طاهریان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←حکومت طاهریان در خراسان
Ahmadnazem (بحث | مشارکتها) جز (←نسب و پیشینه) |
Ahmadnazem (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
==حکومت طاهریان در خراسان== | ==حکومت طاهریان در خراسان== | ||
نخستین فرد از خاندان طاهریان که بر [[خراسان]] حاکم شد، طاهر بن حسین ملقب به ذوالیمینین بود. طاهر بن حسین یکی از سرداران مامون بود که نقش موثری در پیروزی او بر برادرش امین و تصرف عراق داشت. بعد از اینکه مامون مرکز خلافت خود را از خراسان به عراق برد، طاهر بن حسین را حاکم خراسان و شرق ایران کرد.<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج8، ص 577</ref> | نخستین فرد از خاندان طاهریان که بر [[خراسان بزرگ|خراسان]] حاکم شد، طاهر بن حسین ملقب به ذوالیمینین بود. طاهر بن حسین یکی از سرداران مامون بود که نقش موثری در پیروزی او بر برادرش امین و تصرف [[عراق]] داشت. بعد از اینکه مامون مرکز [[خلافت]] خود را از خراسان به عراق برد، طاهر بن حسین را حاکم خراسان و شرق ایران کرد.<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج8، ص 577</ref> | ||
حکومت طاهریان نخستین حکومت نیمه مستقل در سرزمین ایران بعد از ورود اسلام بود. با اینکه مشروعیت حکومت طاهریان، از سوی خلیفه و قدرت آنان با حکم و اجازه خلیفه بود، اما امارت بر خراسان بین فرزندان طاهر ادامه یافت و آنان در حیطه حکومت خود به استقلال حکمرانی می کردند. <ref>باسورث، سلسله های اسلامی جدید, ص 46؛ ملایری، تاریخ و فرهنگ ایران در دوران انتقال، ج 4، ص 31</ref> رقبای آنان در شمال و سرزمین طبرستان حکومت علویان زیدی بودند و در جنوب صفاریان بودند که در آغاز بر سیستان حکومت می کردند و سپس قلمروی خود را به خراسان گسترش دادند و در سال 259 با شکست طاهریان، جانشین آنان شدند.<ref>منهاج الدین سراج، طبقات ناصری، ج1، ص 195</ref> | حکومت طاهریان نخستین حکومت نیمه مستقل در سرزمین ایران بعد از ورود اسلام بود. با اینکه مشروعیت حکومت طاهریان، از سوی خلیفه و قدرت آنان با حکم و اجازه خلیفه بود، اما امارت بر خراسان بین فرزندان طاهر ادامه یافت و آنان در حیطه حکومت خود به استقلال حکمرانی می کردند. <ref>باسورث، سلسله های اسلامی جدید, ص 46؛ ملایری، تاریخ و فرهنگ ایران در دوران انتقال، ج 4، ص 31</ref> رقبای آنان در شمال و سرزمین طبرستان حکومت علویان زیدی بودند و در جنوب صفاریان بودند که در آغاز بر سیستان حکومت می کردند و سپس قلمروی خود را به خراسان گسترش دادند و در سال 259 با شکست طاهریان، جانشین آنان شدند.<ref>منهاج الدین سراج، طبقات ناصری، ج1، ص 195</ref> | ||