انسان ۲۵۰ ساله (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

===فصل پنجم: امام حسن===

::::::#صلح [[امام حسن]] در کل روند [[انقلاب اسلامی]] [[صدر اسلام|صدر اول]]، حادثه‌ای بی‌نظیر بود.<ref>انسان ۲۵۰ ساله، ص۱۱۵.</ref>

::::::#جریان مخالف [[حکومت اسلامی]] در دوران [[امام حسن]] به اوج قدرت خود رسید.<ref>انسان ۲۵۰ ساله، ص۱۱۷.</ref>

::::::#هر کدام از ائمه به جای [[امام حسن]] بودند، همین تصمیم را می‌گرفتند.<ref>انسان ۲۵۰ ساله، ص۱۱۷.</ref>

::::::#اگر [[امام حسن]] صلح نمی‌کرد، کشته‌شدن او [[شهادت]] به حساب نمی‌آمد.<ref>انسان ۲۵۰ ساله، ص۱۱۷.</ref>

::::::#غلبه دستگاه تبلیغات [[معاویه]] در حدی بود که اگر [[امام حسن]] صلح نمی‌کرد، خطر از بین رفتن کل [[اسلام]] بود.<ref>انسان ۲۵۰ ساله، ص۱۲۲.</ref>

::::::#صلح [[امام حسن]] در حقیقت مکری بود در مقابل مکر [[معاویه]]، برای بقای [[شیعه]].<ref>انسان ۲۵۰ ساله، ص۱۲۲.</ref>

::::::#روایتی از [[امام صادق]] که موید تلاش [[امام حسن]] و [[امام حسین]] برای بازپس‌گیری حکومت در آینده‌ای کوتاه‌مدت است.<ref>انسان ۲۵۰ ساله، ص۱۲۴.</ref>

::::::#علت شکست ظاهری [[امام حسن]]، آمیخته شدن ایمان افراد به انگیزه‌های مادی بود.<ref>انسان ۲۵۰ ساله، ص۱۳۷.</ref>

::::::#در جنگ‌های اسلامی با [[ایران]]، [[امام حسن]] حضور داشته.<ref>انسان ۲۵۰ ساله، ص۱۳۴.</ref>

::::::#دو خطر عمده، [[اسلام]] را تهدید می‌کند که یکی خطر دشمنان خارجی و دیگری خطر اضمحلال داخلی است. [[اسلام]]، جهاد را راه علاج این دو آفت قرار داده است. نمونه اعلای جهاد با این هر دو آفت، حرکت [[امام حسین]] است.<ref>انسان ۲۵۰ ساله، ص۱۴۱.</ref>

::::::#زمینه مهمتر قیام [[امام حسین]]، احیای روحیه مبارزه با ظلم و فساد در مردم بود.<ref>انسان ۲۵۰ ساله، ص۱۴۳.</ref>

::::::#برخی هدف قیام [[امام حسین]] را تشکیل حکومت دانسته و برخی دیگر شهادت را هدف قیام معرفی کرده‌اند، اما هدف قیام، نه [[شهادت]] بود و نه حکومت؛ بلکه انجام واجبی بود که نه قبل از [[امام حسین]] پیش آمده بود و نه بعد از ایشان در دوران سایر [[ائمه]]. اگر خطر انحراف، اصل [[اسلام]] را تهدید کرد، یک حرکت انقلابی از هر واجبی واجب‌تر است.<ref>انسان ۲۵۰ ساله، ص۱۴۵-۱۴۷.</ref>

::::::#کاری که در زمان [[امام حسین]] انجام گرفت، نسخه کوچکش هم در زمان [[امام خمینی|امام]] ما انجام گرفت.<ref>انسان ۲۵۰ ساله، ص۱۵۲.</ref>

::::::#قیام [[امام حسین]]، یک اصلاح و مصداقی از [[امر به معروف و نهی از منکر]] بود.<ref>انسان ۲۵۰ ساله، ص۱۵۴.</ref>

::::::#[[امام حسین]] برای انجام این واجب از همه شایسته‌تر بود.<ref>انسان ۲۵۰ ساله، ص۱۵۶.</ref>

::::::#در واقع قیام [[امام حسین]] برای احیای روحیه مسئولیت‌پذیری و ظلم‌ستیزی بود.<ref>انسان ۲۵۰ ساله، ص۱۵۷.</ref>

::::::::::#شناخت موقعیت و انتخاب درست، [[زینب(س)|زینب]] را ساخت.<ref>انسان ۲۵۰ ساله، ص۱۶۱.</ref>

::::::::::#خواهری که شوهرش را رها کرد، خانواده‌اش را رها کرد با [[امام حسین]] آمد؛ تنها هم نیامد، عون و محمد، پسرهایش را هم آورد. من احتمال می‌دهم که [[عبدالله بن جعفر]] حتی راضی هم نبود که پسرهایش بیایند. یقین ندارم که [[عبدالله بن جعفر|عبدالله]] راضی بود، اما [[زینب]] آنها را آورد.<ref>انسان ۲۵۰ ساله، ص۱۶۳.</ref>

::::::*'''حرکت [[امام سجاد]] در دوران اسارت'''

::::::::::#یک جمع مؤمن اما پراکنده، بی‌تشکیلات، مرعوب و در حقیقت از راه امامت عملا منصرف‌شده؛ این میراثی بود که از جمع [[شیعه]] برای [[امام سجاد]] باقی ماند.<ref>انسان ۲۵۰ ساله، ص۱۶۸.</ref>

::::::::::#[[امام سجاد]] این شخصیت عظیمی است که در مقابل [[عبیدالله بن زیاد]]، در مقابل انبوه جمعیت فریب‌خورده [[شام]]، در دستگاه [[بنی امیه|اموی]]، در مقابل مأمورین [[یزید]]، نمی‌ترسد، حرف حق را می‌زند، روشنگری می‌کند. اینچنین نیست که برای او زندگی، مایه و مقداری داشته باشد.<ref>انسان ۲۵۰ ساله، ص۱۶۹.</ref>

::::::*مردم پس از [[امام حسین]] [[مرتد]] شدند، مگر ۳ نفر.<ref>انسان ۲۵۰ ساله، ص۱۷۵.</ref>

===فصل نهم: امام سجاد===

::::::*پس از صلح [[امام حسن]] که در سال ۴۰ اتفاق افتاد، [[اهل بیت]] [[پیامبر(ص)|پیامبر]] به این قانع نشدند که در خانه نشسته و تنها احکام الهی را آنچنان که می‌فهمند بیان کنند، بلکه از همان آغاز صلح، برنامه همه امامان این بود که مقدمات را فراهم کنند تا [[حکومت اسلامی]] به شیوه‌ای که مورد نظرشان بود بر سر کار آورند.<ref>انسان ۲۵۰ ساله، ص۱۸۸.</ref>

::::::*[[امام سجاد(ع)]] درصدد تحقق همان آرمانی بودند که [[امام حسن]] و [[امام حسین]] آن را دنبال می‌کردند.<ref>انسان ۲۵۰ ساله، ص۱۸۹.</ref>

::::::*بدون شک هدف نهایی [[حضرت سجاد]]، ایجاد [[حکومت اسلامی]] است و همانگونه که در آن روایت [[امام صادق(ع)]] آمده است، خدای متعال سال ۷۰ را برای [[حکومت اسلامی]] در نظر گرفته بود و چون در سال ۶۰ حضرت [[حسین بن علی]] به [[شهادت]] رسید، تا سال ۱۴۷-۱۴۸ به تأخیر افتاد.<ref>انسان ۲۵۰ ساله، ص۱۹۵.</ref>

::::::*یکی از اهداف و حرکت مهم دیگر [[امام سجاد]]، این است که می‌بایست مردم را نسبت به حقانیت [[اهل بیت]] و اینکه مقام ولایت و امامت و حکومت، حق اینهاست و اینان [[خلیفه]] واقعی [[پیامبر(ص)|پیامبر]] هستند، روشن سازند.<ref>انسان ۲۵۰ ساله، ص۱۹۶.</ref>

::::::*اگر آن برخوردهای تندی که ما در برخی از کلمات [[امام صادق]] و [[امام کاظم]] و [[امام رضا(ع)|امام هشتم(ع)]] ملاحظه می‌کنیم، از [[امام سجاد(ع)]] سر می‌زد، عبدالملک مروان که در اوج قدرت خود بود، به آسانی می‌توانست بساط تعلیمات [[اهل بیت]] را برچیند.<ref>انسان ۲۵۰ ساله، ص۲۱۳.</ref>

::::::*اگر ۳۵ سال تلاش [[امام سجاد]] را از زندگی [[ائمه(ع)]] قطع کنیم، قطعا به آنجایی نخواهیم رسید که [[امام صادق(ع)]] رفتاری آنچنان صریح و آشکار با حکومت [[بنی امیه|اموی]] یا بعدها با حکومت عباسی داشت.<ref>انسان ۲۵۰ ساله، ص۲۲۰.</ref>

::::::*برخورد شدید [[امام سجاد]] با علمای درباری<ref>انسان ۲۵۰ ساله، ص۲۱۹.</ref>

::::::*دوره [[امام باقر]]؛ دوره شکل‌گیری تشکیلات حزبی شیعه<ref>انسان ۲۵۰ ساله، ص۲۳۱.</ref>

::::::*مبارزه [[امام باقر]] با تحریف در معارف و احکام اسلامی، گسترده‌تر از گذشته بود.<ref>انسان ۲۵۰ ساله، ص۲۳۲.</ref>

::::::*[[امام باقر]] شروع کننده یک مبارزه فرهنگی بود<ref>انسان ۲۵۰ ساله، ص۲۳۴.</ref>

::::::*گسترش دامنه دعوت [[امام باقر]] به مناطقی از جمله [[خراسان]]<ref>انسان ۲۵۰ ساله، ص۲۲۳۶.</ref>

::::::*عمق گمراهی مردم و جریان وابسته به حکومت، نیازمند تلاش ویژه [[امام باقر]] بود.<ref>انسان ۲۵۰ ساله، ص۲۳۷.</ref>

::::::*موضع‌گیری [[امام باقر]] و یارانش در مقابل جریان وابسته به حکومت<ref>انسان ۲۵۰ ساله، ص۲۳۷.</ref>

::::::*علت عکس‌العمل‌های تند و خشن دستگاه خلافت [[بنی امیه|اموی]] نسبت به [[امام باقر]]، عمل تند ایشان بود.<ref>انسان ۲۵۰ ساله، ص۲۴۱.</ref>

::::::*هشام در واکنش به موضع‌گیری [[امام باقر]]، وی را به زندان می‌افکند.<ref>انسان ۲۵۰ ساله، ص۲۴۳.</ref>

::::::*روشنگری [[امام باقر]] در راه بازگشت به [[مدینه]]، همچون نهیب شعیب [[پیامبر(ص)|پیامبر]] بر سر گمراهان زمان خود است.<ref>انسان ۲۵۰ ساله، ص۲۴۴.</ref>

::::::*پرهیز [[امام باقر]] از درگیری آشکار و مسلحانه با قدرت حاکم و تکیه بر کار فرهنگی و فکری<ref>انسان ۲۵۰ ساله، ص۲۴۴.</ref>

::::::*شیوه‌های امیدبخش [[امام باقر]] در برخورد با یاران نزدیک، نمایانگر نزدیکی آینده پیروزمندانه [[شیعه]] است.<ref>انسان ۲۵۰ ساله، ص۲۴۶.</ref>

::::::*نقشه جهاد افشاگرانه و [[تقیه|تقیه‌آمیز]] [[امام باقر]] پس از مرگ، تداوم ۱۹ سال مبارزه آرام و عمیق<ref>انسان ۲۵۰ ساله، ص۲۴۷.</ref>