پرش به محتوا

مسیب بن نجبه: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۷ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۰ مهٔ ۲۰۱۸
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (الگوی نیازمند منبع)
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۲: خط ۲۲:
| آثار =
| آثار =
}}
}}
'''مُسيَّب بن نَجَبة بن ربيعه فزارى(فرازی)'''( شهادت [[سال ۶۵ هجری قمری|۶۵ق]]) ، از [[تابعین]] و از یاران [[امام علی]] (ع) و یکی از رهبران [[قیام توابین]] . او در [[جنگ قادسیه]] و فتح [[عراق]]، شركت داشت. در جنگ‌هاى امام علی (ع) همراه ايشان بود. او از دعوت‌کنندگان [[امام حسین]](ع) به [[کوفه]] بود ولی در [[واقعه کربلا]] حضور نداشت. چند سال بعد به همراه [[سلیمان بن صرد خزاعی]]، [[عبدالله بن سعد ازدی]]، [[عبدالله بن وال تمیمی]] و [[رفاعة بن شداد بجلی]] [[قیام توابین]] را رهبری کرد و در جنگ [[عین الورده]] پس از كشته شدن سليمان بن صرد، پرچم نبرد را به دست گرفت و جنگيد تا كشته شد.<ref>قرشی، باقر شریف، حياة الامام الحسين علیه السلام، ج۳، ص۲۴.</ref>
'''مُسیب بن نَجَبة بن ربیعه فزاری(فرازی)'''(شهادت [[سال ۶۵ هجری قمری|۶۵ق]])، از [[تابعین]] و از یاران [[امام علی]](ع) و یکی از رهبران [[قیام توابین]]. او در [[جنگ قادسیه]] و فتح [[عراق]]، شرکت داشت. در جنگ‌های امام علی(ع) همراه ایشان بود. او از دعوت‌کنندگان [[امام حسین]](ع) به [[کوفه]] بود ولی در [[واقعه کربلا]] حضور نداشت. چند سال بعد به همراه [[سلیمان بن صرد خزاعی]]، [[عبدالله بن سعد ازدی]]، [[عبدالله بن وال تمیمی]] و [[رفاعة بن شداد بجلی]] [[قیام توابین]] را رهبری کرد و در جنگ [[عین الورده]] پس از کشته شدن سلیمان بن صرد، پرچم نبرد را به دست گرفت و جنگید تا کشته شد.<ref>قرشی، حیاة الامام الحسین علیه‌السلام، ۱۴۱۲ق، ج۳، ص۲۴.</ref>


==زندگی‌نامه==
==زندگی‌نامه==
نام او در تاریخ به انواع مختلفی نوشته شده است: مسیب بن نجیبه، مسیب بن نجیه، مسیب نجبه، مسیب بن نجبه فرازی.  
نام او در تاریخ به انواع مختلفی نوشته شده است: مسیب بن نجیبه، مسیب بن نجیه، مسیب نجبه، مسیب بن نجبه فرازی.  


مسیب یکی از رؤسای کوفه و بزرگان شیعه و از اصحاب امیرالمؤمنین (ع) و امام حسن (ع) و امام حسین (ع) بود. وی از بزرگان [[تابعین]] بود<ref>زرکلی، الاعلام، ج۷، ص۲۲۵</ref> و زهاد عصر و شجاعان قوم خود به شمار می‌‏آمد و در جنگ‎‏های جمل، صفین و نهروان در رکاب امیرالمؤمنین (ع) جهاد کرد.{{مدرک}} وی در [[جنگ قادسیه]] و فتح [[عراق]]، شركت داشت.<ref>امین، سید محسن، اعیان الشیعة، ج۴۸، ص۱۲۵؛ چنارانی، محمدعلی، قیام توابین، ص۵۳.</ref>
مسیب یکی از رؤسای کوفه و بزرگان شیعه و از اصحاب امیرالمؤمنین(ع) و امام حسن(ع) و امام حسین(ع) بود. وی از بزرگان [[تابعین]] بود<ref>زرکلی، الاعلام، ۱۹۸۹م، ج۷، ص۲۲۵</ref> و زهاد عصر و شجاعان قوم خود به شمار می‌آمد و در جنگ‎های جمل، صفین و نهروان در رکاب امیرالمؤمنین(ع) جهاد کرد.{{مدرک}} وی در [[جنگ قادسیه]] و فتح [[عراق]]، شرکت داشت.<ref>امین، اعیان الشیعة، ج۴۸، ص۱۲۵؛ چنارانی، قیام توابین، ۱۳۸۳ش، ص۵۳.</ref>


==در واقعه کربلا==
==در واقعه کربلا==
در سال ۶۰ [[هجری قمری]]، در زمان حکومت [[یزید بن معاویه]]، که حسین بن علی (ع) با او بیعت نکرد و به مخالفت برخاست، عده‌ای از بزرگان [[کوفه]] به امام (ع) نامه‌هایی نوشته و از آن حضرت برای رفتن به شهر کوفه دعوت کردند. اولین نامه را مسیب بن نجبه و [[سلیمان بن صرد خزاعی]] و [[حبیب بن مظاهر]] و... نوشتند. متن نامه چنین بود:
در سال ۶۰ [[هجری قمری]]، در زمان حکومت [[یزید بن معاویه]]، که حسین بن علی(ع) با او بیعت نکرد و به مخالفت برخاست، عده‌ای از بزرگان [[کوفه]] به امام(ع) نامه‌هایی نوشته و از آن حضرت برای رفتن به شهر کوفه دعوت کردند. اولین نامه را مسیب بن نجبه و [[سلیمان بن صرد خزاعی]] و [[حبیب بن مظاهر]] و... نوشتند. متن نامه چنین بود:
:::«بسم الله الرحمن الرحیم. نامه‌ای است از سلیمان بن صرد و مسیب بن نجبه و شیعیان شما. بعد از سلام و حمد و ثنای الهی، سپاس خدایی را که دشمن تو ([[معاویه]]) را نابود ساخت؛ آنکه زمام کار این امت را به زور، به دست گرفت و بیت المال مسلمین را غاصبانه تصرف کرد... اکنون ما جز تو، امام و پیشوایی نداریم. به سوی ما بیا، تا خداوند به وسیله تو ما را به هدایت و حق، همراه کند...»
:::«بسم الله الرحمن الرحیم. نامه‌ای است از سلیمان بن صرد و مسیب بن نجبه و شیعیان شما. بعد از سلام و حمد و ثنای الهی، سپاس خدایی را که دشمن تو ([[معاویه]]) را نابود ساخت؛ آنکه زمام کار این امت را به زور، به دست گرفت و بیت المال مسلمین را غاصبانه تصرف کرد... اکنون ما جز تو، امام و پیشوایی نداریم. به سوی ما بیا، تا خداوند به وسیله تو ما را به هدایت و حق، همراه کند...»


این نامه توسط قاصدانی در [[رمضان]] سال ۶۰ به دست امام (ع) رسید.<ref>کوفی، ابن اعثم، الفتوح، ج۵، ص۲۸-۲۹.</ref>
این نامه توسط قاصدانی در [[رمضان]] سال ۶۰ به دست امام(ع) رسید.<ref>کوفی، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۲۸-۲۹.</ref>


اما مسیب در حادثه کربلا شرکت نکرد.
اما مسیب در حادثه کربلا شرکت نکرد.


==پس از واقعه کربلا==
==پس از واقعه کربلا==
مسیب، در کنار سلیمان بن صرد خزاعی و بعضی بزرگان کوفه، از اینکه در قیام سیدالشهداء، شرکت نکرده بودند به شدت ناراحت و از اینکه با رسیدن نامه و پیک امام (ع)، از فداکاری در راهش مضایقه کرده بودند، خودشان را ملامت می کردند، لذا در آن سال ۶۵ [[هجری قمری]] به خونخواهی حسین بن علی به پا خاستند تا ظلمی را که در حق امام حسین (ع) و [[اهل بیت پیامبر(ص)]] کرده و آنها را تنها گذاشته بودند، جبران کنند.<ref>قرشی، باقر شریف، حياة الامام الحسين علیه السلام، ج۳، ص۳۶۲.</ref>
مسیب، در کنار سلیمان بن صرد خزاعی و بعضی بزرگان کوفه، از اینکه در قیام سیدالشهداء، شرکت نکرده بودند به شدت ناراحت و از اینکه با رسیدن نامه و پیک امام(ع)، از فداکاری در راهش مضایقه کرده بودند، خودشان را ملامت می‌کردند، لذا در آن سال ۶۵ [[هجری قمری]] به خونخواهی حسین بن علی به پا خاستند تا ظلمی را که در حق امام حسین(ع) و [[اهل بیت پیامبر(ص)]] کرده و آنها را تنها گذاشته بودند، جبران کنند.<ref>قرشی، حیاة الامام الحسین علیه‌السلام، ۱۴۱۲ق، ج۳، ص۳۶۲.</ref>


مسيب بن نجبه از پرافسوس ترين مردم بر عدم یاری امام حسین (ع) بود و پشيمانی خود را در خطابه‌ای اعلام داشت كه در ميان گروه‌های توّابين ايراد كرد:
مسیب بن نجبه از پرافسوس‌ترین مردم بر عدم یاری امام حسین(ع) بود و پشیمانی خود را در خطابه‌ای اعلام داشت که در میان گروه‌های توّابین ایراد کرد:


:::«ما با پاك شمردن خود، فريفته شده بوديم، خداوند ما را در هر موضعي از مواضع فرزند دخت پيامبرش صلی اللَّه عليه و آله دروغگو يافت، او قبلاً نامه‌ها و فرستادگانش را نزد ما فرستاد و نزد ما عذر آورد و ياری ما را در آغاز و در پايان و آشكارا درخواست نمود، ولی ما به جانهايمان نسبت به وی بخيل گشتيم تا اينكه در كنار ما به قتل رسيد، نه با دستهايمان او را ياری داديم و نه با زبانهايمان از او دفاع نموديم و نه با اموالمان او را تقويت كرديم و نه از عشيرهمان برای او ياری طلبيديم، پس عذر ما نزد پروردگارمان و هنگام روبه رو شدن با پيامبرمان چيست؟ جز اينكه قاتل او و آنان كه بر ضد او تحريك نمودند را بكشيد و يا اينكه در اين راه كشته شويد، شايد در آن صورت، پروردگار ما از ما خشنود گردد، من پس از ديدار او از عقوبتش ايمن نخواهم بود.»<ref>ابن ‏اثير، تاريخ ابن اثیر، ج۴، ص۱۵۹.</ref>
:::«ما با پاک شمردن خود، فریفته شده بودیم، خداوند ما را در هر موضعی از مواضع فرزند دخت پیامبرش صلی اللَّه علیه و آله دروغگو یافت، او قبلاً نامه‌ها و فرستادگانش را نزد ما فرستاد و نزد ما عذر آورد و یاری ما را در آغاز و در پایان و آشکارا درخواست نمود، ولی ما به جانهایمان نسبت به وی بخیل گشتیم تا اینکه در کنار ما به قتل رسید، نه با دستهایمان او را یاری دادیم و نه با زبانهایمان از او دفاع نمودیم و نه با اموالمان او را تقویت کردیم و نه از عشیره‌مان برای او یاری طلبیدیم، پس عذر ما نزد پروردگارمان و هنگام روبه رو شدن با پیامبرمان چیست؟ جز اینکه قاتل او و آنان که بر ضد او تحریک نمودند را بکشید و یا اینکه در این راه کشته شوید، شاید در آن صورت، پروردگار ما از ما خشنود گردد، من پس از دیدار او از عقوبتش ایمن نخواهم بود.»<ref>ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ق، ج۴، ص۱۵۹.</ref>


==در قیام توابین==
==در قیام توابین==
مسیب بن نجبه به همراه سلیمان به صرد، رفاعه بن شداد و چند نفر دیگر، کار سازماندهی قیام توابین را بر عهده گرفت، جلساتی تشکیل و سخنرانی هایی انجام شد تا اینکه با جمعیت ۴۰۰۰ نفری قیام کرده و به مقابله با سپاه [[شام]] و حکام [[بنی امیه]] رفتند. بعد از کشته شدن سلیمان بن صرد (رهبر توابین)، مسیب، پرچم جنگ را بدست گرفت و فرمانده شد و پس از کشتن تعدادی از سپاهیان دشمن، خود نیز به شهادت رسید.<ref>قرشی، باقر شریف، حياة الامام الحسين علیه السلام، ج۳، ص۲۴؛ مامقانى، تنقيح المقال، ج۳۳، ص۱۸۶؛ مسعودی، مروج الذهب، ج۳، ص۹۴؛ ذهبى، تاريخ الاسلام، ج۵، ص۲۴۸.</ref> بنابر برخی قرائن مسیب بن نجبه در هنگام شهادت بیش از شصت سال عمر داشته است. همچنین گفته شده است که [[عبیدالله بن زیاد]]، سر وى را به وسيله ادهم بن محرز باهلى براى [[مروان بن حکم]] (و در برخی نقلها [[عبدالملک بن مروان]]) فرستاد.<ref>چنارانی، محمدعلی، قیام توابین، ص۵۵.</ref>
مسیب بن نجبه به همراه سلیمان به صرد، رفاعه بن شداد و چند نفر دیگر، کار سازماندهی قیام توابین را بر عهده گرفت، جلساتی تشکیل و سخنرانی‌هایی انجام شد تا اینکه با جمعیت ۴۰۰۰ نفری قیام کرده و به مقابله با سپاه [[شام]] و حکام [[بنی امیه]] رفتند. بعد از کشته شدن سلیمان بن صرد (رهبر توابین)، مسیب، پرچم جنگ را بدست گرفت و فرمانده شد و پس از کشتن تعدادی از سپاهیان دشمن، خود نیز به شهادت رسید.<ref>قرشی، حیاة الامام الحسین علیه‌السلام، ۱۴۱۲ق، ج۳، ص۲۴؛ مامقانی، تنقیح المقال، ۱۴۲۳ق، ج۳۳، ص۱۸۶؛ مسعودی، مروج الذهب، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۹۴؛ ذهبی، تاریخ الاسلام، ۱۴۱۰ق، ج۵، ص۲۴۸.</ref> بنابر برخی قرائن مسیب بن نجبه در هنگام شهادت بیش از شصت سال عمر داشته است. همچنین گفته شده است که [[عبیدالله بن زیاد]]، سر وی را به وسیله ادهم بن محرز باهلی برای [[مروان بن حکم]] (و در برخی نقلها [[عبدالملک بن مروان]]) فرستاد.<ref>چنارانی، قیام توابین، ۱۳۸۳ش، ص۵۵.</ref>


==جستارهای وابسته==
==جستارهای وابسته==
خط ۵۱: خط ۵۱:


==پانویس==
==پانویس==
{{پانویس|2}}
{{پانویس|۲}}


==منابع==
==منابع==
*ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، بیروت، دار صادر، ۱۳۸۵ق.
*ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، بیروت،‌ دار صادر، ۱۳۸۵ق.
*چنارانی، محمدعلی، قیام توابین، مشهد، آستان قدس رضوی، ۱۳۸۳ش.
*چنارانی، محمدعلی، قیام توابین، مشهد، آستان قدس رضوی، ۱۳۸۳ش.
*ذهبی، تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر و الاعلام، بیروت، دارالکتاب العربی، ۱۴۱۰ق.
*ذهبی، تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر و الاعلام، بیروت، دارالکتاب العربی، ۱۴۱۰ق.
* زرکلی، خیرالدین، الأعلام، بیروت، دار العلم للملایین، ۱۹۸۹.  
* زرکلی، خیرالدین، الأعلام، بیروت،‌ دار العلم للملایین، ۱۹۸۹م.  
*قرشی، باقر شریف، حياة الامام الحسين علیه السلام، بیروت، دارالبلاغة، ۱۴۱۲ق.
*قرشی، باقر شریف، حیاة الامام الحسین علیه‌السلام، بیروت، دارالبلاغة، ۱۴۱۲ق.
*کوفی، ابن اعثم، الفتوح، بیروت، دارالاضواء، ۱۴۱۱ق.
*کوفی، ابن اعثم، الفتوح، بیروت، دارالاضواء، ۱۴۱۱ق.
*مامقانى، عبدالله، تنقيح المقال، قم، موسسة آل البیت لاحیاء التراث، ۱۴۲۳ق.
*مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، قم، موسسة آل البیت لاحیاء التراث، ۱۴۲۳ق.
*مسعودی، مروج الذهب، قم، دارالهجرة، ۱۴۰۹ق.
*مسعودی، مروج الذهب، قم، دارالهجرة، ۱۴۰۹ق.
{{یاران امام حسن علیه السلام}}
{{یاران امام حسن علیه السلام}}
{{یاران امام حسین علیه السلام}}
{{یاران امام حسین علیه السلام}}
Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۵٬۹۷۱

ویرایش