آیه الحاق ذریه: تفاوت میان نسخه‌ها

در روایاتی منظور از «الذین آمنوا» را [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] و [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] و ذریه را ائمه و اوصیای آن‌ها دانسته‌اند که همه در حجیت و اطاعت مشترک هستند.<ref> کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۲۷۵.</ref> در شماری از احادیث، مراد از ذریه را [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|حضرت زهرا(س)]]<ref>استرآبادی، تأویل الآیات الظاهرة فی فضائل العترة الطاهرة، ۱۴۰۹ق، ص۵۹۸ - ۵۹۹.</ref> و یا [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]]<ref>طوسی، الأمالی، ۱۴۱۴ق، ص۳۱۷.</ref> معرفی کرده‌اند که به پیامبر خدا(ص) ملحق می‌شوند. همچنان که از [[عبدالله بن عباس|ابن عباس]] نقل شده است که این آیه در حق پیامبر(ص)، امام علی(ع)، حضرت زهرا(س) و [[حسنین|حسنین(ع)]] است.<ref> استرآبادی، تأویل الآیات الظاهرة فی فضائل العترة الطاهرة، ۱۴۰۹ق، ص۵۹۹.</ref>

عده‌ای از مفسران ذیل آیه به روایاتی از امام صادق(ع) اشاره کرده‌اند که منظور از ایمان در «الذین آمنوا» [[شیعه|شیعیانی]] هستند که به پیامبر(ص) و امام علی(ع) و ذریه آن‌ها ایمان آورده‌اند.<ref> قمی، تفسیر القمی، ۱۳۶۳ش، ج۲، ص۳۳۲.</ref> همچنین در برخی احادیث، اطفال از دنیا رفتۀ شیعیان را تحت تربیت حضرت فاطمه(س)<ref> بحرانی، البرهان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۵ق، ج۵، ص۱۷۸.</ref> و یا [[ابراهیم (پیامبر)|حضرت ابراهیم(ع)]] و [[ساره(س)]] می‌داند.<ref>حویزی، تفسیر نور الثقلین، ۱۴۱۵ق، ج۵، ص۱۴۰؛ فیض کاشانی، تفسیر الصافی، ۱۴۱۵ق، ج۵، ص۷۹.</ref> البته در پاره‌ای از روایات چنین آمده که نگهداری از اطفال فوت‌شده مؤمنین تا زمانی بر عهده حضرت زهرا(س) است که هنوز پدر و مادر و اقوام مؤمنش در قید حیات باشند.<ref> صدوق، من لا یحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۳، ص۴۹۰؛ صدوق، التوحید، ۱۳۹۸ق، ص۳۹۴.</ref> به هر حال برخی محدثان همچون [[محمدباقر مجلسی|مجلسی]] بابی را در [[بحار الانوار (کتاب)|بحار الانوار]] به اطفالی که حجت بر آن‌ها در دنیا تمام نشده، اختصاص داده و به مناسبت به این آیه و روایات مرتبط با کودکانی که قبل از تکلیف از دنیا رفته‌اند اشاره نموده‌اند.<ref> مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۵، ص۲۸۸ - ۲۹۷.</ref>

در روایاتی به نقل از پیامبر(ص)، امام علی(ع) و [[امام محمد باقر علیه‌السلام|امام باقر(ع)]] به شفاعت نمودن حضرت زهرا(س) از شیعیان و فرزندان ایشان در قیامت پرداخته و این آیه نیز در انتهای روایت از سوی [[عصمت|معصوم]] تلاوت شده است.<ref> فرات کوفی، تفسیر فرات الکوفی، ۱۴۱۰ق، ص۴۴۳ - ۴۴۷.</ref>