سید ابوالفضل موسوی زنجانی: تفاوت میان نسخه‌ها

سید ابوالفضل زنجانی حدود یک دهه بعد از برادرش سید رضا موسوی زنده ماند و جلسات گعده هفتگی در خانه خود در تهران برپا می‌کرد که پاتوق چهره‌هایی مثل مهندس [[مهدی بازرگان]] و دکتر سحابی بود. وی که پس از [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب]] به اداره فدرالی کشور معتقد بود <ref> جعفر سعیدی، ۱۳۸۶، ص۳۳۵. </ref>، دهه پایانی عمر ۹۲ ساله خود را در انزوا و حاشیه‌نشینی سپری کرد و [[وصیت]] کرد که بی‌هیچ تشریفات خاصی در جایی جز تهران دفن شود و روی سنگ‌نوشته قبرش نیز از هیچ عنوان و لقب حوزوی استفاده نشود. [[سید موسی شبیری زنجانی]] درباره روز وفات آیت‌الله سید ابوالفضل زنجانی به خاطر دارد که به همراه [[سید رضا صدر]] به خانه آن زنجانی می‌روند و زمانی که صدر قصد داشت اعلامیه‌ای برای وفات زنجانی صادر کند، مهندس بازرگان به آیت الله صدر می‌گوید که آن مرحوم وصیت کرده که از ذکر القابی چون «[[آیت الله]]» برای وی خودداری شود.<ref>شبیری زنجانی، سید موسی، جرعه ای از دریا، ج دوم، ص۶۸۹.</ref> <ref> جعفر سعیدی، ۱۳۸۶، ص۱۷. </ref> سید ابوالفضل زنجانی در روز جمعه دوم مرداد ۱۳۷۱ از دنیا رفت و در وصیت‌نامه‌ای که در ۲۴ اسفند ۱۳۶۸ نوشته بود، با اشاره به اینکه «دستور شرعی برای هفته و چهلم و سالگرد وفات» به نظرش نرسیده است، خواسته بود که از مراسم متداول و خودنمایی و اسراف به بهانه درگذشت وی خودداری شود.<ref>جایگاه حوزوی و کارنامه سیاسی برادران زنجانی، [[[http://www.tourjan.com/?p=5928 |سایت تورجان]].</ref>