عمر بن علی بن ابی‌طالب: تفاوت میان نسخه‌ها

برخی عمر بن علی را عمر اکبر<ref>الطبقات الکبری، ج 3، ص 14</ref> و کنیه ابوالقاسم یا ابوحفص<ref>المجدی، ص 7؛ الشجره المبارکه، ص 203؛ عمده الطالب، ص 362</ref> یاد کرده اند. نام مادرش نیز به اختلاف گزارش شده است. ابن سعد و یعقوبی نام مادرش را صهبا (ام حبیب) دختر ربیعه تغلبی دانسته و آورده اند که این زن را خالد بن ولید در عین التمر به اسارت گرفت و به مدینه آورد، اما اینکه در چه سالی امیرالمومنین با او ازدواج کرد اطلاعی در دست نیست.<ref>الطبقات الکبری، ج3، ص 114؛ تاریخ یعقوبی، ج 2، ص 139؛ جمهرة العرب، ج 1، ص 31</ref>

برخی دیگر نام مادرش را لیلی دختر مسعود دارمی دانسته اند. بلاذری نوشته است که عمربن خطاب او را هم نام خود کرد و به او غلامی بخشید.<ref>جمل من انساب الاشراف، ج2، ص 413</ref> فخر رازی عمر را کوچکترین فرزند علی دانسته است.<ref>الشجره المبارکه، ص 189</ref>

بنا به نوشته سپهر امام علی دو پسر به نام های عمر داشته است: یکی عمرالاکبر که مادرش ام حبیبه بود و در کربلا حضور نداشت و دیگری عمراصغر که در کربلا حضور داشت و پس از برادرش ابوبکر به شهادت رسید.<ref>ناسخ التواریخ، ج 2، ص 355 ـ 333</ref>

درباره حضور وی در کربلا میان ارباب مقاتل و تراجم اتفاق نظر وجود ندارد: خوارزمی، ابن شهر آشوب، مامقانی و برخی دیگر او را از شهدا قلمداد کرده اند.<ref>مقتل الحسین، ج 2، ص 28، مناقب، ج 4، ص 116</ref> گزارش شده که وی روز عاشورا در حالی که این رجز را می خواند بر دشمن یورش آورد:<ref>مناقب، ج 4، ص 116؛ مقتل خوارزمی، ج 2، ص 29 ـ 28</ref>

در مقابل گزارش هایی حکایت از عدم همراهی اش با امام حسین دارد؛ چنانکه ابوالفرج، ابن سعد و برخی دیگر از او به عنوان شهید یاد نکرده اند. قرائن و مویداتی نیز مبنی بر حضور یافتن او در کربلا گزارش شده است.

بنا بر قولی که او در کربلا حضور نداشت گفته شده است که او از همه فرزندان ذکور علی دیرتر وفات یافته و تا زمان خلافت عبدالملک بن مروان در قید حیات بوده است.<ref>تاریخ طبری، ج 5، ص 154</ref> وی با امام سجاد درباره صدقات پیامبر و علی به مخاصمه برخاست.<ref>الارشاد، ج 2، ص 149؛ شرح الاخبار، ج3، ص 191 ـ 184</ref>

برخی نیز از همراهی او با مصعب بن زبیر خبر داده و آورده اند که وی در «مسکن» کشه شد. قبری نیز در آنجا منسوب به اوست؛ هرچند این گزارش مقرون به حقیقت دانسته نشده است.<ref>یوم الطف، ص 191</ref>