عبدالله بن علی بن ابی‌طالب: تفاوت میان نسخه‌ها

'''عبدالله بن علی بن ابی طالب'''<small>(ولادت حدود ۳۵ق ـ [[شهادت]] در سال ۶۱ق در [[کربلا]])</small> از [[شهدای کربلا]]، فرزند [[امام علی(ع)]] و [[فاطمه بنت حزام]] (معروف به ام البنین) و از برادران [[حضرت عباس|عباس بن علی(ع)]] است. عبدالله از برادرش عباس(ع) هشت سال کوچک‌تر، اما از دیگر برادرانش بزرگ‌تر بوده است. برخی او را اولین شهید از میان برادرانش عنوان کرده‌اند.

درباره حضورش در کربلا و شهادتش تردید وجود ندارد چنانچه ابن سعد، ابن قتیبه، طبری، ابوالفرج، خوارزمی، [[شیخ طوسی]] و افراد دیگری او را از شهدا قلمداد کرده‌اند.<ref>الطبقات الکبری، ج ۳، ص ۱۴؛ المعارف، ص ۸۸؛ تاریخ طبری، ج ۵، ص ۱۵۳؛ مقاتل الطالبین، ص ۸۳؛ رجال طوسی، ص ۸۶</ref>

در کیفیت شهادت عبدالله آمده است که چون اصحاب امام حسین(ع) و عده‌ای از اهل بیت(ع) او کشته شدند عباس(ع) وی را خواست و به او گفت: پا به میدان بگذار تا شهامت و شجاعت تو را ببینم و داغ تو را مایه اجر خویش بشمارم، زیرا تو را فرزندی نیست. عبدالله اجابت کرد و در حالی که این رجز را می‌خواند، به دشمن حمله ور شد:<ref>ابن اعثم، الفتوح، ج ۵، ص ۱۱۴؛ ابن شهر آشوب، مناقب، ج۴، ص ۱۱۶</ref>

برخی قاتل عبدالله بن علی(ع) را [[هانی بن ثبیت حضرمی]] نوشته‌اند که ضربتی بر سر عبدالله فرو آورد و او را به شهادت رساند.<ref>انساب الاشراف، ج۳، ص ۴۰۷؛ اخبارالطول، ص ۲۵۷؛ مقاتل الطالبین، ص ۸۲؛ الارشاد، ج۲؛ ص ۱۰۹؛ اعلام الوری، ج ۱؛ ص ۴۶۶</ref> اما قول دیگر قاتلش را [[خولی بن یزید]] معرفی می‌کند که وی عبدالله را با تیری نشانه گرفت. پس از آن مردی از [[بنی تمیم]] از ابان بن درام او را به قتل رساند.<ref>الشجری، الامالی الخمسیه، ج۱، ص ۱۷؛ المحلی، الحدائق الوردیه، ج۱، ص ۱۲۰</ref> سن او به هنگام شهادت بیست و پنج سال نوشته‌اند.<ref>مقاتل الطالبین، ص ۸۲؛ اعلام الوری، ج ۱، ص ۳۹۵</ref> وی از خود فرزندی به یادگار نگذاشت.<ref>مقاتل الطالبین، ص ۸۲</ref>