فهرست آیات مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
| ۱۷|| قُلْ كُلٌّ مُّتَرَ‌بِّصٌ فَتَرَ‌بَّصُوا ۖ فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ أَصْحَابُ الصِّرَ‌اطِ السَّوِيِّ وَمَنِ اهْتَدَىٰ{{سخ}}بگو: «همه در انتظارند. پس در انتظار باشيد. زودا كه بدانيد ياران راه راست كيانند و چه كسى راه‌يافته است.» ||طه ۱۳۵||در روایتی از [[امام موسی کاظم علیه‌السلام| امام کاظم(ع)]]، صراط سوی (راه میانه) حضرت قائم(ع) دانسته شده و هدایت مربوط به کسی است که به طاعت او راه یافته باشد.<ref> استرآبادی، تأویل الآیات الظاهره، ۱۴۰۹ق، ص۳۱۷.</ref> | | ۱۷|| قُلْ كُلٌّ مُّتَرَ‌بِّصٌ فَتَرَ‌بَّصُوا ۖ فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ أَصْحَابُ الصِّرَ‌اطِ السَّوِيِّ وَمَنِ اهْتَدَىٰ{{سخ}}بگو: «همه در انتظارند. پس در انتظار باشيد. زودا كه بدانيد ياران راه راست كيانند و چه كسى راه‌يافته است.» ||طه ۱۳۵||در روایتی از [[امام موسی کاظم علیه‌السلام| امام کاظم(ع)]]، صراط سوی (راه میانه) حضرت قائم(ع) دانسته شده و هدایت مربوط به کسی است که به طاعت او راه یافته باشد.<ref> استرآبادی، تأویل الآیات الظاهره، ۱۴۰۹ق، ص۳۱۷.</ref> | ||
|- | |- | ||
|۱۸|| وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ حَتَّىٰ أَتَانَا الْيَقِينُ{{سخ}}و روز جزا را دروغ مى‌شمرديم، تا مرگ ما در رسيد».||[[سوره مدثر|مدثر]] ۴۶-۴۷|| یوم الدین به روز قائم و یقین به روز [[ظهور]] حضرت مهدی [[تفسیر قرآن| تفسیر]] شده است.<ref>کوفی، تفسیر فرات الکوفی، ۱۴۱۰ق، ص۶۵۸.</ref> | |۱۸|| وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ حَتَّىٰ أَتَانَا الْيَقِينُ{{سخ}}و روز جزا را دروغ مى‌شمرديم، تا مرگ ما در رسيد».||[[سوره مدثر|مدثر]] ۴۶-۴۷|| یوم الدین به روز قائم و یقین به روز [[ظهور امام زمان| ظهور]] حضرت مهدی [[تفسیر قرآن| تفسیر]] شده است.<ref>کوفی، تفسیر فرات الکوفی، ۱۴۱۰ق، ص۶۵۸.</ref> | ||
|- | |- | ||
| ۱۹|| وَأَسْبَغَ عَلَيْكُمْ نِعَمَهُ ظَاهِرَ‌ةً وَبَاطِنَةً{{سخ}}و نعمت‌هاى ظاهر و باطن خود را بر شما تمام كرده است||[[سوره لقمان|لقمان]] ۲۰|| در روایتی امام موسی بن جعفر(ع) نعمت باطنی را به امام غائب تفسیر کرده است.<ref> صدوق، کمال الدین، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۳۶۸.</ref> | | ۱۹|| وَأَسْبَغَ عَلَيْكُمْ نِعَمَهُ ظَاهِرَ‌ةً وَبَاطِنَةً{{سخ}}و نعمت‌هاى ظاهر و باطن خود را بر شما تمام كرده است||[[سوره لقمان|لقمان]] ۲۰|| در روایتی امام موسی بن جعفر(ع) نعمت باطنی را به امام غائب تفسیر کرده است.<ref> صدوق، کمال الدین، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۳۶۸.</ref> | ||