛ ابن اثیر، ج۴، ص۷۵؛ الارشاد، ج۲، ص۱۰۷؛ البدایه و النهایه، ج۸، ص۱۸۶؛ اعلام الوری، ص۲۴۷.</ref> در [[زیارت ناحیه مقدسه]] به عنوان قاتل قاسم بن حسن [[لعن]] شده است.<ref> مجلسی، ج۹۸، ص۲۷۱.</ref>

با ضربه عمرو بن سعد بن نفیل بر سر قاسم، وی از اسب به زمین افتاد و عمویش را صدا زد، [[امام حسین(ع)]] به عمرو حمله کرد و شمشیری به او زد که دستش از مرفق جدا شد. تنی چند از سواران لشکر عمر بن سعد به کمک عمرو آمدند ولی زیر سم اسبان آنها لگدمال شد تا جان داد.<ref> طبری، ج۵، ص۴۴۸؛ ابن اثیر، ج۴، ص۷۵؛ البدایه و النهایه، ج۸، ص۱۸۶؛ الارشاد، ج۲، ص۱۰۷؛ اعلام الوری، ص۲۴۷.</ref>