سید ابوالفضل موسوی زنجانی: تفاوت میان نسخه‌ها

سید ابوالفضل زنجانی حدود یک دهه بعد از برادرش سید رضا موسوی زنده ماند و جلسات گعده هفتگی در خانه خود در تهران برپا می‌کرد که پاتوق چهره‌هایی مثل مهندس [[مهدی بازرگان]] و دکتر سحابی بود. وی که پس از [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب]] به اداره فدرالی کشور معتقد بود <ref> جعفر سعیدی، ۱۳۸۶، ص۳۳۵. </ref>، دهه پایانی عمر ۹۲ ساله خود را در انزوا و حاشیه‌نشینی سپری کرد و [[وصیت]] کرد که بی‌هیچ تشریفات خاصی در جایی جز تهران دفن شود و روی سنگ‌نوشته قبرش نیز از هیچ عنوان و لقب حوزوی استفاده نشود. [[سید موسی شبیری زنجانی]] درباره روز وفات آیت‌الله سید ابوالفضل زنجانی به خاطر دارد که به همراه [[سید رضا صدر]] به خانه آن زنجانی می‌روند و زمانی که صدر قصد داشت اعلامیه‌ای برای وفات زنجانی صادر کند، مهندس بازرگان به آیت الله صدر می‌گوید که آن مرحوم وصیت کرده که از ذکر القابی چون «آیت‌الله» برای وی خودداری شود.<ref>شبیری زنجانی، سید موسی، جرعه ای از دریا، ج دوم، ص۶۸۹.</ref> <ref> جعفر سعیدی، ۱۳۸۶، ص۱۷. </ref> سید ابوالفضل زنجانی در روز جمعه دوم مرداد ۱۳۷۱ از دنیا رفت و در وصیت‌نامه‌ای که در ۲۴ اسفند ۱۳۶۸ نوشته بود، با اشاره به اینکه «دستور شرعی برای هفته و چهلم و سالگرد وفات» به نظرش نرسیده است، خواسته بود که از مراسم متداول و خودنمایی و اسراف به بهانه درگذشت وی خودداری شود.<ref>جایگاه حوزوی و کارنامه سیاسی برادران زنجانی، [[[http://www.tourjan.com/?p=5928 |سایت تورجان]].</ref>