ربذه: تفاوت میان نسخه‌ها

ربذه در تاریخ دارای آب<ref>حمیری، الروض المعطار، ۱۹۸۴ق، ص۲۶۶.</ref> و مراتعی بوده است؛ که به سبب کیفیت بالای علوفه آن،<ref>علی، حجاز در صدر اسلام، ۱۳۷۵ش، ص۲۹۱.</ref> [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]]<ref>صالحی شامی، سبل الهدی، ۱۴۱۴ق، ج۹، ص۳۹؛ مقریزی، إمتاع الأسماع، ۱۴۲۰ق، ج۷، ص۲۵۹.</ref> و یا [[عمر بن خطاب|خلیفه دوم]] آن را به چراگاهی اختصاصی برای شتران [[زکات]] تبدیل کرد<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۳، ص۲۳۲؛ حمیری، الروض المعطار، ۱۹۸۴ق، ص۲۶۶؛ ابن کثیر دمشقی، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۷، ص۷۳.</ref> و خلفای بعدی نیز آن را گسترش داده تا این که در زمان [[مهدی عباسی]] مراتع آن آزاد شد.<ref>بکری، معجم ما استعجم، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۶۳۳؛ علی، حجاز در صدر اسلام، ۱۳۷۵ش، ص۲۸۹–۲۹۰.</ref> همچنان‌که از مالکیت فرزندان [[زبیر بن عوام]] هم بر این منطقه سخن گفته شده است.<ref>علی، حجاز در صدر اسلام، ۱۳۷۵ش، ص۲۹۰.</ref>

ربذه را مکان زندگی [[ابوذر غفاری]] از [[صحابه|صحابه پیامبر(ص)]] دانسته‌اند؛<ref>حمیری، الروض المعطار، ۱۹۸۴ق، ص۲۶۶.</ref> اما آنچه سبب شهرت این مکان گردیده، تبعید و دفن ابوذر در آن است.<ref>هروی، الإشارات، ۱۴۲۳ق، ص۷۴؛ حمیری، الروض المعطار، ۱۹۸۴ق، ص۲۶۶؛ بغدادی، مراصد الإطلاع، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۶۰۱.</ref> علت مهاجرت وی را عصبانیت خلیفه سوم، [[عثمان بن عفان]] و تبعید به این مکان دانسته‌اند.<ref>بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۴۱۷ق، ج۵، ص۵۴۳؛ ابن اثیر، أسد الغابة، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۳۵۷؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۲۵۳؛ سمعانی، الأنساب، ۱۳۸۲ق، ج۱۰، ص۶۵.</ref> هرچند برخی معتقدند که وی به علت اعتراض و با اختیار خود مدینه را ترک کرده و ربذه را برای زندگی انتخاب کرده است.<ref>ابن سعد، طبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۴، ص۱۷۱؛ حموی، معجم البلدان، ۱۹۹۵م، ج۳، ص۲۴. </ref>ماجرای تبعید ابوذر به ربذه در کتب تاریخی آمده است.<ref>برای نمونه رجوع کنید به: یعقوبی، تاریخ یعقوبی، بیروت، ج۲، ص۱۷۱؛ مسعودی، مروج الذهب، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۳۳۹.</ref> {{یادداشت|برخی گزارش کرده‌اند که ابوذر بعد از رفتن به ربذه از سوی عثمان مورد عنایت قرار گرفته و برای او مقرری و چهارپایانی اختصاص داده شد.(طبری، تاریخ الطبری، ۱۳۸۷ش، ج۴، ص۲۸۴؛ ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۵۸۸.)}}