غارات: تفاوت میان نسخه‌ها

حمله و غارت‌های سپاه معاویه، شهرها و مناطقی چون [[مصر]]، [[یمن]]، مکه، مدینه، بصره، مدائن، [[حجاز]] و حتی تا مناطق نزدیک [[کوفه]] ادامه داشت.<ref name=":5">رحیمی، «نقش غارات در تسریع صلح امام حسن»، ص۷۵.</ref>

پس از [[جنگ صفین]]، شورش‌هایی در مصر بر علیه [[محمد بن ابی‌بکر]]، حاکم امام علی(ع) بر مصر صورت گرفت.<ref>جعفریان، تاریخ خلفا ۱۳۸۰ش، ص۳۱۷.</ref> امام علی(ع) در سال ۳۸ هجری [[مالک اشتر|مالک اشتر نخعی]] که آن زمان حاکم [[جزیره]] بود،‌ فرا خواند و او را به عنوان حاکم جدید مصر اعزام کرد.<ref>ابن‌اثیر، الکامل، ۱۳۸۵ق، ج۳، ص۳۵۲.</ref> مالک قبل از رسیدن به مصر با نیرنگ معاویه شهید شد.<ref>ابن‌اثیر، الکامل، ۱۳۸۵ق، ج۳، ص۳۵۳.</ref>

[[عمرو بن عاص سهمی|عمرو بن عاص]] با سپاهی به مصر حمله کرد. محمد بن ابی‌بکر سپاهی متشکل از دو هزار نفر را به جنگ او فرستاد و بخشی از نیروها را درون شهر قرار داد. پس از شکست سپاه مصر، افرادی که در اطراف محمد بن ابی‌بکر بودند، او را رها کردند.<ref>ابن‌خلدون، تاریخ ابن‌خلدون، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۶۴۲.</ref> در نهایت محمد کشته شد.<ref>ابن‌اثیر، أسد الغابة، ۱۴۰۹ق، ج۴، ص۳۲۶.</ref> و عمرو بن عاص از طرف معاویه حاکم آنجا گردید.<ref>جعفریان، تاریخ خلفا، ۱۳۸۰ش، ص۳۲۰.</ref> تصرف مصر نقش بسزائی در قدرت مالی و روحی سپاه شام داشت.<ref>ثقفی، الغارات، ۱۳۹۵ق، ج۱، ص۳۲۲.</ref>

اولین غارتی که در منطقه عراق انجام شد توسط [[ضحاک بن قیس]] بود.<ref>ثقفی، الغارات، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۴۱۶.</ref> معاویه به ضحاک دستور داد که صبح در شهری باش و شب در شهر دیگر و افرادی که تحت اطاعت علی(ع) هستند را غارت کن.<ref name=":2" /> برخی این غارت را اولین غارت توسط سپاهیان معاویه در سرزمین‌های تحت حکمرانی امام علی(ع) دانسته‌اند.<ref name=":2">بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۴۳۷.</ref> ضحاک، علاوه بر مردمان عادی، حاجیان را نیز غارت کرد و وسائل آن‌ها را تصاحب نمود.<ref>بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۴۳۸.</ref>

امام علی(ع) پس از اطلاع از حمله ضحاک،‌ مردم کوفه را مذمت کرده و آنان را چنین خطاب می‌کند که کلام‌تان سنگ سخت را می‌شکند، و عمل‌تان دشمن را نسبت به شما به طمع می‌اندازد.<ref>سید رضی، نهج البلاغة، خطبه۲۹، ص۷۲.</ref>

{{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول = امام علی(ع) پس از حمله نعمان بن بشیر:{{-}}'''«به مردمی گرفتار شدهام که دستورم را پیروی نمی‌کنند، و دعوتم را پاسخ نمی‌گویند.‌ای بی‌ریشه‌ها،... آیا دینی نیست که شما را متحد کند و یا غیرتی که شما را تکان دهد».'''<ref>سید رضی، نهج البلاغة، ۱۴۱۴ق، خطبه ۳۹، ص۸۲.</ref>|تاریخ بایگانی| منبع =| تراز = چپ| عرض = ۲۳۰px| اندازه خط = ۱۴px|رنگ پس‌زمینه =#FFF9E7| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}}