۱۷٬۸۴۴
ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (←منابع) |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات بنای مذهبی | |||
[[ | | عنوان =مسجد جامع اموی | ||
| تصویر =صحن مسجد جامع اموی4.jpg | |||
| اندازه تصویر =200px | |||
| بنيانگذار =[[ولید بن عبدالملک]] | |||
| تأسیس = آغاز ۸۶، ۸۷ و یا ۸۸ق پایان ۹۶ق. | |||
| کاربری =مسجد | |||
| مکان ={{پرچم سوریه}} [[سوریه]] - [[دمشق]] | |||
| نامهای دیگر = | |||
| وقایع مرتبط =[[خطبه امام سجاد در شام|خطبه امام سجاد]] | |||
| ظرفیت = | |||
| وضعیت =فعال | |||
| مساحت =۱۵،۰۰۰ | |||
| امکانات = | |||
| شماره ثبت = | |||
| معمار = | |||
| سبک =بیزانسی | |||
| بازسازی = | |||
| وبگاه = | |||
}} | |||
'''مسجد جامع اُمَوی''' مسجدی قدیمی و با آثار هنری بسیار است که به دستور [[ولید بن عبدالملک]] (متوفای۹۶ق) از خلفای اُمَوی در [[دمشق]] ساخته شد. سبک معماری این [[مسجد]] وامدار سبک بیزانسی است. مقام [[حضرت خضر]]، [[حضرت هود |هود]] و [[حضرت یحیی |یحیی]]، مقام امام سجاد و [[مقام راس الحسین|رأس الحسین]] در این مسجد مشهورند. [[خطبه امام سجاد (ع) در شام|خطبه امام سجاد(ع)]] که روشنگر [[حادثه کربلا]] بود نیز در این مسجد خوانده شد. | '''مسجد جامع اُمَوی''' مسجدی قدیمی و با آثار هنری بسیار است که به دستور [[ولید بن عبدالملک]] (متوفای۹۶ق) از خلفای اُمَوی در [[دمشق]] ساخته شد. سبک معماری این [[مسجد]] وامدار سبک بیزانسی است. مقام [[حضرت خضر]]، [[حضرت هود |هود]] و [[حضرت یحیی |یحیی]]، مقام امام سجاد و [[مقام راس الحسین|رأس الحسین]] در این مسجد مشهورند. [[خطبه امام سجاد (ع) در شام|خطبه امام سجاد(ع)]] که روشنگر [[حادثه کربلا]] بود نیز در این مسجد خوانده شد. | ||
در شهر [[حلب]] سوریه نیز مسجدی به همین نام وجود دارد. | در شهر [[حلب]] سوریه نیز مسجدی به همین نام وجود دارد. | ||
[[Image:صحن مسجد اموی.jpg|thumb|250px|صحن مسجد اموی]] | |||
==تاریخچه مسجد== | ==تاریخچه مسجد== | ||
مکان این [[مسجد]] در طول تاریخ به عنوان معبد استفاده میشد. در [[سال ۱۴ هجری قمری|سال چهاردهم]] یا [[سال ۱۷ هجری قمری|هفدهم هجری]] با فتح [[دمشق]] به وسیله [[مسلمانان]]، نیمی از آن بر اساس مصالحهای که صورت پذیرفته بود همچنان به صورت کلیسا باقی ماند و نیم دیگر به مسجد تبدیل شد. مساحت اولیه آن بر اساس آنچه که ابن جبیر نقل کرده است از شرق به غرب یعنی در طول دویست قدم (حدود ۱۵۰ متر) و از سمت جنوب به شمال یعنی در عرض ۱۳۵ قدم (حدود صد متر) بوده و در مجموع به | مکان این [[مسجد]] در طول تاریخ به عنوان معبد استفاده میشد. در [[سال ۱۴ هجری قمری|سال چهاردهم]] یا [[سال ۱۷ هجری قمری|هفدهم هجری]] با فتح [[دمشق]] به وسیله [[مسلمانان]]، نیمی از آن بر اساس مصالحهای که صورت پذیرفته بود همچنان به صورت کلیسا باقی ماند و نیم دیگر به مسجد تبدیل شد. مساحت اولیه آن بر اساس آنچه که ابن جبیر نقل کرده است از شرق به غرب یعنی در طول دویست قدم (حدود ۱۵۰ متر) و از سمت جنوب به شمال یعنی در عرض ۱۳۵ قدم (حدود صد متر) بوده و در مجموع به ۱۵،۰۰۰ متر مربع میرسیده است.<ref>ابن جبیر، الجامع الاموی، تحقیق مطیع الحافظ، ص۱۳.</ref> وقتی [[معاویه|معاویة بن ابی سفیان]] در [[شام]] ولایت و حکومت یافت، تصمیم به الحاق نیمه باقیمانده از کلیسا به [[مسجد]] نمود ولی مسیحیان نپذیرفتند؛ پس از وی [[عبدالملک بن مروان]] مال فراوانی به آنان داد تا اجازه دهند این قسمت نیز به مسجد ملحق شود ولی ایشان نپذیرفتند؛ تا این که [[ولید بن عبدالملک]] مسیحیان را راضی کرد که نیمه باقیمانده نیز به مسجد اضافه شود.<ref>نعیمی، الدراس فی تاریخ المدارس، ج۲، ص۲۸۵؛ ابن بطوطه، الرحله «تحفة النظار فی غرائب الامصار و عجائب الاسفار، ص۶۳.</ref> | ||
به طور دقیق نمیتوان گفت که ولید از بـنای مـسیحی قدیم چه مقدار در مسجد خویش باقی گذاشت ولی دو مناره جنوبی همان برجهایی است که به کلیسای قدیم پیوسته بود.<ref>تاریخ عرب، ص۳۴۰</ref> مسلمانان برجهای کهن رومی در گوشههای مسجد دمشق را تبدیل به مناره کـرده و از فـراز آن اذان میگفتند.<ref>تاریخ هنر اسـلامی، ص۱۴</ref> ساختن مناره پیش از دوره اموی معمول نبود و ابتکار آن از روی برجهایی است که به عبادتگاههای سوریه وابسته بود و در دروۀ معاویه به مصر انتقال یافت.<ref>هنرهای خاورمیانه در دوران اسلامی، ص۲۴</ref> | به طور دقیق نمیتوان گفت که ولید از بـنای مـسیحی قدیم چه مقدار در مسجد خویش باقی گذاشت ولی دو مناره جنوبی همان برجهایی است که به کلیسای قدیم پیوسته بود.<ref>تاریخ عرب، ص۳۴۰</ref> مسلمانان برجهای کهن رومی در گوشههای مسجد دمشق را تبدیل به مناره کـرده و از فـراز آن اذان میگفتند.<ref>تاریخ هنر اسـلامی، ص۱۴</ref> ساختن مناره پیش از دوره اموی معمول نبود و ابتکار آن از روی برجهایی است که به عبادتگاههای سوریه وابسته بود و در دروۀ معاویه به مصر انتقال یافت.<ref>هنرهای خاورمیانه در دوران اسلامی، ص۲۴</ref> |
ویرایش